Monday, November 25, 2013

ABU UBAYDAH dont weep for me

When ‘Umar came to Syria, he said to Abu ‘Ubaydah, “Let us to to your house.”

He said, “What will you do at my house? All you will do is weep for me!”

‘Umar entered the house and did not see anything, to which ‘Umar said, “Where is your furniture? I do not see anything but a saddle, a plate and a waterskin, and you are the governor! Do you have any food?”

Abu ‘Ubaydah went to a basket and took out some pieces of bread. ‘Umar wept and Abu ‘Ubaydah said to him, “I told you that you would weep for me O Ameer Al-Mu’mineen. Whatever gets you to your destination is enough.”

‘Umar said, “This world has changed us all except you, O Abu ‘Ubaydah.”

According to another narration, he walked with him until he came to his house, then he stayed with him, and he did not see anything in his house except his sword, shield and saddle.

[Siyar A'laam An-Nubulaa, 1/17. Quoting from 'Umar Ibn Al-Khattaab His Life And Times, p.302]

Wednesday, November 20, 2013

Tafsir Ibn Kathir- Surah 24. An-Nur, Ayah 31


وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا ۖ وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَىٰ جُيُوبِهِنَّ ۖ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِينَ غَيْرِ أُولِي الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُوا عَلَىٰ عَوْرَاتِ النِّسَاءِ ۖ وَلَا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْفِينَ مِنْ زِينَتِهِنَّ ۚ وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ٣١

31. And tell the believing women to lower their gaze, and protect their private parts and not to show off their adornment except that which is apparent, and to draw their veils all over their Juyub and not to reveal their adornment except to their husbands, or their fathers, or their husband's fathers, or their sons, or their husband's sons, or their brothers or their brother's sons, or their sister's sons, or their women, or their right hand possessions, or the Tabi`in among men who do not have desire, or children who are not aware of the nakedness of women. And let them not stamp their feet so as to reveal what they hide of their adornment. And all of you beg Allah to forgive you all, O believers, that you may be successful.
The Rulings of Hijab

This is a command from Allah to the believing women, and jealousy on His part over the wives of His believing servants. It is also to distinguish the believing women from the women of the Jahiliyyah and the deeds of the pagan women. The reason for the revelation of this Ayah was mentioned by Muqatil bin Hayyan, when he said: "We heard -- and Allah knows best -- that Jabir bin `Abdullah Al-Ansari narrated that Asma' bint Murshidah was in a house of hers in Bani Harithah, and the women started coming in to her without lower garments so that the anklets on their feet could be seen, along with their chests and forelocks. Asma' said: `How ugly this is!' Then Allah revealed:
﴿وَقُل لِّلْمُؤْمِنَـتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَـرِهِنَّ﴾
(And tell the believing women to lower their gaze...)'' And Allah says:
﴿وَقُل لِّلْمُؤْمِنَـتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَـرِهِنَّ﴾
(And tell the believing women to lower their gaze) meaning, from that which Allah has forbidden them to look at, apart from their husbands. ﴿Some﴾ scholars said that it is permissible for women to look at non-Mahram men without desire, as it was recorded in the Sahih that the Messenger of Allah was watching the Ethiopians playing with spears in the Masjid on the day of `Id, and `A'ishah the Mother of the believers was watching them from behind him and he was concealing her from them, until she got bored and went away.
﴿وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ﴾
(and protect their private parts). Sa`id bin Jubayr said: "From immoral actions.'' Abu Al-`Aliyah said: "Every Ayah of the Qur'an in which protecting the private parts is mentioned means protecting them from Zina, except for this Ayah --
﴿وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ﴾
(and protect their private parts), which means protecting them from being seen by anybody.''
﴿وَلاَ يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلاَّ مَا ظَهَرَ مِنْهَا﴾
(and not to show off their adornment except that which is apparent,) means, they should not show anything of their adornment to non-Mahram men except for whatever it is impossible to hide. Ibn Mas`ud said: "Such as clothes and outer garments,'' Meaning what the Arab women used to wear of the veil which covered their clothes and whatever showed from underneath the outer garment. There is no blame on her for this, because this is something that she cannot conceal. Similar to that is what appears of her lower garment and what she cannot conceal. Al-Hasan, Ibn Sirin, Abu Al-Jawza', Ibrahim An-Nakha`i and others also had the same view as Ibn Mas`ud.
﴿وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ﴾
(and to draw their veils all over their Juyub) means that they should wear the outer garment in such a way as to cover their chests and ribs, so that they will be different from the women of the Jahiliyyah, who did not do that but would pass in front of men with their chests completely uncovered, and with their necks, forelocks, hair and earrings uncovered. So Allah commanded the believing women to cover themselves, as He says:
﴿يأَيُّهَا النَّبِىُّ قُل لاًّزْوَجِكَ وَبَنَـتِكَ وَنِسَآءِ الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِن جَلَـبِيبِهِنَّ ذلِكَ أَدْنَى أَن يُعْرَفْنَ فَلاَ يُؤْذَيْنَ﴾
(O Prophet! Tell your wives and your daughters and the women of the believers to draw their cloaks all over their bodies. That will be better, that they should be known, so as not to be annoyed) ﴿33:59﴾ And in this noble Ayah He said:
﴿وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ﴾
(and to draw their (Khumur) veils all over their Juyub) Khumur (veils) is the plural of Khimar, which means something that covers, and is what is used to cover the head. This is what is known among the people as a veil. Sa`id bin Jubayr said:
﴿وَلْيَضْرِبْنَ﴾
(and to draw) means to pull it around and tie it securely.
﴿بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ﴾
(their veils all over their Juyub) means, over their necks and chests so that nothing can be seen of them. Al-Bukhari recorded that `A'ishah, may Allah be pleased with her, said: "May Allah have mercy on the women of the early emigrants. When Allah revealed the Ayah:
﴿وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ﴾
(and to draw their veils all over their Juyub), they tore their aprons and Akhtamar themselves with them.'' He also narrated from Safiyyah bint Shaybah that `A'ishah, may Allah be pleased with her, used to say: "When this Ayah:
﴿وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ﴾
(and to draw their veils all over their Juyub) was revealed, they took their Izars (waistsheets) and tore them at the edges, and Akhtamar themselves with them.''
﴿وَلاَ يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ ءَابَآئِهِنَّ أَوْ ءَابَآءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَآئِهِنَّ أَوْ أَبْنَآءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِى إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِى أَخَوَتِهِنَّ﴾
(and not to reveal their adornment except to their husbands, or their fathers, or their husband's fathers, or their sons, or their husband's sons, or their brothers or their brother's sons, or their sister's sons,) All of these are a woman's close relatives whom she can never marry (Mahram) and it is permissible for her to show her adornments to them, but without making a wanton display of herself. Ibn Al-Mundhir recorded that `Ikrimah commented on this Ayah,
﴿وَلاَ يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ ءَابَآئِهِنَّ أَوْ ءَابَآءِ بُعُولَتِهِنَّ﴾
(and not to reveal their adornment except to their husbands, or their fathers, or their husband's fathers...), "The paternal uncle and maternal uncle are not mentioned here, because they may describe a woman to their sons, so a woman should not remove her Khimar in front of her paternal or maternal uncle.''With regard to the husband, all of this is for his sake, so she should try her best when adorning herself for him, unlike the way she should appear in front of others.
﴿أَوْ نِسَآئِهِنَّ﴾
(or their women,) this means that she may also wear her adornment in front of other Muslim women, but not in front of the women of Ahl Adh-Dhimmah (Jewish and Christian women), lest they describe her to their husbands. This is prohibited for all women, but more so in the case of the women of Ahl Adh-Dhimmah, because there is nothing to prevent them from doing that, but Muslim women know that it is unlawful and so, would be deterred from doing it. The Messenger of Allah said:
«لَا تُبَاشِرِ الْمَرْأَةُ الْمَرْأَةَ فَتَنْعَتَهَا لِزَوْجِهَا كَأَنَّهُ يَنْظُرُ إِلَيْهَا»
(No woman should describe another woman to her husband so that it is as if he is looking at her.) It was recorded in the Two Sahihs from Ibn Mas`ud.
﴿أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَـنُهُنَّ﴾
(or their right hand possessions. ) Ibn Jarir said, "This means from among the women of the idolators. It is permissible for a Muslim woman to reveal her adornment before such a woman, even if she is an idolatress, because she is her slave-girl.'' This was also the view of Sa`id bin Al-Musayyib. Allah says;
﴿أَوِ التَّـبِعِينَ غَيْرِ أُوْلِى الإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ﴾
(Tabi`in among men who do not have desire,) such as hired servants and followers who are not at the same level as the woman and are feeble-minded and have no interest in or desire for women. Ibn `Abbas said, "This is the kind of person who has no desire.'' `Ikrimah said, "This is the hermaphrodite, who does not experience erections.'' This was also the view of others among the Salaf. It was narrated in the Sahih from `A'ishah that a hermaphrodite, used to enter upon the family of the Messenger of Allah and they used to consider him as one of those who do not have desire, but then the Messenger of Allah came in when he was describing a woman with four rolls of fat in front and eight behind. The Messenger of Allah said,
«أَلَا أَرَى هَذَا يَعْلَمُ مَا هَهُنَا لَا يَدْخُلَنَّ عَلَيْكُمْ»
(Lo! I think this person knows what is they are; he should never enter upon you.) He expelled him, and he stayed in Al-Bayda' and only came on Fridays to get food.
﴿أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُواْ عَلَى عَوْرَتِ النِّسَآءِ﴾
(or children who are not aware of the nakedness of women. ) Because they are so young they do not understand anything about women or their `Awrah or their soft speech or their enticing ways of walking and moving. If a child is small and does not understand that, there is nothing wrong with him entering upon women, but if he is an adolescent or approaching adolescence, so that he knows and understands these things, and can make a distinction between who is beautiful and who is not, then he should not enter upon women. It was recorded in the Two Sahihs that the Messenger of Allah said:
«إِيَّاكُمْ وَالدُّخُولَ عَلَى النِّسَاءِ»
(Avoid entering upon women.) It was said, "O Messenger of Allah, what do you think about the male in-laws'' He said:
«الْحَمْوُ: الْمَوْتُ»
(The male in-law is death.)
The Etiquette of Women walking in the Street

