Ang Paghahanda sa Kabilang Buhay!

Si Propeta Muhammad , ang huling Propeta ng Allah (azza wajal) ay nagsabi: 

"Inyong ituring na ang buhay ng tao sa mundong ito ay katulad ng isang manlalakbay lamang."

[Sahih Al Bukhari]

Bilang paalaala, kung tayo ay nagsusumikap upang umunlad sa mundong ito, higit nating pagtuunan ng pansin ang paghahanda sa Kabilang Buhay. Huwag tayong padadala sa tukso at kinang ng yaman at anumang materyal na bagay. 

Maging ang paghangad ng katanyagan at kapangyarihan ay hindi dapat lubos na pagsumikapan at pag-aksayahan ng panahon sapagka’t ang lahat ng ito ay bulong lamang mula kay Satanas upang kanyang ibulid ang tao sa makamundong pagnanasa at ilihis sa tamang landas. Lagi nating tandaan na ang lahat ng bagay sa mundo ay may hangganan. 

Higit nating paghandaan ang Araw ng Paghuhukom na kung saan ang lahat ng tao ay haharap sa Allah (SWT) - ang Dakilang Lumikha, upang magsulit sa kanyang mga ginawa. Kung ang tao ay kumikilala at sumasamba sa Allah (SWT), ang walang hanggang kaligayahan at kasaganaan sa Paraiso ang nakalaang gantimpala sa kanya. Subali’t ang hindi kumikilala at gumaganap sa layunin ng pagkakalikha sa kanya ng Allah (SWT), ang magiging hantungan niya ay ang Impiyernong Apoy at doon siya maninirahan magpakailanman. 

Kaya bago tayo bawian ng buhay, higit na mahalaga na lahat tayo’y nakahanda. Si Propeta Muhammad , ang huling Propeta ng Allah (SWT) ay nagsabi: 

Inyong ituring na ang buhay ng tao sa mundong ito ay katulad ng isang manlalakbay lamang. 

(Sahih Al Bukhari) 

Ito ay isang pahiwatig na dapat isipin ng tao na siya ay pansamantala lamang sa ibabaw ng mundo at sadyang maikli ang kanyang pananatili rito. Kaya kung siya ay nagsusumikap sa pansamantalang buhay, higit niyang pagsikapan ang kabilang buhay sapagka’t naroon ang huling hantungan at doon siya mamumuhay nang walang hanggan. Bago maging huli ang lahat, gampanan natin ang layunin ng pagkakalikha sa atin ng Allah (SWT) at paghandaan ang Kabilang Buhay. 

Mahalagang Paalaala 

Sa buong buhay ng tao, siya ay lagi nang binibigyan ng paulit-ulit na paalaala tungkol sa pagkakaroon ng Paraiso at Impiyerno na kailangan niyang paghandaan. Magkagayunman, ang mga di-mananampalataya ay tila walang pandinig sa mga paalaala. Sa pagharap nila sa kamatayan, ang sanhi ng kanilang pagsisisi ay ang katotohanang sila ay tumahak sa maling landas. Ipinahayag ng Allah (SWT) sa Banal na Qur’an: 

At kung inyo lamang masilayan ang mga makasalanan na nasa kasakit-sakit na (paghihingalo) kamatayan, habang ang mga Anghel ay iniunat ang kanilang kamay (at nagsasabing) ‘Ilabas ninyo ang inyong kaluluwa! Sa oras na ito’y pagbabayarin kayo ng kaaba-abang parusa dahil sa lagi ninyong sinasabi laban sa Allah na sadyang taliwas sa katotohanan…’ [Al-An’am-6:93]

Bagaman hindi natin nararanasan ang nararam-daman ng isang naghihingalo, ipinahihiwatig ng Allah(SWT) sa tao ang kalagayan ng naturang tagpo upang maiwasan ang gayong hantungan. Gayundin, ang Allah(SWT) ay nagwika: 

