Superior Days for Righteous Deeds

Verily, the praise belongs to Allah, the Most High, and may the Blessings of Allah and Peace be upon His Prophet Muhammad and his family and companions, all of them.

It is narrated from Ibn Abbas (radhiallahu 'anhu) that the Prophet (peace be upon him) said:

 "There are no days in which righteous deeds done in them are more beloved to Allah than these days (i.e. the ten days of Dhu'l-Hijjah)." They said: "O Messenger of Allah, not even Jihad in the path of Allah?" He said: "Not even Jihad in the Path of Allah, the Most High, except if a man goes out (for Jihad) with his self and his wealth, then he doesn't return with anything from that." 

[Al-Bukhari]

It is narrated from Ibn 'Umar that the Prophet Muhammad (may the blessings of Allah and peace be upon him) said:

"There aren't any days greater, nor any days in which deeds done in them are more beloved to Allah, the Most High, than these ten days (of Dhu'l-Hijjah). So, increase in them the saying of tahlil (la ilaha illallah), and takbir (allahu akbar) and tahmid (alhamdulillah)." 

[Imam Ahmad]

The Types of Deeds in These Ten Days

First: The performance of Hajj and Umrah, and these are the best of deeds that may be done. And what indicates their superiority are a number of ahadith, one of which is the saying of the Prophet (peace be upon him).

Performance of Umrah is an expiation of the sins committed between it and the previous Umrah, and the reward of the Hajj which is accepted by Allah, the Most High, is nothing but Paradise.

[Al-Bukhari and Muslim] 

Second:  Fasting during these days - as many of them as may be easy (for one to fast); especially the Day of Arafah. There is no doubt that the act of fasting is one of the best deeds, and it is from what Allah, the Most High, has chosen for himself, as in the Hadith Qudsi:

"Fasting is for Me, and it is I who give reward for it. Verily, someone gives up his sexual passion, his food and his drink for My Sake ... "

Also, from Abu Sa'id al-Khudri who said that the Messenger of Allah said:

 "No servant (of Allah, the Most High) fasts one day in the Path of Allah, except that Allah, the Most High, removes his face from the Fire because of it (the distance of travelling) seventy years." 

[ Muslim] 

From Abu Qatadah that the Prophet said:

"Fasting the Day of Arafah will be credited with Allah by forgiving one's sins of the previous year and the following year." 

[Al-Bukhari and Muslim] 

Third: At-Takbir (allahu akbar) and adh-dhikr (the remembrance of Allah through different words of praise and glorification) in these (ten) days, Allah said

 "And mention the name of Allah on the appointed days." 

 [Al-Qur'an 12:28]

This has been explained (by some) to mean the ten days (of Dhul-Hijjah), and the scholars consider it desirable to increase adh-Dhikr in these days, based upon the hadith of Ibn 'Umar narrated by Ahmad, which contains the words:

" ... so increase in these days the tahlil and takbir and tahmid ... "

It is reported about Ibn 'Umar and Abu Hurayrah that the two of them used to go out to the market place during the ten days (of Dhu'l-Hijjah) saying allahu akbar, causing the people also to say it.[Al-Bukhari]

Ishaq narrates from the scholars of the Tabi'in that in these ten days they used to say:

"Allahu akbar, allahu akbar, la ilaha illallah wa'llahu akbar, allahu akbar wali'llahi'l-hamd."

It is a beloved act to raise the voice when saying the takbir in the markets, the houses, the streets, the Masjids and other places, because of the saying of Allah, the Most High, in Surah Al-Hajj, verse 37: " ... that you may magnify Allah for His Guidance to you."

The saying of takbir in congregation, i.e. everyone pronouncing the takbir with one voice, is not permissible since this has not been transmitted (to us) from the early generations of the Sahabah and those who followed their ways. Verily, the Sunnah is for everyone to say the takbir individually. And this is (generally) applicable to dhikr and supplications, except if the person doesn't know what to say. In that case he may repeat after someone else until he learns (the words to be said). It is also permissible to make dhikr with all the different wording of takbir and tahmid and tasbih, and the rest of the Islamic legislated supplications (from the Qur'an and Sunnah).