Allah's saying:
﴿وَلاَ يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ﴾
(And let them not stamp their feet...) During Jahiliyyah, when women walked in the street wearing anklets and no one could hear them, they would stamp their feet so that men could hear their anklets ringing. Allah forbade the believing women to do this. By the same token, if there is any other kind of adornment that is hidden, women are forbidden to make any movements that would reveal what is hidden, because Allah says:
﴿وَلاَ يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ﴾
(And let them not stamp their feet...) to the end of it. From that, women are also prohibited from wearing scent and perfume when they are going outside the home, lest men should smell their perfume. Abu `Isa At-Tirmidhi recorded that Abu Musa, may Allah be pleased with him, said that the Prophet said:
«كُلُّ عَيْنٍ زَانِيَةٌ، وَالْمَرْأَةُ إِذَا اسْتَعْطَرَتْ فَمَرَّتْ بِالْمَجْلِسِ فَهِيَ كَذَا وَكَذَا»
(Every eye commits fornication and adultery, and when a woman puts on perfume and passes through a gathering, she is such and such) -- meaning an adulteress. He said, "And there is a similar report from Abu Hurayrah, and this is Hasan Sahih.'' It was also recorded by Abu Dawud and An-Nasa'i. By the same token, women are also forbidden to walk in the middle of the street, because of what this involves of wanton display. Abu Dawud recorded that Abu Usayd Al-Ansari said that he heard the Messenger of Allah , as he was coming out of the Masjid and men and women were mixing in the street, telling the women:
«اسْتَأْخِرْنَ فَإِنَّهُ لَيْسَ لَكُنَّ أَنْ تَحْقُقْنَ الطَّرِيقَ، عَلَيْكُنَّ بِحَافَّاتِ الطَّرِيقِ»
(Keep back, for you have no right to walk in the middle of the street. You should keep to the sides of the road.) The women used to cling to the walls so much that their clothes would catch on the walls.
﴿وَتُوبُواْ إِلَى اللَّهِ جَمِيعاً أَيُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ﴾
(And all of you beg Allah to forgive you all, O believers, that you may be successful.) means, practice what you are commanded in these beautiful manners and praiseworthy characteristics, and give up the evil ways of the people of Jahiliyyah, for the greatest success is to be found in doing what Allah and His Messenger command and avoiding what He forbids. And Allah is the source of strength.

Tuesday, November 19, 2013

YOU WILL VOMIT IF YOU KNEW WHAT IS IN YOUR STOMACH

DRINKING WATER WHILST STANDING

No. 176/2175 – From Abu Huraira who said that Messenger of Allaah صلى الله عليه و سلم said:

‘If the person who drank whilst standing knew what was in his stomach, he would vomit it out.’

[Collected by Ahmad and Albaani said it was Saheeh]

No. 177 – From Anas from the Messenger of Allaah صلى الله عليه و سلم  that:

 ‘he prohibited’ – and in another wording: ‘rebuked us’ – from drinking while standing.’

[Collected by Muslim, Abu Dawood, Tirmidhi, Darmi, Ibn Majah & Tahawi]

Shaykh Albaani commented: 

‘The evident prohibition in these Ahadeeth acknowledge the prohibition of drinking whilst standing if you do not have an excuse."

There are many Ahadeeth which mention that the Prophet صلى الله عليه و سلم drank standing up, so the scholars have differed in bringing harmony between the two different types of Ahadeeth. The majority of the scholars hold the opinion that the prohibition is not a total prohibition, and that the command of vomiting after having drank is only a recommended action.

Ibn Hazm opposed them in this, and went with the ruling of the prohibition to drink standing up, and perhaps this opinion is closer to being correct. As for the opinion that it is not a total prohibition then the wording ‘rebuked’ does not support that opinion, nor does the command ‘to vomit’, and what I mean by this is, that vomiting is a severe hardship upon humans, and I am not aware of such a hardship in the Sharia’ as a consequence for being lax about a recommended action!

Likewise the saying of the Messenger صلى الله عليه و سلم:

‘Indeed Shaytan drank with you.’ Then this is a strict deterrent from drinking whilst standing up, and it cannot be inferred from this, that it is possible to say that, not sitting whilst drinking is merely leaving a recommended action.

As for the Ahadeeth which mention drinking whilst standing up, then we can assume that this is when there is an excuse for it, like if there is no space to sit, or that it is a hanging water skin and you need to reach it and this point has been indicated in some Ahadeeth, and Allaah knows Best.’

[Taken from ‘Silsilah Ahadeeth As-Saheehah’ By the Muhaddith, Shaykh, Allamaa’ Muhammad Nasir uddeen al-Albaani Translated by Abbas Abu Yahya.]

RULING: CONCERNING WOMEN CUTTING HER HAIR

Question:

I hope you will help me concerning cutting my hair from the front of it in a certain style wherein the hair sometimes falls down over the eyebrows of a Muslim women. Is this allowed or not? May Allah reward you.

Answer:

I do not know of anything [wrong] in cutting a women’s hair. It is not allowed to shave it all off. You cannot shave off the hair of your head but you may shorten its length. I do not know anything wrong with that. However, that should be done in a good way that is pleasing to you and your husband. You should agree on how it is going to be done. Also, it should not be in the imitation of disbelieving women. If you leave it long it makes it difficult to wash it and tend to it. If it is long or thick and a women cuts it short or layers it, there is nothing wrong with that. Or she may cut part of it short to make herself more beautiful to herself and her husband. I do not know of anything wrong with that. However, one may not shave it all off. This is not allowed except in the case of some disease or problem.

Shaykh `Abdul-`Azeez Bin Baz

source : [Islamic Fatawa Regarding Women – Darussalam Pg. 271]

THE VIRTUE OF WINTER

Disclaimer: Photo not belong to this site




It has been narrated in some the narrations that the Prophet Muhammad صلى الله عليه و سلم said:

الشتاء ربيع المؤمن قصر نهاره فصام وطال ليله فقام

“Winter is a time of spring for the believer, the days are short so he fasts, and the nights are long so he stands.”

[Aboo Na’eem in Hilya al-Awliyaa (8/364); Ibn ‘Adee in Lisaan al-Meezaan (5/118) with an Mashoor Isnaad; Haythamee in Majmaa az-Zawaaid (3/203) with a Hasan Isnaad; Zarqaanee in Mukhtasar al-Maqaasid (Pg. 553) with a Hasan Isnaad; ‘Ajloonee in Kashf al-Khafaa (2/6) with supporting Isnaads]

In another narration;

الشتاء الغنيمة الباردة

“Winter is a cold treasure”

[Narrated by Ahmad (4/335); at-Tirmidhee (794); Ibn Khuzaymah (3/309) Classified Hasan by al-Albaanee in Saheeh al-Jaami’ as-Sagheer (3868)]

Sunday, November 17, 2013

ANG DHIKR PAGKATAPOS NG SALAH (الذكر بعد الصلاة)


Isang paalaala mula kay Abdul Aziz bin Baz para sa lahat ng Muslim.

Sunnah na bigkasin ng Muslim pagkatapos ng bawat Obligadong Salah:

أستغفر الله (3 ×)

Astaghfirullaah (3 ×) (Ako’y humihiling ng kapatawaran sa Allah)

اللهم أنت السلام ومنك السلام تباركت يا ذا الجلال والإكرام

O Allah Ikaw ang Walang kapintasan at sa Iyo nagmumula ang kapayapaan, Ikaw ay Punung-puno ng pagpapala, O may taglay ng pagpipitagan at pagpaparangal.

لا إله إلا الله وحده لا شريك له، له الملك وله الحمد وهو على كل شي ء قدير، لا حول ولا قوة إلا بالله، لا إله إلا الله ولا نعبد إلا إياه، له النعمة وله الفضل وله الثناء الحسن، لا إله إلا الله مخلصين له الدين ولو كره الكافرون، اللهم لا مانع لما أعطيت ولا معطي لما منعت ولا ينفع ذا الجد منك الجد.

Walang diyos (na karapat-dapat sambahin) maliban sa Allah, tanging Siya lamang. Wala Siyang katambal. Sa Kanya lamang ang paghahari at sa Kanya lamang nauukol ang pagpupuri. At Siya ay may kakayahan sa lahat ng bagay.Walang kapangyarihan at walang lakas kundi sa pamamagitan ng Allah. Walang diyos (na karapat-dapat sambahin) maliban sa Allah, at hindi kami sumasamba maliban sa Kanya lamang. Angkin Niya ang pagpapala at angkin din Niya ang biyaya at sa Kanya lamang nauukol ang mainam na papuri. Walang diyos (na karapat-dapat sambahin) maliban sa Allah, iukol para sa Kanya ang tapat na Pananampalataya, kasuklaman man ito ng mga hindi nananampalataya. O Allah, walang makapipigil sa Iyong pagkakalooban at walang makapagbibigay kapag pinigilan Mo. At hindi makapagbibigay ng kapakinabangan sa taong may magandang kapalaran ang magandang kapalaran sapagkat sa Iyo ito nanggagaling.


Ang  bigkasin pagkatapos ng Salah sa Fajr at Salah sa Maghrib ang sumusunod (nang sampung beses), kasama na ang naunang nabanggit:

لا إله إلا الله وحده لا شريك له، له الملك وله الحمد يحيي ويميت وهو على كل شيء قدير (10 ×) 

Walang diyos (na karapat-dapat sambahin) maliban sa Allah, tanging Siya lamang, wala Siyang katambal. Sa Kanya lamang ang paghahari at sa Kanya lamang nauukol ang pagpupuri. Siya ang nagkakaloob ng buhay at bumabawi ng buhay. At Siya ay may kakayahan sa lahat ng bagay.


At Pagkatapos, kanyang bigkasin:

(سبحان الله 33 )، (الحمد لله 33)، (الله أكبر 33)

Subhaanallaah (33 ×) (Kaluwalhatian sa Allah).

Alhamdu lillah (33 ×) (Ang pagpupuri ay sa Allah). 

Allaahu akbar (33 ×) (Ang Allah ay dakila).

At Pagkatapos, kanyang bigkasin sa kabuuan ng isang-daan:

لا إله إلا الله وحده لا شريك له، له الملك وله الحمد وهو على كل شي ء قدير.

Walang diyos (na karapat-dapat sambahin) maliban sa Allah, tanging Siya lamang, wala Siyang katambal. Sa Kanya lamang ang paghahari at sa Kanya lamang nauukol ang pagpupuri. At Siya ay may kakayahan sa lahat ng bagay.