O Sangkatauhan! Magkaroon ng takot sa inyong Panginoon. Katotohanan, ang lindol sa Oras na yaon (Araw ng Paghuhukom) ay isang kasindak-sindak na bagay. Sa Araw na (yaon ay) iyong makikita; ang bawa’t nagpapasusong ina ay kanyang kalilimutan ang kanyang (sanggol) na pinasuso, at ang bawa’t nagdadalantao ay ilalaglag niya ang kanyang dinadala (sa sinapupunan), at iyong makikita ang sangkatauhan na nasa nalalangong kalagayan, subali’t hindi naman mga lango, sadyang lubhang mahapdi ang parusa ng Allah. (Al-Hajj-22:1-2) 

Gayundin, ating mababasa sa Banal na Qur’an: 

O Sangkatauhan! Matakot sa inyong Panginoon at pangambahan ang Araw na walang magulang ang makatutulong sa kanyang anak; at wala ring anak ang makatutulong sa kanyang magulang. Katotohanan, ang pangako ng Allah ay totoo; Kaya huwag hayaang kayo’y malinlang ng buhay sa mundong kasalukuyan, ni huwag kayong palilinlang sa pinuno ng manlilinlang (Satanas) tungkol sa Allah. (Luqmaan-31:33) 

Sa oras ng kamatayan lamang mauunawaan at makikita nang lubos ng mga di-nananampalataya ang matinding parusa. Ang taong inilayo ang sarili sa babala ng Allah(SWT) ay magsusumamo ng kapatawaran at magmamakaawa na ibalik siyang muli sa daigdig upang gumawa ng kabutihan at magkaroon ng bagong pagkakataong manalig sa Allah(SWT). 

Ang Allah(SWT) ay nagwika: 

Hanggang sa dumating ang kamatayan sa isa sa kanila (sa mga nagtatambal sa pagsamba sa Allah), siya ay magsasabi: “Aking Panginoon! Ibalik akong muli (sa mundo), upang makagawa ako ng kabutihan na aking tinalikdan noon!” Hindi! Tunay na ito ay isa lamang salita na namutawi sa kanya... (Al-Mu’minun-23:99-100) 

At sinabi rin ng Allah(SWT) ang magiging kalagayan ng mga walang pananampalataya sa Kanya: 

Kung inyo lamang silang makikita sa sandali na sila ay nakatindig sa harap ng Apoy at nagsasabing,”Ahh! Kung kami lamang ay muling makababalik (sa mundo), hindi kami magtatakwil sa mga paalala (tanda o kapahayagan) ng aming Panginoon at kami ay mapapabilang sa (hanay ng) mga mananampalataya. (Al-An'am 6:27) 

Karagdagan pa: 

 At kanilang sasabihin (nang may pagsisisi at panghihinayang): 

"Kung nakinig lamang kami o ginamit ang aming talino, sana ay hindi kami napabilang sa mga mananahan sa Naglalagablab na Apoy! (Al Mulk 67:10) 

Kaya, bago maging huli ang lahat, muli akong nananawagan at nag-aanyaya sa lahat na tayo’y magkaisa sa pagsamba lamang sa ating Taga-paglikha. 

Huwag nating bigyang kaakibat ang Allah(SWT) sa pagsamba sapagka’t ito ang kasalanang hindi Niya patatawarin sa sinumang namatay na nasa ganitong kalagayan. Ang Allah(SWT) ay nagwika: 

Katotohanan, hindi pinatatawad ng Allah ang pagbibigay katambal sa (pagsamba sa) Kanya. Datapwa’t pinatatawad Niya ang ibang kasalanan bukod dito sa kaninumang Kanyang nais. (An-Nisa’-4:116) 

…Katotohanan! Ang sinumang magbigay katambal (sa pagsamba) sa Allah, magkagayo’y ipagkakait ng Allah sa kanya ang Paraiso, at ang Apoy ang kanyang magiging tahanan. (Al-Maa’idah-5:72) 

Subali’t sa mga matatapat sa Dakilang Lumikha, katotohanang may gantimpalang nakalaan sa kanila. Ang Allah(SWT), ay nagwika: 

At silang nananampalataya at gumagawa ng mabuti, sila ang mga mananahan sa Paraiso. Doon, sila ay mamamalagi magpakailanman! (Al-Baqarah-2:82) 

Walang sinumang nakababatid kung anong kaligayahan ang naghihintay para sa kanila bilang gantimpala sa mga ginawa nila noon. (As-Sajdah-32:17) 