Fourth: At-Tawbah (repentance) and abstaining from disobedience and all types of sins, since forgiveneand mercyare the results of deeds. Disobedience is the cause of being far away (from Allah, the Most High) and repulsion, while obedience is the cause of being near (to Allah, Most High) and His love. In the hadith of Abu Hurayrah he said that the Prophet said:

"Verily Allah has a sense of ghayrah, and Allah's sense of ghayrah is provoked when a person does that which Allah has prohibited." 

[Al-Bukhari and Muslim] 

Fifth: Doing plenty of voluntary (nafl) righteous deeds of worship like prayer, charity, jihad, reading the Qur'an, commanding what is good and forbidding what is evil, and other such deeds.

Verily, these are amongst the deeds that are multiplied in these days. It is during these days that even deeds that are less preferred, are superior and more beloved to Allah than superior deeds done at other times. These deeds are superior even to al-Jihad - which is one of the most superior of all deeds - except in the case of one whose horse is killed and his blood is spilled (i.e. loss of life in Jihad).

Sixth: It is legislated in these days to make at-takbir al-mutlaq  at all times of night and day until the time of the Eid Prayer. Also, at-takbir al-muqayyad  is legislated, and it is done after the (five) obligatory prayers that are performed in congregation. This begins from Dawn (Fajr) on the Day of Arafah (the 9th of Dhu'l-Hijjah) for those not performing Hajj, and from Noon (Dhuhr) on the Day of Sacrifice (10th of Dhu'l-Hijjah) for those performing Hajj (pilgrims); and it continues until 'Asr prayer on the last day of the days oftashriq (13th of Dhu'l-Hijjah).

Seventh: The slaughtering of a sacrificial animal (adhiyah) is also legislated for the Day of Sacrifice (10th) and the days of tashriq (11th, 12th and 13th). This is the Sunnah of our father Ibrahim - when Allah, the Most High, redeemed Ibrahim's son by the great sacrifice (of an animal in his place). It is authentically reported that the Prophet Muhammad slaughtered (sacrificed) two horned rams, black and white in colour, and said takbir (allahu akbar), and placed his foot on their sides (while slaughtering them).[Al-Bukhari and Muslim]

Eighth: Offering animal as udhiya. It has been narrated from Umm Salamah (may Allah be pleased with her) that the Prophet said: "If you see the Hilal (new moon) of Dhul-Hijjah, and any one of you wants to make a sacrifice, then he should not cut (anything) from his hair and his nails."  [Muslim and others.] And in one narration, he said: "Then he should not cut (anything) from his hair, nor from his nails, until he performs the sacrifice. Perhaps this is because of the similarity with the one who is bringing a sacrificial animal for slaughter (in Hajj). As Allah, the Most High, said: 'And do not shave your heads until the hadiye (sacrifice) reaches the place of sacrifice ... ' "

The apparent meaning of this prohibition is that it is particularly for the one whom the sacrifice is for, and does not include the wife or children, unless there is an individual sacrifice for one of them. There is no harm in washing the head, or scratching it, even if hairs may fall out.

Ninth: It is incumbent for the Muslim (who is not performing Hajj) to make every effort to perform the Eid Prayer wherever it is performed, and to be present for the Khutbah and benefit.

He must know the wisdom behind the legislation of this Eid (celebration). It is a day of thankfulness and performing deeds of righteousness. So, he must not make it a day of wildness, pride and vanity. He should not make it a season for disobedience and increase in the forbidden things like music and singing, uncontrolled amusement, intoxicants and the like - those things which could cause the cancellation of the good deeds done in these days (of Dhu'l-Hijjah).

Tenth: After what has been mentioned, it is fitting that every Muslim, male and female, take advantage of these days by obeying Allah,the Most High, remembering Him, thanking Him, fulfilling all the obligatory duties, and staying far away from the prohibited things. He must take full advantage of this season, and the open display of Allah's gifts, to attain the pleasure of his Lord.