* Pagkatapos, kanyang bigkasin ang Ayatul kursee:

اللَّهُ لآَ إِلَهَ إِلاَّ هُـوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ، لاَ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلاَ نَوْمٌ، لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ، مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ، يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيْهِمْ وَ مَا خَلْفَهُمْ وَلاَ يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَآءَ، وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَوَاتِ وَ الأَرْضَ، وَلاَ يَئُودُهُ حِفْظُهُمَا، وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ

(Allah – walang diyos (na karapat-dapat sambahin) maliban sa Kanya – Ang may buhay (na walang hanggan), Ang Tagapag-aruga (ng lahat). Hindi Siya natatangay ng antok ni ng pagkatulog. Kanyang pag-aari ang anumang nasa mga kalangitan at ng kalupaan. Sino nga ba ang makapamamagitan doon sa Kanya maliban sa pamamagitan ng Kanyang pahintulot ? Kanyang nalalaman ang anumang nasa hinaharap nila (sa Huling-Araw) at ang anumang nasa likuran nila (ang kanilang nakaraan sa Mundong ito); at hindi nila matatalos ang anuman sa Kanyang kaalaman maliban sa Kanyang loobin. Saklaw ng Kanyang luklukan ang mga langit at ang lupa ; at hindi Siya napapagod sa pangangalaga ng mga ito. At Siya ang Kataas-taasan, ang Dakila). 

Al-Baqarah: 255

* Pagkatapos, kanyang basahin:

Ang Suoratul Ikhlaas, ( قل هو الله أحد ...)

Ang Suoratul Falaq, ( قل أعوذ برب الفلق….)

At ang Suoratun Naas ( قل أعوذ برب الناس….).

*At kanyang uulitin ang mga ito nang tigtatatlong beses pagkatapos ng Salah sa Fajr at Maghrib.


Ito ang siyang pinakamainam …

Pagpalain nawa ng Allah ang ating Propeta na si Muhammad (صلى الله عليه وسلم)…


Isinalin sa wikang Tagalog ni: 

Muhammad Taha Ali

Wednesday, November 13, 2013

"MGA ALITUNTUNIN NG PAGKAIN"

Disclaimer: Photo it is not from YPPAI
Ang Mga Pagkain

Inatasan ng Allah ang Kanyang mga lingkod na kumain ng mga pagkaing nakabubuti at ipinagbawal Niya sa kanila ang mga pagkaing nakasasama. Sinasabi Niya (2:172):

"O mga mananampalataya, kumain kayo ng mga nakabubuti na itinustos Namin sa inyo.…" 

Ang halos lahat ng pagkain ay ipinahihintulot maliban sa mga ipinagbawal. Ang Allah ay nagpahintulot sa Kanyang mga lingkod na mananampalataya na kumain ng mga nakabubuting pagkain upang pakinabangan nila ang mga ito. Hindi ipinahihintulot na gamitin ang mga biyaya ng Allah sa pagsuway. Nilinaw ng Allah sa Kanyang mga lingkod ang ipinagbawal Niya na mga pagkain at mga inumin. Sinasabi Niya (6:119):

 "…gayong ipinaliwanag Niya sa inyo na malinaw ang ipinagbawal Niya sa inyo, maliban doon sa kung kayo ay mapipilitan.…" 

Ang anumang hindi nilinaw na ipinagbabawal, ito ay Halal (ipinahihintulot ng Allah). Nagsabi naman ang Propeta (صلى الله عليه وسلم): 

"Tunay na ang Allah ay nagsatungkulin ng mga tungkulin, kaya huwag ninyong ipagpawalang-bahala ang mga ito; nagtakda ng mga hangganan, kaya huwag ninyong lampasan ang mga ito; nagbawal ng ilang mga bagay, kaya huwag ninyong labagin ang mga ito; nanahimik sa ibang mga bagay bilang awa sa inyo—hindi sanhi ng pagkalimot, kaya huwag na ninyong usisain ang mga iyon.”

Samakatuwid, ang bawat bagay, tulad ng mga pagkain, mga inumin, at mga kasuutan, na hindi nilinaw ng Allah o kaya’y ang Kanyang Sugo (صلى الله عليه وسلم) ang pagbabawal nito ay hindi ipinahihintulot na ipagbawal ito. Ang patakaran ay ganito: ang bawat pagkain na Tahir (itinuturing na malinis sa Islam kaya naman ipinahihintulot na kainin) na hindi nakapipinsala ay ipinahihintulot; taliwas sa mga pagkaing Najis (itinuturing na marumi sa Islam, kaya naman ipinagbabawal na kainin) gaya ng patay na hayop, dugo, nakalalasing na inumin, sigarilyo, at pagkaing nahaluan ng bagay na Najis dahil ang mga ito ay ipinagbabawal sapagkat nakasasama at nakapipinsala. 

Ang ibig sabihin ng patay na hayop ay ang hayop na naalisan ng buhay nang hindi ayon sa pagkakatay na itinatagubilin ng Islam. Ang dugo na ipinagbabawal ay ang dugong lumalabas sa hayop kapag kinakatay. Ang dugong naiiwan sa loob ng karne matapos katayin at ang dugong natitira sa mga ugat ay ipinahihintulot kainin.

Ang mga Ipinahihintulot na Pagkain

Ang mga ipinahihintulot na pagkain ay dalawang uri: ang mga hayop at ang mga halaman. Ipinahihintulot ang alin man sa mga ito kung hindi nakakapipinsala. Ang mga hayop ay dalawang uri: mga hayop na nabubuhay sa lupa at ang mga hayop na nabubuhay sa dagat. Sa kabuuan, ang mga hayop na nabubuhay sa dagat ay Halal at hindi na rin kailangang katayin ayon sa itinatagubilin ng Islam sapagkat kahit nga ang patay (namatay na hindi kinatay) na hayop ng dagat ay ipinahihintulot na kainin. 

Ang mga hayop na nakatira sa lupa ay ipinahihintulot kainin maliban sa ilang uri na ipinagbawal ng Islam at ang mga ito ay ang mga sumusunod:

1. Ang asno na inaalagaan, 
2. Ang anumang hayop na may pangil na ginagamit nito sa pagsila, maliban sa hyena. 
3. Ang mga ibon, maliban sa mga sumusunod: 

A. Ang mga ibon na may kukong ipinandadagit o ipinansisila. Nagsabi si Ibnu 'Abbas (رضي الله عنه): 

"Ipinagbawal ng Sugo ng Allah (SAS) ang lahat ng may pangil na mabangis na hayop at ang lahat ng ibong may kukong ipinaninila." 

B. Ang mga ibong kumakain ng patay gaya ng agila, buwitre, uwak, at lawin dahil sa dumi ng kinakain ng mga ito. 

4. Ipinagbabawal din ang mga hayop na nakapandidiri tulad ng ahas, daga, at mga kulisap (maliban sa balang at tipaklong). 

 Ang iba pa sa mga hayop at mga ibon na nabanggit ay Halal tulad ng kabayo, baka, kalabaw, kambing, tupa, usa, manok, asnong ligaw (hindi inaalagaan), usa, ostritch, kuneho, at iba pa. Hindi kabilang sa mga ito ang Jallalah: ang hayop na bagaman Halal ngunit ang karamihan sa kinakain ay Najis. Ipinagbabawal kainin ang Jallalah hanggang hindi ito ikinukulong ng tatlong araw at pinakakain ng pagkaing malinis. 

Makroh ang pagkain ng hilaw na sibuyas, bawang, at anumang tulad nito na may masamang amoy lalo na kung papasok sa Masjid. 

Ang sinumang mapipilitang kumain ng pagkaing Haram (ipinagbawal), dahil ikapipinsala ang hindi pagkain nito, ay pinahihintulutang kumain ng makasasapat lamang upang manatiling buhay. Ang nakalalason ay hindi maaaring kainin kailanman. 

Ang sinumang mapadaan sa isang taniman at namitas ng bunga sa puno nito o namulot ng nalaglag na bunga at walang anumang bakod na nakapaligid sa pataniman at wala ring nagbabantay; ipinahihintulot sa kanya na kainin ang nasabing bunga ngunit hindi siya magdadala, hindi aakyat sa puno, hindi mambabato ni manunungkit ng bunga, at hindi kakain sa mga nakatipon o nakatumpok na bunga maliban na lamang kung kinakailangan. 

Ang mga Alituntunin sa Pagkakatay 

Ayon sa Islam, yamang isa sa kondisyon upang mapahintulutang kainin ang isang hayop na nabubuhay sa lupa ay ang pagkakatay nito sa pamamaraang ayon sa Islam, kailangang talakayin ang pamamaraan ng pagkakatay at alamin ang mga kinakailangan dito. Ang pagkakatay ayon sa Islam ay ang pagkatay ng hayop na naninirahan sa lupa at ipinahihintulot kainin sa pamamagitan ng paglalaslas sa lalamunan (daanan ng hangin papuntang baga) at sa esopago (daanan ng pagkain at inumin) o pagsusugat sa alinmang bahagi ng katawan nito kung mahirap ang paglalaslas sa lalamunan.

Hindi Halal ang anumang bahagi ng katawan ng isang hayop na maaaring katayin ngunit hindi kinatay ayon sa Islam sapagkat ang hindi kinatay ay itinuturing na patay.

Ang mga Kondisyon sa Pagkakatay

1. Ang tagapagkatay ay kailangang taong may sapat na pag-iisip at isang Muslim o Kristiyano o Hudyo. 
Samakatuwid, hindi Halal ang kinatay ng isang baliw o lango (lasing sa alak o bangag sa gamot) o bata na wala pang sapat na pag-iisip sapagkat hindi tanggap sa mga nabanggit ang layunin na magkatay dahil sa kawalan nila ng sapat na pag-iisip. Hindi rin Halal ang kinatay ng isang di-mananampalataya, pagano o kaanib ng Zoroasterianismo, at Qubooree (mananamba ng patay o nakalibing sa puntod).

2. Ang kagamitan sa pagkakatay. Ipinahihintulot ang pagkatay sa pamamagitan ng lahat ng matalas na bagay na nakapagpapadanak ng dugo, maging ito man ay gawa sa bakal o bato o maging anupaman ito, maliban sa ngipin, buto at kuko sapagkat hindi ipinahihintulot na ipangkatay ang mga ito.

3. Ang paglalaslas ng lalamunan na siyang daanan ng hangin papuntang baga, ng esopago na siya namang daanan ng pagkain at inumin, at ng isa sa dalawang malaking ugat sa leeg. 
Ang dahilan kung bakit itinakda ang bahaging ito ng katawan at lalo na ang pagputol sa mga nabanggit ay upang lumabas ang dugo sapagkat ang bahaging ito ay tagpuan ng mga pangunahing ugat at sapagkat ang gayon ay siyang pinakamabilis sa pag-aalis ng buhay, kaya naman ang karne ay lalong malasa at hindi gaanong masakit para sa hayop.