At katotohanan, ang gantimpala sa Kabilang Buhay ay higit na mabuti sa mga nananam-palataya at may takot (sa Allah). (Yusuf-12:57) 

Ang sinumang gumawa ng kasamaan ay walang matatamong kabayaran maliban sa kabayaran ng kanyang ginawa. At sinumang gumawa ng kabutihan – lalaki man o babae at tunay na nananampalataya, ang mga ito ang papasok sa Paraiso. Bibigyan sila roon (ng lahat ng bagay nang masagana at) nang walang hanggan. (Ghaafir-40:40) 

Katotohanang walang maipagmamalaki ang tao kailanman sapagka’t ang lahat ng kanyang tina-tamasa at inaangkin sa sarili ay pansamantala at ipinagkatiwala lamang. Maging ito man ay kapangyarihan o kayamanan, ang lahat ay may katapusan at hindi pakikinabangan nang habang panahon. 

Kaya ang pinakamainam, habang nabubuhay ang tao, siya ay dapat sumunod, sumuko at tumalima sa kanyang Tagapaglikha. Tanggapin niya ang Islam at sumaksi na walang ibang Diyos na dapat sambahin maliban sa Allah(SWT), at gampanan nang buong katapatan ang tungkulin niya sa AllahI bilang paghahanda sa Araw ng Paghuhukom. 

Si Propeta Muhammad ay nagsabi: 

Ang mga hindi mananampalataya ay tatanungin (sa Araw ng Paghuhukom): 

‘Halimbawang may kayamanan ka at kaya nitong punuin ang mundo, papayag ka bang gawing pantubos ito sa iyong sarili (upang mailigtas ka) sa Impiyernong Apoy?’ 

Siya’y sasagot,

 “Oo”, At sasabihin sa kanya: ‘Ang kahilingan sa iyo noon ay isang bagay na higit na magaan at madali (na huwag kang magbigay katambal sa pagsamba sa Allah), na iyong tanggapin ang Islam, subali’t ikaw ay tumanggi. 

(Sahih Al-Bukhari) 

Kaya halina at magbalik-loob sa Allah(SWT) - ang Dakilang Lumikha. Dapat nating isipin na ang tao at ang lahat ng bagay ay nilikha Niya mula sa wala, kaya katotohanang wala tayong maipagmamalaki. Siya ang tumutustos sa lahat ng ating panga-ngailangan upang mabuhay; ang tubig, ang hangin, ang araw ang iba’t ibang prutas, isda, hayop, mga gulay, halaman at marami pang iba. Ang lahat ng ito ay nagdudulot ng ginhawa sa tao habang siya’y nabubuhay. 

Ang iba pang mga patunay ay ang kalangitan at kalupaan at ang lahat ng mga nilikha sa pagitan nito. Ang Allah(SWT) ay nagpahayag sa pamamagitan ng Kanyang mga Sugo na Siya ang Tagapaglikha at Nagmamay-ari ng lahat. Ating matutunghayan sa Banal na Qur’an: 

Allah, Siya ang lumikha ng mga kalangitan at kalupaan at ng lahat ng nasa pagitan nito…(As-Sajdah-32:4)

 Mababasa rin sa Banal na Qur’an: 

Siya ang Allah, walang tunay na Diyos maliban sa Kanya. Siya ang Maalam sa (lahat ng bagay na) nakikita at di-nakikita. Siya ang Maawain, ang Mahabagin. Siya ang Allah, walang tunay na Diyos maliban sa Kanya. Siya ang Hari, ang Banal, ang Kapayapaan, ang Tagapagbantay ng Pananampalataya, ang Tagapangalaga, ang Makapangyarihan, ang Kataastaasan. Purihin ang Allah! (Sadyang mataas Siya) sa lahat ng mga itinatambal sa Kanya. Siya ang Allah, ang Lumikha, ang Tagapaghubog, ang Tagapaghugis. Sa Kanya ang pagmamay-ari ng lahat ng Magagandang Pangalan. Ang lahat ng mga nasa kalangitan at kalupaan ay nagpupuri sa Kanya. At Siya ang Makapangyarihan, ang Maalam."  (Al-Hashr- 59:22-24) 

Bilang pangwakas, lagi nating tandaan na dapat nating gamitin ang talino at kaisipan na ibinigay ng Dakilang Lumikha sa ating pagpasiya at pagtahak sa tuwid na landas tungo sa kaligtasan. Ang maalam na tao ay yaong lagi niyang iniisip at pinaghahandaan ang kamatayan at ang Kabilang Buhay. Kaya paghandaan natin ang Araw ng Paghuhukom, na kung saan ang bawa’t isa ay mananagot sa sariling gawa. Halina at ating gampanan ang layunin ng pagka-kalikha sa atin ng Allah(SWT) – ANG SUMAMBA LAMANG SA KANYA. 