Surely, Allah, the Most High, is the One Who grants success, and He is the Guide to the Straight Path. And may the blessings of Allah, the Most High, and peace be upon Muhammad and his family and companions!

source: [http://sunnahonline.com]

Three Conditions to Acquire Excellent Character

This is one example of the excellent character with which Allâh, the Exalted, has equipped his Messenger (صلى الله عليه وسلم). He described him as,

“Verily, you (Muhammad) are on an exalted standard of character.”
[Al-Qalam (68): 4]

‘Â’ishah (radiyAllâhu ‘anhâ), described him as,

“His character was just [a reflection of] the Qur’ân.”
[Muslim, Abû Dâwûd, Ahmad]

Such excellent character cannot be attained without three conditions:

1. The foundation must be good. If one has a rough and dry nature, it will be hard for him to submit to this [excellence of character] through knowledge, will, or practice. On the other hand, a mild and smooth nature will be ready and willing to receive the plowing and the seeds [to prepare it for character excellence].

2. The soul must be strong and capable of conquering calls of laziness, transgression, and desire. Those matters contradict perfection, and souls that cannot defeat them will always be defeated and conquered.

3. [One must possess] a discerning knowledge of the truth of matters, enabling one to put them in the rightful position, and to distinguish between flash and cancer - between glass and jewels.

If these three qualities are present in a man, and Allâh’s facilitation helps him, then he will be among those whom the best (husnâ) has been decreed and for whom Allâh’s care has been secured.


Ibn al-Qayyim al-Jawziyyah (Rahimallaahu)
Excerpted from his Risâlat-ut-Tabûkiyyah.

Ang ilang mga alituntunin ng Udhiyyah at Pagkakatay

Ang lahat ng papuri at pasasalamat ay sa Allah lamang, ang Panginoon ng lahat ng nilalang, nawa'y ang pagpapala at kapayapaan ay makamit ng pinuno ng mga Sugo (Muhammad e )…

Ito ay ilang mga alituntunin ng Udhiyyah + at pagkakatay na tinipon mula sa Aklat na pinamagatang "Ang mga alituntunin ng Udhiyyah at pagkakatay", na inihanda ni Shaikh: Muhammad bin Salih Al-Uthaimeen (nawa'y kahabagan siya ng Allah).

Ang kahulugan ng Udhiyyah:

Ito ay ang hayop na kinakatay (tulad ng, kamelyo, baka, tupa at kambing) sa mga araw ng Eidul - Adha dahil sa pagsapit ng araw ng Eid (ika-10 araw sa Dhul-Hijjah) bilang pagpapalapit sa Allah (ang Kapita-pitagan, ang Kataas-taasan), at ito ay isa sa mga lehitimong simbulo ng Islam na matutunghayan sa Qur'an at sa Sunnah. At nagkaisa ang mga Pantas ng mga muslim sa pagkalehitimo nito (Al-Ijma').

Ang Allah ay nagsabi: {فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ} {Samakatuwid, magsagawa ng dasal para sa iyong Panginoon, at (sa Kanya lamang) maghandog ng hayop } Al-kauthar (108): 2

At sinabi pa Niya: {قُلْ إِنَّ صَلاَتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ} {Sabihin (O Muhammad e): Katotohanan, ang aking dasal, paghahandog, buhay at kamatayan ay para sa Allah (lamang), ang Panginoon ng lahat ng nilalang} Al-An'am (6): 162

Sa Sunnah, matutunghayan sa Sahih (mapapanaligang salaysay) ni Bukhari at Muslim mula sa ulat ni Anas bin Malik, kanyang sinabi: [Nag-alay ang Sugo ng Allah (e) ng dalawang tupa na ang mga balahibo nito'y kulay puti at itim, siya mismo ang kumatay nito, at kanyang sinambit ang Pangalan ng Allah at nagtakbeer (Bismillaahi Allahu Akbar), at dinaganan niya ng kanyang paa ang tagiliran nito.]

At si Abdullah bin Umar (nawa'y kalugdan silang dalawa ng Allah) ay nag-ulat; kanyang sinabi: [Nanatiling nag-aalay ang Sugo ng Allah sa loob ng sampung taong ipinamalagi niya sa Madinah.] Isinalaysay ni Ahmad at Tirmethi.