*Kapag hindi magawang laslasin sa nabanggit na bahagi dahil hindi makaya, tulad halimbawa ng mailap na hayop, ang pagkatay sa ganitong hayop ay sa pamamagitan ng pagsusugat sa alinmang bahagi ng katawan nito.

*Ang hayop na nasakal, napalo o nabagsakan ng anumang mabigat, nalaglag buhat sa mataas na lugar, at nilapa ng mabangis na hayop ay ipinahihintulot kainin sa kundisyon na ito ay naabutang may buhay pa at makakatay pa.

4. Na ang tagapagkatay ay magsasabi ng bismillah bago laslasin ang lalamunan. Kanais-nais ding sabihin ang Allahu akbar kasama ng bismillah.

Magandang Asal sa Pagkakatay 

1. Makrooh na katayin ang hayop ng mapurol na patalim.
2. Makrooh na hasain ang patalim habang nakatingin ang hayop.
3. Makrooh na iharap ang hayop na kakatayin sa iba pa sa Qiblah.
4. Makrooh na baliin ang leeg nito o balatan ito bago tuluyang namatay.
5. Kanais-nais na katayin ang baka, tupa, at kambing na nakahiga sa kaliwang bahagi ng katawan nito at ang kamelyo na nakatayo samantalang nakagapos ang kaliwang kamay nito.

Ang Pangangaso

Ipinahihintulot ang pangangaso kung kailangan, ngunit kung para lamang sa paglilibang at paglalaro, ito ay makrooh.

Ang hayop na mailap, matapos matamaan ito (ng ano mang ginagamit sa pangangaso) at mahuli ito, ay may dalawang kalagayan: 

1. Na ito ay maaabutan habang may buhay pa ito. Kapag ganito ay kailangan itong katayin; 

2. Na ito ay maaabutan na patay na o buhay nga ngunit nag-aagaw-buhay na. Sa ganitong kalagayan ay itinuturing itong Halal (kahit hindi nakatay).

Ang kondisyong kailangan para sa mangangaso ay katulad ng sa nagkakatay:

1. Na ang nangangaso ay may sapat na pag-iisip at isang Muslim o isang Kristiyano o isang Hudyo.
Samakatuwid, hindi ipinahihintulot sa isang Muslim na kainin ang nahuli sa pangangaso ng isang baliw o lango. Hindi rin maaari ang nahuli ng isang pagano, kasapi ng Zoroasterismo, at iba pang uri ng mga hindi mananampalataya.

2. Na ang gamit sa pangangaso ay matalas: nakapagpapadanak ng dugo (kung hindi baril) at hindi gawa sa kuko o buto o ngipin. Ang hayop ay susugatan ng sapat lamang at hindi labis. 
Ang mga hayop na ginagamit sa pangangaso tulad ng mga aso at mga ibong mandaragit, ang anumang mapatay ng mga ito na mailap na hayop ay Halal kung ang mga ito ay tinuruang manghuli. Turuan ang hayop kung kapag pinawalan ito ay sumusugod ito; kung kapag inudyukan itong manila ay maninila ito; kung kapag nakakuha ito ng hayop ay hahawakan nito iyon para sa panginoon nito hanggang sa puntahan siya nito, at hindi nanghuhuli ng para sa sarili nito.

3. Na itutudla ang sandata ng may layunin mangaso.
Kaya kung nalaglag lamang ang sandata sa kamay at nakapatay ito ng isang hayop, hindi Halal ang hayop na ito sapagkat walang layuning patamaan ito. Kaya kung kusang umalis lamang ang aso at nakapatay ng isang hayop na ligaw, hindi Halal ang hayop na nasila sapagkat hindi ito pinawalan ng panginoon nito upang manila at wala rin siyang layuning mangaso. 
Kapag tumudla ng isang hayop ngunit iba ang tinamaan o nakapatay ng isang pangkat ng mga hayop, Halal pa rin ang tinamaan.

4. Ang pagsasabi ng bismillah kapag tutudla o magpapawala ng nangangasong hayop. Itinatagubilin ding sabihin ang Allahu Akbar kasunod ng bismillah. 

Paalaala 

Ipinagbabawal ang pag-aalaga ng aso kung ang layunin ay hindi ayon sa ipinahintulot ng Sugo ng Allah (صلى الله عليه و سلم), na isa sa tatlong ito: para sa pangangaso, pagbabantay ng mga alagang hayop, at pagbabantay ng mga pananim.

Ang Magandang Asal sa Pagkain at Pag-inom

Itinuring ng Muslim na ang pagkain at inumin ay daan lamang na maghatid sa isang layunin at hindi ang mismong layunin. Kumakain siya at umiinom nang sa gayon ay kanyang mapanatili ang kalususgan ng kanyang katawan na sa pamamaitan nito ay nasasamba niya ang Allah. Ang pagsambang iyon ang siyang nagbibigay sa kanya ng karapatang matamo ang tahanan sa Kabilang Buhay at mamuhay na maligaya roon.
Hindi siya kumakain at umiinom alang-alang sa pagkain, inumin, at sarap ng mga ito. Kaya naman kung hindi rin lamang siya nagugutom ay hindi siya kumakain, at kung hindi siya nauuhaw ay hindi rin siya umiinom. Naisalaysay na ang Propeta (صلى الله عليه وسلم) ay nagsabi: 

“Tayo ay mga taong hindi kakain hangga’t hindi nagugutom, at kapag kumain naman tayo ng hindi nagpapakabusog.”

Dapat sundin ng isang Muslim sa pagkain at pag-inom ang mga magagandang asal na itinatagubilin ng Islam.

Ang Mga Magagandang Asal Bago Kumain

1. Na pipiliin ang nakabubuting pagkain at inumin sa pamamagitan ng paghahanda ng mga ito buhat sa mga bagay na halal, nakabubuti, at hindi nahahaluan ng anumang bagay na haram o nakapagdududa (kung haram o hindi). Batay ito sa sinabi ng Allah: 
“O mga sumampalataya, kumain kayo buhat sa mga nakbubuting bagay na ipinagkaloob naming sa inyo…” [2:172]. 

Ang nakabubuting bagay ay ang halal na hindi marumi at hindi nakadidiri.

2. Na ang lalayunin sa pagkain at pag-inom ay ang ikapagpapalakas ng katawan upang masamaba ang Allah nang sa gayon ay magtamo ng gantimpala sa kinain at ininom. Ang gawaing ipinahihitulot, sa pamamagitan ng mabuting layunin, ay magiging isang pagsamba sa Allah na may nakalaang gantimpala.

3. Na huhugasan ang mga kamay bago kumain kung ang mga kamay ay may dumi o hindi natitiyak ang kalinisan ng mga ito.

4. Na (kung kumakain sa lapag ay) uupo nang may pagpapakumbaba – uupo ng paluhod sa dalawang paa o uupo sa kaliwang paa habang nakatukod ang kanang binti – gaya ginagawang pag-upo sa Sugo ng Allah (صلى الله عليه وسلم)” 

Hindi ako kumakain na nakatukod ang kamay sa sahig. Ako ay isang alipin (ng Allah) lamang na kumakain kung papaanong kumakain ang isang alipin, at ako ay umuupo kung papaanong umuupo ang isang alipin.”

5.  Na magkakasya sa kung ano ang pagkain nakahanda. Na hindi ito pipintasan. Kung magugustuhan ay kakainin at kung hindi naman magustuhan ay huwag kainin. Batay ito sa Hadeeth na isinalaysay ni Abu Hurayrah (رضي الله عنه): 

“Walang pagkaing pinintasan ang Propeta (صلى الله عليه وسلم). Kung naiibigan niya ay kinakain niya; at kung hindi niya maibigan ay hindi niya ito ginagalaw.”

6. Na kakain siyang may kasamang iba pa gaya ng panauhin o kamag-anak o utusan. Batay ito ito sa isang Hadeeth: Magtipon kayo sa inyong pagkain at magsabi kayo ng Bismillah (sa ngalan ng Allah), pagpapalain Niya kayo sa inyong pagkain.”

Ang Mga Magagandang Asal Habang Kumakain

1. Na sisimulan ang pagkain sa pagsabi ng Bismillah. Batay ito sa pagsabi ng Propeta (صلى الله عليه وسلم): 

“Kapag kakain ang sinuman sa inyo, banggitin niya ang pangalan ng Allah; kapag nalimutan niyang banggitin ang pangalan ng Allah sa simula ng kanyang pagkain, sabihin niya ang “Bismillah Awwalan wal Akhiran” (sa ngalan ng Allah, sa simula at sa katapusan).”

2. Na kakain (kung nagkakamay) sa pamamagitan ng tatlong daliri (ang hinlalaki, hintuturo, at hingigitna) ng kanyang kanang kamay. Liliitin niya ang subo at ngunguyain ng maiigi, kakainin ng kung ano ang nasa malapit at hindi ang nasa malayo. Batay ito sa sinabi ng Propeta (صلى الله عليه وسلم):

 “Anak, sabihin mo ang Bismillah, kumain ka sa pamamagitan ng iyong kanang kamay, at kainin mo kung ano ang malapit sa iyo.”

3. Na pag-iigihin ang pagnguya at sasairin ang laman ng palato pati na ang naiwan sa mga daliri bago pupunasan o huhugasan ang kamay.

4. Na kapag nalaglag ang anuman sa kinain, aalisin ang dumi at kakainin ito.

5. Na hindi hihipan ang mainit na pagkain, hindi ito kakainin hangga’t hindi lumalamig-lamig ng kaunti, hindi hihingahan ang tubig habang iniinom, at hihinga ng tatlong beses habang ang ilong ay hindi nakatapat sa baso. Batay ito sa Hadeeth na isinalaysay ni Ibnu ‘Abbas (رضي الله عنه). Ayon sa kanya, ang Propeta (صلى الله عليه وسلم) ay: “nagbawal na huminga sa loob ng baso o ihipan ang loob nito.”

6. Na iiwasan ang labis-labis na pagkabusog. Batay itosa sinabi ng Propeta (صلى الله عليه وسلم): 

“Wala ng pinupunong sisidlan ang isang tao na mas masama pa sa kanyang tiyan. Sapat na sa anak ni Adan (tao) ang mga maliliit na subo na pupuno sa pangangailangan ng kanayang katawan. Kung hindi niya iyon magawa, ang ikatlong bahagi (ng tiyan) ay para sa kanyang pagkain, ang ikatlong bahagi ay para sa kanyang inumin, at ang ikatlo ay paa sa kanyang paghinga.”