Huwag nating ipagpaliban ito… NGAYON NA! Katotohanang sa bawa’t sandali ay papalapit ang tao sa kanyang libingan. Huwag nating sayangin ang panahong ipinagkaloob sa atin ng Allah(SWT). Gugulin natin ito sa paghahanda sa Kabilang Buhay. 

Ang Allah(SWT) – ang Dakilang Lumikha ay nagwika: 

O kayong nananampalataya, iligtas ang inyong sarili at ang inyong pamilya laban sa Apoy (Impiyerno) na ang panggatong ay tao at bato… (At-Tahreem-66:6) 

Gayundin: 

Dapat ninyong malaman na ang buhay sa mundong ito ay isang (panandaliang) laro at aliwan lamang, isang (pansamantalang) pagta-tanghal at pagpapaligsahan ukol sa inyong mga sarili, sa inyong yaman at anak. (Ito ay) kahalintulad ng mga pananim pagkaraan ng ulan, ang pagyabong nito ay kasiya-siya sa (paningin ng) mga magsasaka nguni’t hindi magtatagal ito ay matutuyo; at maninilaw, at pagkaraan ay magiging dayami. 

Subali’t sa Kabilang Buhay ay may nakalaang matinding parusa (sa mga hindi nananampalataya) at may nakalaan namang kapatawaran mula sa Allah at (igagawad ang Kanyang) mabuting kasiyahan (sa mga nananampalataya).

 At ang buhay sa mundong ito ay isang nakapanlilinlang na kasiyahan lamang. (Al-Hadeed-57:20) 

Walang alinlangang ang buhay na ito ay isang pagsubok na nangangailangan nang matapat at masusing pagsasaalang-alang kung ano ang iyong dadalhin tungo sa huling hantungan. Tanging ang tamang pananampalataya sa Nag-iisang Tunay na Diyos at mabubuting gawa kalakip ng pag-asa sa habag ng AllahI ang siyang daan tungo sa kaligtasan. 

Ang pagbabalik-loob o pagsisisi ay napakahalaga upang maiwasan ang panlulumo sa mundong ito at pagsisisi sa Kabilang Buhay. Tayo ay nararapat na maging maingat sa pagsasakatuparan ng ating pananagutan sa Allah(SWT). 

Lagi tayong maging masunurin sa lahat ng Kanyang kautusan. Ang kamatayan ay katiyakang darating sa ating lahat anumang oras  kaya hindi dapat ipagwalang-bahala o ipagpaliban ang pagsagawa ng kabutihan. 

Isaalang-alang natin ang kahalagahan ng panahon. Nararapat samantalahin at pakinabangan nang lubos ang panahon sapagka’t ito’y hindi na magbabalik pang muli hanggang sa pagdating ng Araw ng Paghuhukom. 

Sa bawa’t paghinga ng tao, ang panahon ng kanyang buhay ay nababawasan. May isang tunay na mananampalataya (Muslim) ang nagsabi: 

Sana ang panahon ay nabibili ng kayamanan. Kung mabibili lamang ito, bibilhin ko ang panahon ng mga taong sinasayang ang kanilang panahon at walang pasasalamat, upang gugulin ko sa paglingkod sa aking Panginoon (Allah (SWT)). 

Mayroon ding isang matapat na Muslim ang nagsabi: 

Hindi ako kailanman nagsisi maliban lamang sa lumilipas kong panahon na hindi ko nadaragdagan ang aking mga mabubuting gawa at pagsamba sa Dakilang Lumikha. Gayundin, isang matapat na Muslim ang nagsabi: Kung sakaling ako’y bigyan pa ng isang maikling panahon ng buhay, gugugulin ko ito sa paggawa ng bagay na kalugud-lugod at kasiya-siya sa Allah (swt). 