7. Na hindi mauunang magsisimulang kaumin o uminom kung sa hapag ay may mas lalaong karapat-dapat na panauhin dahil sa katandaaan o pagtataglay ng kahigitan sa iba sapagkat ang gayon ay nakasisira sa mga magnadang sal at ang gumagawa nito ay mapagkakamalang matakaw.

8. Na huwag titingnan ang mga kasama habang kumakain at huwag silang babantayan sapagkat mahihiya sila. Dapat pa ngang huwag ituon ang paningin sa mga kumakaing kasama at huwag silang pagmamasdan dahil baka ikayamot nila iyon.

9. Na hindi gagawin ang karaniwang pinandidirihan ng mga ito. Kaya’t huwag ipapagpag sa plato ang (natitirang pagkain sa) kamay at huwag ilalapit ang ulo sa plato habang kumakain at sumusubo para walang anumang buhat sa bibig ang malaglag sa plato. Ang an umang kinagatan ay huwag ibabalik sa plato (kung sama-samang kumakain sa iisang plato). Huwag ring magsasalita ng mga salitang ipinahihiwatig ay ang mga marurumi sapagkat iyon ay baka ikayamot ng ilan sa mga kasama. Ang pangyayamot sa Muslim ay ipinagbabawal. 

Ang Mga Magagandang Asal Matapos Kumain

1. Na hihinto sa pagkain bago tuluyang mabusog bilang tanda ng pagkatulad sa Sugo (SAS) at upang huwag maimpatso.

2. Na sasairin ang natirang pagkain sa kamay at pagkatapos ay pupunasan o huhugasan ang kamay. Ang paghuhugas ng kamay ay siyang karapat-dapat at lalong mainam.

4. Na pupulutin ang mga nahulog na pagkain habang kumakain sapagkat ito ay tanda ng pagpapasalamat sa biyaya.

3. Na aalisin ang tinga sa mga ngipin, magmumumog upang maalis ang amoy ng pagkain sa bibig sapagkat ang bibig ay ginagamit sa pagsambit sa Allah at sa pakikipag-usap sa kapwa tao, at sapagkat ang kalinisan ng bibig ay nagpapanatili ng kalusugan ng ngipin.

5. Na pupurihin ang Allah matapos kumain at uminom sa pamamagitan ng pagsabi ng Alhamdu Lillah (ang papuri ay ukol sa Allah) o Alhamdu Lillahil Ladhee At’amanee Wa Saqaanee Min Ghayri Hawlim Minnee Wa Laa Qoowah*

Tuesday, November 12, 2013

"ANG DAAN TUNGO SA KALIGTASAN"



Disclaimer: we are not the owner of this photo
Paano ka magiging Muslim?

Inihanda ni : Faisal bin Sukait As-Sukait
Isa sa mga kasapi ng Kagawaran ng Pagpalaganap at Patnubay ng Islam.
Nawa’y ang kapatawaran ng Allah ay mapasakanya, sa kanyang mga magulang at sa lahat ng mga Muslim.

Sa ngalan ng Allah, ang Mapagpala, ang Mahabagin

Katotohanan, ang lahat ng papuri at pasasalamat ay sa Allah lamang, tayo ay pumupuri at humihingi ng tulong sa Kanya, at tayo ay nagpapakupkop sa Allah laban sa mga kasamaan ng ating mga sarili, at masasamang mga gawain natin. Sino man ang patnubayan ng Allah, samakatuwid walang makapagsasadlak sa kanya sa pagkaligaw, at sino man ang isasadlak ng Allah sa pagkaligaw, samakatuwid walang makapagpatnubay sa kanya. Ako’y sumasaksi na walang diyos na karapat-dapat sambahin maliban sa Allah lamang, Siya ay walang katambal, at ako ay sumasaksi na si Muhammad ay tunay na Kanyang alipin at sugo. Ito ay isang maikling lathalain na aming ipinapapaliwanag dito ang mga pangunahing simulain ng Islam para sa sinumang nais yumakap sa Islam. Dapat mong malaman – nawa’y ang biyaya ng Allah ay mapasa iyo – na ang Islam ang siyang tunay na daan ng kaligtasan at tagumpay.

Sinabi ng Allah: إن الدين عند الله الإسلام 

[ Katotohanan, ang tunay na Relihiyon sa paningin ng Allah ay ang Islam ] Al-Imran (3): 19


At sinabi pa Niya: ومن يبتغ غير الإسلام ديناً فلن يقبل منه وهو في الآخرة من الخاسرين 

[ At sinuman ang maghangad ng iba pang Relihiyon bukod sa Islam, magkagayon kailanman ay hindi tatanggapin mula sa kanya at siya sa Kabilang-Buhay ay mapabilang sa mga talunan]. 
Al-Imran (3): 85


Magkagayon, kapag alam mo na iyon, dapat mo ring malaman na ang Islam ay naitayo sa limang haligi. Batay sa sinabi ng Sugo sa wastong Hadith: [Ang Islam ay naitayo sa limang haligi: Ang pagsaksi na walang diyos na karapat-dapat sambahin maliban sa Allah at si Muhammad ay tunay na Sugo ng Allah, ang pagtaguyod sa Salah (pagdarasal), ang pagbigay ng Zakah (obligadong kawang-gawa), ang pag-ayuno sa buwan ng Ramadhan, at ang pagsagawa ng Hajj sa Ka’bah (sagradong bahay ng Allah)]. Isinalaysay ni Al-Bukhari at Muslim.

1- Shahadatu an laa ilaha illa Allah wa anna Muhammadan rasuulullah. Ang iyong pagsaksi na walang diyos na karapat-dapat sambahin maliban sa Allah lamang at si Muhammad ay tunay na Kanyang alipin at sugo.

A. Ang pagsaksi na walang diyos maliban sa Allah: Ang kahulugan nito: Walang karapat-dapat sambahin maliban sa Allah lamang, at ito’y nagtatakwil sa pagkatunay na diyos ng iba maliban sa Allah at nagpapatunay sa katotohanan ng kaisahan ng Allah.

Sinabi ng Allah: ذلك بأن الله هو الحق و أن ما يدعون من دونه هو الباطل 

{Iyon ay dahil sa ang Allah ay Siya ang Katotohanan, at ang anumang tinatawagan nila bukod sa Kanya ay siya ang huwad }. 22: 62


Ang ibig sabihin nito: Hindi ipinahihintulot ang pag-alay ng anumang uri ng pagsamba maliban sa Allah lamang. Sinabi ng Allah: 

ومن يدع مع الله إلهاً آخر لا برهان له به فإنما حسابه عند ربه إنه لا يفلح الكافرون 

{At sinuman ang tumawag sa ibang diyos bilang katambal ng Allah nang wala siyang anumang katibayan tungkol dito, magkagayon ang kanyang pakikipagtuos ay nasa kanyang Panginoon. Katotohanan, hindi nagtatagumpay ang mga tumatangging sumampalataya }. 
Al-Mu’minun (23): 117

Ang dakilang salita na ito ay hindi magdulot ng kabutihan sa nagwika nito, ni hindi ito makapagpalabas sa kanya mula sa kabilugan ng Shirk (pagtambal sa kaisahan ng Allah) maliban kung kanyang alam ang kahulugan nito, isinagawa at pinaniwalaan ito. Ang mga Ipokrita ay bumibigkas nito subalit sila ay nasa pinakailalim ng Impiyerno dahil sila ay hindi naniwala rito at hindi isinagawa ang mga ipinag-uutos nito. at ganoon din yaong mga sumasamba sa mga libingan, sila ay bumibigkas nito subalit kanilang sinasalungat ito sa pamamagitan ng kanilang mga salita at mga gawa. Kaya nga naman hindi nagdudulot ito sa kanila ng kabutihan dahil sa sinasalungat nila ito.

Ang mga kondisyon nito ay walo, ito ay ang mga sumusunod:

1- Ang kaalaman sa kahulugan nito na nagtatakwil ng kamangmangan.

2- Ang katiyakan na nagtatakwil sa pag-aalinlangan, samakatuwid para sa kanya na nagpapahayag nito ay kailangang magkaroon ng katiyakan na ang Allah lamang ang Siyang karapat-dapat sambahin.

3- Ang kadalisayan – ito ay ang pag-ukol ng buong kadalisayan ng isang alipin sa kanyang Panginoon sa lahat ng uri ng pagsamba.

4- Ang katapatan na nagtatakwil ng kasinungalingan, samakatuwid kailangan lamang na magkasundo ang kanyang dila sa kanyang puso, at ang kanyang puso sa kanyang dila.

5- Ang pagmamahal – ang kahulugan nito ay ang pagmamahal sa Allah, samakatuwid kung kanyang binigkas ito samantalang hindi siya nagmamahal sa Allah, siya ay naging isa nang tumatangging sumampalataya.

6- Ang pagsuko – ito’y nangangahulugan na kanyang sambahin ang Allah lamang, at magpasailalim sa Kanyang Batas at paniwalaan na ito’y katotohanan.

7- Ang pagtanggap – ito’y nangangahulugan na kanyang tanggapin ang anumang itinuturo nito, tulad ng pagsamba sa Allah lamang at pagtalikod sa anumang huwad na diyos bukod sa Kanya.

8- Ang pagtakwil sa anumang sinasamba bukod sa Allah. At pagkalas sa pagsamba sa iba bukod sa Allah, at paniwalaan na ito’y huwad.

B. Ang pagsaksi na si Muhammad ay Sugo ng Allah : 

Tayo ay sumaksi at maniwala na si Muhammad صلى الله عليه و سلم  ay isang alipin ng Allah at Kanyang Sugo at siya ang اhuli sa  mga Propeta at mga Sugo. At dapat tayong manatili sa pagsunod sa kanya sa anumang ipinag-utos niya at paniwalaan natin siya sa anumang ipinahayag niya at iwasan natin ang anumang ipinagbawal niya at ikinagagalit. At na huwag tayo sumamba sa Allah maliban ayon sa anumang itinakda niya at ipinag-utos.

2- Ang Salah (Islamikong pagdarasal): Itinakda ng Allah sa Kanyang mga alipin ang limang Salah sa buong araw at gabi. Ito ay ang: ( Fajr – 2 rak-a/ Dhuh’r 4 rak-a/ Asr – 4 rak-a/ Maghrib – 3 rak-a/ Isha – 4 rak-a ).