Ang pinakamahalaga ay huwag nating kalimutan ang ating tungkulin bago maging huli ang lahat. Dapat nating tuparin ang pinakalayunin ng pag-kakalikha sa atin – ang sambahin ang Allah(SWT) nang buong puso at kaluluwa habang tayo’y nabubuhay sa mundo. 

Umaasa at dalangin ko sa Allah(SWT) na ang bawa’t mambabasa ay nagkaroon ng pang-unawa at kaalaman sa tunay na dahilan at layunin kung Bakit ang Tao ay Narito sa Mundo. 

Ang pagtanggap ng Islam ay hindi nangangailangan ng maraming seremonya. Ang sinumang tapat sa kanyang isip at puso na siya ay sasamba lamang sa kanyang Tagapaglikha, siya ay nararapat na manumpa na walang Tunay na Diyos na dapat sambahin maliban sa AllahI, at paniwalaan na si Muhammad ang huling Propeta. 

Sinumang yumakap ng pananampalatayang Islam nang taus-puso, patatawarin siya ng Allah(SWT) sa lahat ng nagawa niyang kasalanan, at siya ay maihahalintulad ng isang bagong silang na walang bahid kasalanan. Dito magsisimula ang kanyang pagganap sa mga tungkulin sa pamamagitan ng tamang pagkilos at pagsagawa ng mga alituntunin ng Islam upang siya’y matawag na Muslim – yaong sumusunod, sumusuko at tumatalima sa batas ng Allah(SWT). 

Upang maging matatag na mananampalataya, mahalagang ipagpatuloy ang pag-aaral hinggil sa Islam nang may tapat na layuning mapalapit sa Allah(SWT). Ang Allah(SWT) ay nagwika: Sabihin:

 ‘Yaon bang may kaalaman ay katulad ng mga walang kaalaman?’ (Az-Zumar-39:9) 

Maitutuwid at mapapatatag lamang ng tao ang kanyang pagsamba kung siya ay may tamang kaalaman. Kaya halina sa Islam – ang pananam-palatayang ipinamuhay at itinuro ng lahat ng Sugo at Propeta ng Allah(SWT) - ang tunay at tanging daan tungo sa kaligtasan. 

Ang Allah(SWT) ay nagwika: 

At sinumang magnais ng ibang relihiyon maliban sa Islam (pagsunod, pagsuko at pagtalima sa Allah) kailanma’y hindi ito tatanggapin sa kanya, at sa Araw ng Paghuhukom, siya ay mabibilang sa mga talunan. (Al-‘Imraan-3:85) 

Katotohanan, ang pananampalataya sa (paningin ng) Allah ay Islam lamang (pagsunod, pagsuko, pagtalima sa Allah). (Ali-‘Imraan 3:19) 

Kaya muli akong nag-aanyaya sa lahat na mambabasa na pag-aralan ang Islam. Huwag husgahan ang Islam batay sa pagkakamali ng tao, bagkus alamin ang mga itinuturo nito na sadyang makatutulong sa inyong katiwasayan at kaligtasan. 

Dalangin ko sa Allah(SWT) na tayong lahat ay Kanyang patnubayan sa katotohanan. Maraming salamat at nawa’y patnubayan ng Allah(SWT) ang lahat ng mambabasang tunay na naghahanap ng katotohanan. Nawa’y matagpuan nila ang tuwid na landas tungo sa kaligtasan.

Tanggapin nawa ng Allah(SWT) ang pagsisikap na ito bilang paglilingkod sa Kanya lamang. (Ameen) Sumainyo ang kapayapaan, pagpapala at patnubay ng Allah(SWT) – ang Dakilang Lumikha at tanging Hukom sa Araw ng Pagbabangong-Muli. 

Bilang pangwakas, lagi nating tandaan na dapat nating gamitin ang talino at kaisipan na ibinigay ng Dakilang Lumikha sa ating pagpasiya at pagtahak sa tuwid na landas tungo sa kaligtasan. Ang maalam na tao ay yaong lagi niyang iniisip at pinaghahandaan ang kamatayan at ang Kabilang Buhay. 