Bago magsagawa ng Salah, kailangang maging nasa kalinisan ang muslim, at kapag siya ay nasa tinaguriang maliit na dumi (Hadath Asgar) kagaya ng pag-ihi o pagdumi, magkagayon kailangan siyang maglinis ng tubig sa bawat may lumabas mula sa dalawang pinaglalabasan ng dumi. At pagkatapos siya ay magsagawa ng Wudu’ (paghugas ng ilang bahagi ng katawan). At sa kung siya ay nasa tinaguriang malaki na dumi ( Hadath Akbar ) kagaya ng Janabah o pakikipagtalik – na siyang nagaganap sa pagitan ng mag-asawa – o buwanang dalaw o kapapanganak lamang, sila ay kailangang magsagawa ng Ghusl (pagligo) at pagkatapos ay isunod ang Wudu’.

Kailangang isagawa ang Salah sa takdang oras nito nang sama-sama sa mga Masjid, ito’y partikular na tungkulin ng mga kalalakihan, at hindi siya puwedeng lumiban sa sama-samang pagdarasal maliban sa matuwid na dahilan, kagaya ng pangamba o sakit. Pagkatapos, kailangan niyang malaman kung paano isinasagawa ang Salah mula sa Takbiratul Ihram (ang unang binibigkas na Takbeer “Allaahu Akbar”) hanggang sa katapusan ng Salah (sa pamamagitan ng pagbigkas ng “Assalamu Alaikum Warahmatullah”). At hindi puwedeng ipagpaliban ang Salah sa takdang oras nito sa anumang kalagayan, bagkus kanyang isasagawa ito sa takdang oras nito ayon sa kanyang kasalukuyang kalagayan. Para sa babae, ang kanyang pagdarasal sa loob ng kanyang pamamahay ay higit na mainam para sa kanya. At dapat mo ring malaman – nawa’y ang biyaya ng Allah ay mapasa iyo – na siya na nagsasagawa ng Salah ay Muslim at sinuman ang hindi nagsasagawa ng Salah ay hindi Muslim.

Tungkol naman sa babae, kapag dumating sa kanya ang buwanang dalaw o panganganak dapat siyang huminto sa pagdarasal at kapag siya’y malinis na, siya ay maligo at isasagawa ang Salah.

3- Ang Zakah (obligadong kawanggawa): Ito’y kayamanan na sapilitang kinukuha sa mga mayayaman at ibinibigay sa mga mahihirap. Ito’y 2.5 % kapag umabot sa Nisab (wastong halaga o takda) at inabot ng isang taon.

4- Ang pag-aayuno sa buwan ng Ramadhan: Ito ay ang pagpigil ng Muslim sa pagkain, inumin at pakikipagtalik na may layuning pagsamba sa Allah, magsimula sa bukang-liwayway hanggang sa paglubog ng araw.

Sa mayroong buwanang dalaw at kapapanganak lamang, sila ay titigil sa pag-aayuno at pagdarasal, at kapag sila’y malinis na dapat silang maligo, pagkatapos sila ay mag-umpisang mag-ayuno at magdasal. At pagkalipas ng buwan ng Ramadhan, dapat nilang pag-ayunohan ang mga araw nito na kanilang nasira bago mag-umpisa ang susunod na Ramadhan.sinumang nakatulog o nakautot, siya ay magsagawa ng Wudu’ lamang. At kung siya ay nasa tinaguriang malaki na dumi ( Hadath Akbar ) kagaya ng Janabah o pakikipagtalik – na siyang nagaganap sa pagitan ng mag-asawa – o buwanang dalaw o kapapanganak lamang, sila ay kailangang magsagawa ng Ghusl (pagligo) at pagkatapos ay isunod ang Wudu’. Kailangang isagawa ang Salah sa takdang oras nito nang sama-sama sa mga Masjid, ito’y partikular na tungkulin ng mga kalalakihan, at hindi siya puwedeng lumiban sa sama-samang pagdarasal maliban sa matuwid na dahilan, kagaya ng pangamba o sakit. Pagkatapos, kailangan niyang malaman kung paano isinasagawa ang Salah mula sa Takbiratul Ihram (ang unang binibigkas na Takbeer “Allaahu Akbar”) hanggang sa katapusan ng Salah (sa pamamagitan ng pagbigkas ng “Assalamu Alaikum Warahmatullah”). At hindi puwedeng ipagpaliban ang Salah sa takdang oras nito sa anumang kalagayan, bagkus kanyang isasagawa ito sa takdang oras nito ayon sa kanyang kasalukuyang kalagayan. Para sa babae, ang kanyang pagdarasal sa loob ng kanyang pamamahay ay higit na mainam para sa kanya. At dapat mo ring malaman – nawa’y ang biyaya ng Allah ay mapasa iyo – na siya na nagsasagawa ng Salah ay Muslim at sinuman ang hindi nagsasagawa ng Salah ay hindi Muslim.

Tungkol naman sa babae, kapag dumating sa kanya ang buwanang dalaw o panganganak dapat siyang huminto sa pagdarasal at kapag siya’y malinis na, siya ay maligo at isasagawa ang Salah. Sa mayroong buwanang dalaw at kapapanganak lamang, sila ay titigil sa pag-aayuno at pagdarasal, at kapag sila’y malinis na dapat silang maligo, pagkatapos sila ay mag-umpisang mag-ayuno at magdasal. At pagkalipas ng buwan ng Ramadhan, dapat nilang pag-ayunohan ang mga araw nito na kanilang nasira bago mag-umpisa ang susunod na Ramadhan. At hindi dapat pag-ayunohan ang mga nasirang araw na obligadong bayaran sa unang mga araw ng Eidul-Fitr at Eidul-Adh-ha, ni sa mga araw ng Tashriq (11, 12, 13) sa buwan ng Dhul-Hijjah, at hindi dapat pag-ayunohan ang araw ng Beyernis nang nabubukod-tangi lamang. At ang pagbabayad ay tanging gaganapin lamang sa pag-aayuno, hindi sa pag-sasalah. Sa katunayan, ibinigay luwag ng Allah ang kapahintulutang kumain sa araw ng buwan ng Ramadhan sa taong may sakit o naglalakbay.

Sinabi ng Allah: فمن كان مريضاً أو على سفر فعدة من أيام أخر 

[ Subalit ang sinumang may sakit o nasa paglalakbay, magkagayon ang katumbas na bilang (ay isasagawa) sa ibang mga araw ]. Al-Baqarah (2): 184

Samakatuwid, tungkulin nilang magbayad; Ibig sabihin mapag-aayunohan ang araw na kanilang nasira sa mga araw nito na may pagpapahalaga sa mga araw na hindi ipinahihintulot ang pag-aayuno rito, kagaya sa mga unang naipaliwanag.

5- Ang Hajj [Ang pagdalaw sa sagradong bahay (Ka’bah) sa Makkah]: Ito’y itinatagubilin sa Muslim nang isang beses sa buong buhay kapag siya’y may kakayahan ( Ibig sabihin; mayroon siyang panustus na gugulin para sa kanyang sarili sa Hajj at sa paglalakbay o mga katulad nito, gaya ng sasakyan o eruplano). Kapag iyon ay maluwag para sa kanya, itinagubilin sa kanya ang Hajj, maging lalaki man o babae, subalit para sa babae hindi itinatagubilin sa kanya ang Hajj maliban kung mayroon siyang makakasamang Mahram gaya ng ama, asawa, kapatid na lalaki o anak.

Sinabi ng Allah: ولله على الناس حج البيت من استطاع إليه سبيلاً 

[ At isang tungkulin na pananagutan ng tao sa Allah ang (pagsasagawa ng) hajj sa (sagradong) bahay (Ka’bah) sa sinumang may kakayahang maglakbay dito]. Al-Imran (3): 97

At sinuman ang magnais na isagawa ito muli o sa ikatlong pagkakataon, samakatuwid mapapasa kanya ang malaking gantimpala, subalit ang tungkulin ay isang beses lamang.

Ito ang mga haligi ng Islam kasama ang buod na paliwanag dito.

Paalaala: Inaakala ng mga Kristiyano na si Hesus – nawa ay mapasa kanya ang pagpapala at kapayapaan – ay diyos, na siya ay ikatlong bahagi ng trinidad, na siya ay anak ng Allah. Ganoon din kanilang inaakala na siya ay pinaslang at naipako sa krus, itong lahat ay kasinungalingan. Bagkus ang totoo, siya ay isang alipin ng Allah at Kanyang Sugo. Siya ay tao, ang katulad niya’y gaya ng kanyang mga kapatid na Sugo, siya ay walang anumang katangian sa pagka-diyos at pagka-panginoon. At siya ay hindi napatay, ni hindi naipako sa krus bagkus siya ay itinaas ng Allah sa ikalawang palapag ng kalangitan noong sandaling nais siyang paslangin ng mga Hudyo. At siya ay bababa kapag nalalapit na ang katapusan ng mundo sa kapahintulutan ng Allah at kanyang sisirain ang krus at papatayin ang baboy. At hindi siya magdala ng bagong batas, bagkus siya ay huhukom ayon sa batas ng ating Propeta na si Muhammad , at pagkatapos siya ay mananatili hanggang sa ninais ng Allah. Pagkatapos noon siya ay mamamatay, at pagkatapos siya ay babangon muli kasama ng lahat ng mga nilalang sa Araw ng pagbangon muli.

Ang mga haligi ng Pananampalataya:

1-Ang paniniwala sa Allah. 
2-Ang paniniwala sa mga Anghel. 
3-Ang paniniwala sa mga Aklat. 
4-Ang paniniwala sa mga Sugo. 
5-Ang paniniwala sa Huling-Araw. 
6-Ang paniniwala sa Itinakdang Kapalaran.

1- Ang paniniwala sa Allah : Tayo ay maniwala na ang Allah ay nag-iisa, Siya ang Panginoon (Tagapaglikha, Tagapangalaga atbp.) wala Siyang anumang katambal, ni anumang katulong. Siya ang Tagapaglikha, Tagatustus, Tagapagkaloob ng kabutihan, Tagapagdulot ng kapinsalaan, ang Tanging karapat-dapat sambahin lamang, wala Siyang anumang katambal, wala Siyang anumang kahalintulad, at Siya ang Nakaririnig, ang Nakakakita.

2- Ang paniniwala sa mga Anghel : Ang mga Anghel : Isang daigdig na hindi nakikita, tayo ay naniniwala sa kanila sa kabila nang hindi natin pagkakita sa kanila, sila ay mararangal na mga alipin, hindi sila sumusuway sa Allah sa anumang ipinag-utos sa kanila at kanilang ginagawa ang anumang ipinag-uutos sa kanila. Wala silang anumang katangian sa pagka-panginoon, ni pagka-diyos. Sila ay nilikha ng Allah mula sa liwanag at sila’y napakaraming nilalang. Walang nakababatid sa dami nila maliban sa Allah.

    Ang paniniwala sa mga Anghel ay binubuo ng apat na bagay :

1- Ang paniniwala na sila’y umiiral. 

2- Ang paniniwala sa mga nalaman nating mga pangalan nila, tulad ni Jibreel, Mikaail at Israafeel. At ang hindi natin alam ang kanyang pangalan, tayo ay naniniwala pa rin sa kanila sa pangkalahatang pananaw. 

3- Tayo ay naniniwala sa mga nalaman nating mga katangian nila, tulad ng katangian ni Jibreel, at sa katunayan siya ay nakita ng Propeta sa tunay na anyo ng pagkalikha sa kanya, siya’y may anim na daan na pakpak at halos natatabingan ang himpapawid. 

4- Ang paniniwala sa mga nalaman nating mga gawain nila, ang iba sa kanila ay inatasan sa rebelasyon ng Allah na siyang ipinapadala ng Allah sa mga Propeta at mga Sugo tulad ni Jibreel, at ni Mikaail na siyang inatasan sa ulan at mga pananim sa kautusan ng Allah at ni Israfeel na siyang inatasan sa pag-ihip ng trumpeta sa sandaling itatayo ang Oras ng paghuhukom. At ang iba sa kanila ay si Malakal Maut na siyang inatasang tagakuha ng mga kaluluwa sa oras ng kamatayan sa kautusan ng Allah.

    3- Ang paniniwala sa mga Aklat:
    Ito ay ang mga Aklat na ibinaba ng Allah sa Kanyang mga Sugo bilang tagahayag sa katotohanan at gabay sa sangkatauhan.

    Ang paniniwala sa mga Aklat ay binubuo ng mga sumusunod:

    1- Tayo ay maniwala na ang mga ito’y totoong binaba mula sa Allah.

    2- Tayo ay maniwala sa mga nalaman nating mga pangalan nito, tulad ng Qur-an na ibinaba sa Propeta nating si Muhammad , Tawrah na ibinaba kay Musa (Moses), Zabur na ibinaba kay Daud (David), at ng Injeel na ibinaba kay Eisa (Hesus). At tungkol sa mga hindi natin alam dito, tayo ay naniniwala pa rin dito sa pangkalahatang pananaw.

    3- Pagpapatotoo sa mga nilalaman nito, tulad ng mga nakasaad sa Qur-an at mga balitang hindi nabago sa mga naunang aklat. 

    4- Ang pagsagawa sa mga naiparating ng Qur-an, kalulugdan at tanggapin ito, maging alam man natin ang tunay na layunin dito o di natin alam. Ang Qur-an ay pinawalang bisa ang mga naunang Kasulatan.

    Sinabi ng Allah: و أنزلنا إليك الكتاب بالحق مصدقاً لما بين يديه من الكتاب و مهيمناً عليه

    [ At Aming ibinaba sa iyo ang Aklat (Qur-an) na may katotohanan, tagapatotoo sa mga naunang aklat at tagasaksi nito]. Al-Maidah (5): 48

    Samantala, ang ibang mga aklat ay nabago, tulad ng Tawrah (Torah) at Injeel (Ebanghelyo), ito’y sinalin ng mga Hudyo at Kristiyano. Ang mga tanyag at kilalang kopya sa mga ito ay apat: Mateo, Lukas, Markus at Juan. Ang apat na kopya na ito ay magkakaiba at magkakasalungat. Bagkus ang iba sa mga kopyang ito ay nilimbag ng maraming kopya at ang mga ito ay magkakaiba rin sa bawat isa. Samantala, ang Qur-an ay iisang kopya, nilimbag ito ng milyon-milyong kopya at ipinamahagi sa lahat ng sulok ng daigdig, subalit walang matagpuang pagkakaiba sa isa’t isa, ito ay isang malaking himala.


    Sinabi ng Allah: إنا نحن نزلنا الذكر و إنا له لحافظون 

    [ Katotohanan, Kami ang nagbaba sa Dhikr (Qur-an), at katotohanan, Kami ang Tagapangalaga nito ].Al-Hijr (15): 9


    4- Ang paniniwala sa mga Sugo: Sila ay mga tao, subalit sila’y pinalamang ng Allah sa pamamagitan ng mensahe, at ipinahayag sa kanila ang batas na siyang ipinag-utos sa kanila na ipalaganap ito, tulad ni Nuh (Noa), Ibrahim (Abraham), Musa (Moses), Eisa (Hesus) at ng sagka ng mga Propeta at Sugo na siyang Propeta natin na si Muhammad - nawa’y mapasa kanilang lahat ang pagpapala at kapayapaan – .

    Ang paniniwala sa mga Sugo ay binubuo ng mga sumusunod : 

    1- Ang paniniwala na ang kanilang mga mensahe ay totoong nagmula sa Allah. kaya’t sinuman ang nagtakwil ng isang mensahe, tunay na kanyang itinakwil ang lahat. 

    2- Tayo ay maniwala sa mga nalaman nating mga pangalan nila, ganoon din sa hindi natin alam ang kanyang pangalan, tayo ay maniwala sa kanila sa pangkalahatang pananaw. 

    3- Ang pagpatotoo sa mga napatunayang mga balita na nauukol sa kanila. 

    4- Ang pagsagawa sa batas ng sinumang ipinadala sa kanila sa atin, ang kanilang sagka na siyang Propeta natin na si Muhammad . Siya ay pinadala sa lahat ng sangkatauhan.

  • Sinabi ng Allah : فلا وربك لا يؤمنون حتى يحكموك فيما شجر بينهم ثم لا يجدوا في أنفسهم حرجاً مما قضيت ويسلموا تسليماً 

    [ Datapuwa’t hindi, sumpa sa iyong Panginoon, hindi sila sumasampalataya hangga’t hindi ka nila ginagawang tagahatol (O Muhammad ) sa anumang pinagtalonan sa pagitan nila, at pagkatapos sila’y walang nakikita sa kanilang sarili na anumang pagtutol sa anumang naipasiya mo, at kanilang tinatanggap ito nang may buong pagsuko]. An-Nisa’ (4): 65

    5- Ang paniniwala sa Huling-Araw: Ito ay ang Araw ng pagbangon muli (mula sa libingan), pababangonin ng Allah sa araw na ito ang mga tao para sa paglilitis at paggawad ng gantimpala. Ito’y tinagurian sa pangalang ito, dahil ito ang katapusan ng mga araw ng mundong ito. Kaya’t pababangonin muli ng Allah ang sinumang nasa loob ng mga libingan at pupunta ang mga maninirahan ng Paraiso sa kanilang mga tirahan sa kapahintulutan ng Allah, at ganoon din ang mga maninirahan ng Impiyerno pupunta sa kanilang mga tirahan sa kapahintulutan ng Allah.

    Ang paniniwala sa Huling-Araw ay binubuo ng mga sumusunod: 

    1- Ang paniniwala sa pagbangon muli: ibig sabihin, katotohanan na muling pababangonin ng Allah ang sinumang nasa loob ng mga libingan. Samakatuwid ang lahat ng mga patay ay lalabas mula sa kani-kanilang libingan sa kapahintulutan ng Allah, magmula sa unang araw ng mundong ito hanggang sa katapusan nito.

    Sinabi ng Allah: ثم إنكم بعد ذلك لميتون * ثم إنكم يوم القيامة تبعثون 

    [ At pagkatapos ng araw na yaon, katotohanan! Kayo ay tiyak na mamamatay, at pagkatapos, katotohanan! Kayo ay pababangonin muli sa Araw ng pagbangon (mula sa libingan)]. Al-Mu’minun (23) : 15-16

    2- Ang paniniwala sa paglilitis at paggawad ng gantimpala, at ang Allah ay maglilitis sa gawain ng lingkod

    Sinabi ng Allah : إن إلينا إيابهم * ثم إن علينا حسابهم

    [ Katotohanan ! Sa Amin ang kanilang pagbabalik at pagkatapos, katotohanan! Sa Amin ang kanilang pagtutuos ]. Al-Ghashiyah (88) : 25-26

    3- Ang paniniwala sa Paraiso’t Impiyerno, at ito’y panghabang-panahon na hantungan ng nilalang. Ang Paraiso ay tahanang walang hanggang kaligayahan na inihanda ng Allah sa mga mananampalatayang may banal na takot. Sila yaong sumampalataya sa Allah at gumawa ng anumang ipinag-utos sa kanila ng Allah at ng Kanyang Sugo nang buong katapatan sa Allah, sumusunod sa Kanyang Sugo.

    Sinabi ng Allah : إن المتقين في جنات و نهر في مقعد صدق عند مليك مقتدر 

    [Katotohanan! Ang Muttaqun (mga may banal na takot sa Allah) ay mapupunta sa mga Harden at mga ilog (Paraiso). Sa tunay na luklukan, malapit sa Haring Makapangyarihan]. Al-Qamar (54) : 54

    Ang Impiyerno naman ay tahanan ng kaparusahan na inihanda ng Allah sa mga tumatangging sumampalataya at gumagawa ng kawalan ng katarungan.

    Sinabi ng Allah : وقل الحق من ربكم فمن شاء فليؤمن ومن شاء فليكفر إنا أعتدنا للظالمين ناراً أحاط بهم سرادقها وإن يستغيثوا يغاثوا بماء كالمهل يشوي الوجوه بئس الشراب وساءت مرتفقاً 

    [ At ipagbadya: “Ang katotohanan ay mula sa inyong Panginoon.” Kaya’t sinuman ang may nais (sumampalataya), siya ay sumampalataya at sinuman ang may nais (tumalikod sa katotohanan), siya ay tumalikod. Katotohanan, Kami ay naghanda ng Apoy para sa mga gumagawa ng kawalan ng katarungan, sila’y napapalibotan ng mga bakod nito (na apoy). At kapag sila’y hihingi ng saklolo (maiinom), sila’y bibigyan ng tubig na tulad ng kumukulong mantika na susunog ng kanilang mga mukha. Katakot-takot na inumin at napakasamang Tirahan]. Al-Kahf (18): 29

    Ang paniniwala sa Huling Araw ay binubuo ng mga sumusunod: 

    1- Ang paniniwala sa pagsubok sa libingan: Ito’y ang pagtatanong sa patay pagkatapos ng kanyang libing tungkol sa kanyang Panginoon, Pananampalataya at Propeta. Patitibayin ng Allah ang mga mananampalataya sa pamamagitan ng matatag na Salita, kaya’t kanyang maisasagot sa pamamagitan ng pagsabi niya : “ Allah ang aking Panginoon at Islam ang aking Pananampalataya at si Muhammad ang aking Propeta”. Samantala, ang mga gumagawa ng kawalan ng katarungan, tumatangging sumampalataya ay magsasabi: “ Ah, Ah, hindi ko alam”. At sasabihin naman ng mga mapagkunwari o yaong mga nagdududa sa kanilang pananampalataya: “Hindi ko alam, aking nadinig sa mga tao na nagsasabi ng tungkol sa isang bagay at ito rin ang sinabi ko”.