Kaya paghandaan natin ang Araw ng Paghuhukom, na kung saan ang bawa’t isa ay mananagot sa sariling gawa. Bilang pangwakas, lagi nating tandaan na dapat nating gamitin ang talino at kaisipan na ibinigay ng Dakilang Lumikha sa ating pagpasiya at pagtahak sa tuwid na landas tungo sa kaligtasan. 

Ang maalam na tao ay yaong lagi niyang iniisip at pinaghahandaan ang kamatayan at ang Kabilang Buhay. Kaya paghandaan natin ang Araw ng Paghuhukom, na kung saan ang bawa’t isa ay mananagot sa sariling gawa. 

Kaya halina at magbalik-loob sa Allah(SWT) - ang Dakilang Lumikha. 

Dapat nating isipin na ang tao at ang lahat ng bagay ay nilikha Niya mula sa wala, kaya katotohanang wala tayong maipagmamalaki. Siya ang tumutustos sa lahat ng ating panga-ngailangan upang mabuhay; ang tubig, ang hangin, ang araw ang iba’t ibang prutas, isda, hayop, mga gulay, halaman at marami pang iba. 

Ang lahat ng ito ay nagdudulot ng ginhawa sa tao habang siya’y nabubuhay. Ang iba pang mga patunay ay ang kalangitan at kalupaan at ang lahat ng mga nilikha sa pagitan nito. Ang Allah(SWT) ay nagpahayag sa pamamagitan ng Kanyang mga Sugo na Siya ang Tagapaglikha at Nagmamay-ari ng lahat. 

Katotohanang walang maipagmamalaki ang tao kailanman sapagka’t ang lahat ng kanyang tina-tamasa at inaangkin sa sarili ay pansamantala at ipinagkatiwala lamang. Maging ito man ay kapangyarihan o kayamanan, ang lahat ay may katapusan at hindi pakikinabangan nang habang panahon. 

Kaya ang pinakamainam, habang nabubuhay ang tao, siya ay dapat sumunod, sumuko at tumalima sa kanyang Tagapaglikha. Tanggapin niya ang Islam at sumaksi na walang ibang Diyos na dapat sambahin maliban sa Allah(SWT), at gampanan nang buong katapatan ang tungkulin niya sa Allah(SWT) bilang paghahanda sa Araw ng Paghuhukom. 

Gayundin, ating mababasa sa Banal na Qur’an:Sa oras ng kamatayan lamang mauunawaan at makikita nang lubos ng mga di-nananampalataya ang matinding parusa. Ang taong inilayo ang sarili sa babala ng Allah(SWT) ay magsusumamo ng kapatawaran at magmamakaawa na ibalik siyang muli sa daigdig upang gumawa ng kabutihan at magkaroon ng bagong pagkakataong manalig sa Allah(SWT). 

Gayundin, ating mababasa sa Banal na Qur’an:Sa oras ng kamatayan lamang mauunawaan at makikita nang lubos ng mga di-nananampalataya ang matinding parusa. Ang taong inilayo ang sarili sa babala ng Allah(SWT) ay magsusumamo ng kapatawaran at magmamakaawa na ibalik siyang muli sa daigdig upang gumawa ng kabutihan at magkaroon ng bagong pagkakataong manalig sa Allah(SWT). 

Gayundin, ating mababasa sa Banal na Qur’an:Sa oras ng kamatayan lamang mauunawaan at makikita nang lubos ng mga di-nananampalataya ang matinding parusa. Ang taong inilayo ang sarili sa babala ng Allah(SWT) ay magsusumamo ng kapatawaran at magmamakaawa na ibalik siyang muli sa daigdig upang gumawa ng kabutihan at magkaroon ng bagong pagkakataong manalig sa Allah(SWT). 

Ito ay isang pahiwatig na dapat isipin ng tao na siya ay pansamantala lamang sa ibabaw ng mundo at sadyang maikli ang kanyang pananatili rito. Kaya kung siya ay nagsusumikap sa pansamantalang buhay, higit niyang pagsikapan ang kabilang buhay sapagka’t naroon ang huling hantungan at doon siya mamumuhay nang walang hanggan.

 (Galing sa Aklat na: Tao! Bakit Ka Narito sa Mundo?)