    2- Ang paniniwala sa kaparusahan sa libingan at kaginhawaan nito: Ang parusa sa libingan ay para sa mga gumagawa ng kawalan ng katarungan mula sa mga tumatangging sumampalataya at mapagkukunwari.

    Sinabi ng Allah: ولو ترى إذ الظالمون في غمرات الموت والملائكة باسطوا أيديهم أخرجوا أنفسكم اليوم تجزون عذاب الهون
     [ At kung lang nakikita mo sa sandaling ang mga gumagawa ng kawalan ng katarungan ay nasa pag-aagaw buhay sa kamatayan, habang ang mga Anghel ay nakaabot ang kanilang mga kamay (nagsasabi): “Ilabas ninyo ang inyong mga kaluluwa! Ngayong Araw kayo’y pagkakalooban ng parusang mapanghamak]. Al-Anam (6): 93

    6- Ang paniniwala sa itinakdang Kapalaran: Sadyang ipinahiwatig nang hayagan ng mga tumpak na talata mula sa Qur-an at Sunnah (kaparaanan, gawain, salita at kapahintulutan ng Propeta ) ang pagka-obligado ng paniniwala sa itinakdang kapalaran, maging ang mabuti nito at masama. At ito ay isa sa anim na saligan ng Pananampalataya na hindi nagiging ganap ang pagka-muslim ng isang alipin, ni ang kanyang pananampalataya maliban sa pamamagitan nito.

    Sinabi ng Allah : ألم تعلم أن الله يعلم ما في السماء والأرض إن ذلك في كتاب إن ذلك على الله يسير 

    [ Hindi mo ba alam na ang Allah ay nalalaman ang anumang nasa kalangitan at kalupaan? Katotohanan, ang (lahat ng) yaon ay nakatala sa Aklat. Katotohanan, iyon ay madali para sa Allah ]. Al-Hajj (22): 70

    At sinabi pa Niya: ما أصاب من مصيبة في الأرض ولا في أنفسكم إلا في كتاب من قبل أن نبرأها إن ذلك على الله يسير 

    [ Walang sakunang nagaganap sa lupa, ni sa inyong sarili maliban na ito’y nakatala sa Aklat bago Namin likhain ito. Katotohanan, iyon ay madali para sa Allah ]. Al-Hadid (57): 22

    At sinabi pa Niya: إن كل شيء خلقناه بقدر 

    [ Katotohanan! Aming nilikha ang lahat ng bagay na may wastong takda ].
     Al-Qamar (54): 49

    At sa katunayan, ang mga pantas ng Islam – nawa’y kahabagan sila ng Allah – ay bumanggit ng mga antas ng paniniwala sa itinakdang kapalaran:

    1- Ang kaalaman: Ito ay ang paniniwala na ang Allah ay alam ang lahat ng bagay bago ang pagkaroon nito batay sa Kanyang walang hanggan na Kaalaman, at Kanyang alam ang mga wastong takda nito, mga panahon at takdang taning nito. Ganoon din ang mga takdang panahon ng mga alipin, ang kanilang mga panustus at ang lahat ng bagay. Maging sa kabuuan at detalye, pananatili at hangganan.

    2- Ang pagsulat: Ang paniniwala na ang Allah ay naitala ito sa Al-Lauh Al-Mahfoud (Talaan ng mga gawain). Sinabi ng Allah: ألم تعلم أن الله يعلم ما في السماء والأرض إن ذلك في كتاب إن ذلك على الله يسير 

    [ Hindi mo ba alam na ang Allah ay nalalaman ang anumang nasa kalangitan at kalupaan? Katotohanan, ang (lahat ng) yaon ay nakatala sa Aklat. Katotohanan, iyon ay madali para sa Allah ]. Al-Hajj (22): 70

    3- Ang paniniwala na ang Allah ay hindi naglilikha sa Kanyang kaharian ng anumang hindi Niya nais, ni walang anumang bagay na nagaganap sa kalangitan at sa kalupaan maliban sa kapahintulutan ng Allah.

    Sinabi ng Allah: لمن شاء منكم أن يستقيم و ما تشاؤون إلا أن يشاء الله رب العالمين 

    [ Sa sinumang may nais sa inyo na gumawa ng matuwid; Subalit hindi ninyo kayang loobin maliban kung nais ng Allah, ang Panginoon ng Alamin ( tao, jinn at lahat ng nilalang )]. At-Takwir (81): 28-29

    4- Ang paniniwala na ang Allah ang Siyang Tagapaglikha at Tagapag-iral ng lahat ng mga nilalang at mga daigdig. Samakatuwid ang lahat ay nilikha ng Allah at ang lahat ng bagay ay nagaganap batay sa Kanyang kapahintulutan at kapangyarihan.

    Sinabi ng Allah: الله خالق كل شيء وهو على كل شيء وكيل

    [ Ang Allah ang Tagapaglikha ng lahat ng bagay at Siya ang Tagapangalaga ng lahat ng bagay ]. Az-Zumar (39): 62

    Ito ang buod ng mga haligi ng Islam at Pananampalataya. At sinuman ang may nais na palawakin ang kaalaman, mangyaring sumangguni sa mga aklat ng mga pantas na nagbigay ng detalyeng pagpapaliwanag sa mga haliging ito.

    Bilang pangkatapusan, kami’y nagbibigay ng payo sa sinumang pumasok sa dakilang pananampalatayang ito, na matakot sa Allah at maging matatag sa pananampalataya. At kanyang palagiang idalangin sa Allah ang pagiging matatag sa pananampalatayang ito, at kanyang purihin at pasasalamatan ang Allah sa pagpatnubay sa kanya sa Islam. Aming ipinapayo rin sa kanya ang pagbabasa at pag-unawa sa mga katuruan ng Islam lalong-lalo na ang banal na Qur-an – partikular ang mga maiikling pagkakasalin nito, katulad ng Tafseer ni ibn Saad’ey – nawa ay kahabagan siya ng Allah.

    Ang puso ng tao ay katulad ng halaman na palagiang nangangailangan ng tubig, upang uusbong at tutubo ang gulay, prutas at mga katulad nito sa kapahintulutan ng Allah. Na kung mananatili nang walang tubig, ito’y mamamatay. Gayon din ang puso nabubuhay sa paggunita sa Allah at pagbabasa ng Qur-an, at namamatay sa pagligta at pagtakwil sa paggunita sa Allah. Aming ipinapayo rin sa kanya na hikayatin sa Islam ang kanyang asawa, mga anak, magulang, at mga kapatid na lalaki’t babae. At dapat malaman na ang bawat tao na yumakap sa Islam sa pamamagitan mo, napapasa iyo dahil dito ang isang dakilang gantimpala.

    Sinabi ng Propeta : [ لأن يهدي الله بك رجلاً واحداً خير لك من حمر النعم ]

    [ Na kung ang isang lalaki ay patnubayan ng Allah dahil sa iyo, ito ay higit na mainam para sa iyo kaysa mga kamelyong madalang matagpuan at mamahalin ].

    Kaya’t huwag ipagkait ito sa iyong sarili; ang mabuting salita, sulat-kamay at tape ay binibigyan ng Allah ng malaking pakinabang. Maraming lalaki na o babae na nasa kanyang bansa at dumating sa kanya ang isang sulat o tape mula sa isang kamag-anak na yumakap sa Islam dito sa Kaharian ng Saudia, kanyang hinikayat ito tungo sa Islam, kaya sa pamamagitan ng pagbabasa ng sulat o pakikinig ng tape nagsimula ang kanyang puso na hinahanap ang Islam, at pagkatapos ay kanyang niyakap ito – ang papuri at pasasalamat ay sa Allah lamang. At maaaring pagkatapos noon, sa pamamagitan naman niya ay yumakap sa Islam ang kanyang mag-anak at kababayan, at maaaring yumakap sa Islam ang isang buong baryo, na kung nagkagayon mapapasa inyo ang malaking gantimpala.

    Ganoon din aming binibigyan ng payo ang mga kapatid naming lalaki’t babae na pinagkalooban ng Allah ng biyaya sa pamamagitan ng pagyakap sa Islam, na sila’y magpapayohan sa isa’t isa tungkol sa pagkabanal ng takot sa Allah, at sikaping makisama sa mga mabubuting kaibigan nang sa gayon ang bawat isa sa kanila ay magiging tagatulong ng kanyang kapatid sa kabutihan at tagapayo sa katotohanan.

    Mayroong isang mahalagang bagay na dapat bigyan ng pansin. Maaaring may mapansin sa ilang masasamang mga gawain ng ibang mga muslim, - tulad ng mga employer o ng iba, maging sa bansang ito o sa iba – na kasinungalingan, masasamang mga kaugalian at hindi maayos na pakikitungo sa kapwa. Ang mga ito ay mga gawaing hindi inayunan ng pananampalatayang Islam. Ang Islam ay ipinag-uutos ang lahat ng mabuti at ipinagbabawal ang lahat ng masama. Ang mga pagkakamali ay iniaanib sa mga taong gumagawa nito at hindi sa Islam. Aming sinasabi: “Kapatid naming muslim na lalaki’t babae, sa sandaling magkaroon ng anumang suliranin, maging ito’y nauukol sa mga katuruan ng Islam o bukod doon na mga suliranin, mangyaring tumawag sa mga tanggapang nagpapalaganap ng Islam (Islamic propagation office) upang makatamo ng wastong payo at matugonan ang kalutasan ng mga suliraning ito sa kapahintulutan ng Allah.

    Ating hilingin sa Allah, سبحانه وتعالى  na nawa’y tanggapin sa amin at sa inyo ang mga gawain nating mabubuti. Ang Allah ang higit ng Nakaaalam sa lahat ng bagay. Ang pagpapala at kapayapaan ay mapasa Propeta natin na si Muhammad صلى الله عليه وسلم

    ISINALIN SA TAGALOG NI: EISA REAL