Ang wastong katuruan sa Udhiyyah: Ito ay lehitimong tungkulin lamang ng mga buhay, tulad ng nakagawian ng Sugo (Muhammad e) at ng mga Sahabah (tagasunod ng Propeta), sila ay nag-aalay para sa kanilang sarili at mga pamilya. At tungkol naman sa pag-aakala ng ibang tao na ang Udhiyyah ay maaaring ibukod-tangi sa mga patay, ito ay walang batayan. Ngunit hindi rin naman masama ang mag-alay para sa kanila (mga patay) kung isabay sa mga buhay. Ang halimbawa nito: Isasapuso ng isang tao na siya ay mag-aalay para sa kanyang pamilya na sama-sama na rito ang buhay at patay, o di kaya'y kusang-loob siyang mag-aalay para sa mga patay na hiwalay sa mga buhay.

Ang Mga Kondisyon Sa Udhiyyah:

1. Isang hayop; ito ay ang Kamelyo, Baka, Tupa o Kambing. 2. Umabot sa itinakda na lehitimong gulang: Para sa Tupa, dapat bata pa ito, at ang wastong kabataan nito ay ang umabot ng isang taon at kalahati. At para sa iba, kailangang nasa wastong gulang ito. Ang wastong gulang para sa Kamelyo: kailangang umabot ito ng limang taon. Ang wastong gulang para sa Baka: kailangang umabot ito ng dalawang taon. At ang wastong gulang para sa Kambing: kailangang umabot ito ng isang taon. 3. Malaya sa anumang kapintasan: tulad ng pilay, bulag, masasakitin at payat. 4. Pag-aari mismo ng nag-aalay. 5. Maialay ito sa tamang oras na itinakda: Ito ay pagkatapos ng Salah sa Eid sa araw ng Nah'r (ika-10 sa Dhul-Hijjah) hanggang sa paglubog ng araw sa huling mga araw ng Tashriq (ika-13 araw). At ipinahihintulot ang pagkatay ng Udhiyyah maging sa umaga man o sa gabi. Ngunit ang pagkatay sa umaga ay mas mabuti. At ang pinakamainam sa lahat ng mga oras nito ay sa araw ng Eid pagkatapos na pagkatapos ng dalawang Khutbah (talumpati).

Ano Ang Mga Dapat Iwasan Ng Taong May Balak Mag-alay.

Kapag nais niyang mag-alay at sumapit na ang buwan ng Dhul Hijjah, ipinagbabawal sa kanya na kumuha ng anuman sa kanyang buhok , mga kuko at balat hangga't hindi niya naihahandog ang kanyang alay. Batay sa isang Hadith na naiulat ni Ummu Salamah. [ Ang Propeta (e) ay nagsabi: " Kapag sumapit na ang (unang) sampung araw at nais ng isa sa inyo na mag-alay, magkagayon hayaan niya ang kanyang buhok at mga kuko."] Isinalaysay ni Muslim at Ahmad.

Ang alituntuning ito ay sumasaklaw lamang sa taong nag-aalay mismo, at hindi nasasaklawan ng kabawalang ito ang sinumang isinasama lang. At kung sakali mang ang taong nais mag-alay ay nakakuha ng anuman sa kanyang buhok o kuko. Magkagayon dapat niyang pagsisihan ito sa Allah, at hindi makakahadlang iyon sa kanyang pag-aalay. At kung nangyari man iyon sanhi ng pagkalimot o kawalan ng kaalaman, siya ay walang sala.

Ang Mga Kondisyon Ng Pagkakatay:

1. Ang tagapagkatay ay may sapat na pag-iisip at pang-unawa. 2. Ang tagapagkatay ay isang Muslim o angkan ng kasulatan (Hudyo o Kristiyano). 3. Maisapuso ang pagkakatay. 4. Ang pagkatay ay hindi maibaling sa kaninuman maliban sa Allah. 5. Ang di sumambit ng anumang pangalan maliban sa Pangalan ng Allah. 6. Ang ipangkatay ay isang matalim na bagay. 7. Ang sambitin ng tagapagkatay ang Pangalan ng Allah. Samakatuwid ang kanyang sasambitin sa pagkatay (Bismillaah). 8. Ang bumulwak ang dugo sa pamamagitan ng pagkatay. 9. And hayop na kakatayin ay lehitimong ipinahihintulot.

Mga Magagandang Asal Sa Pagkakatay:

1. Ang iharap sa Qiblah ang hayop na kakatayin. 2. Ang pagbutihin ang pagkakatay. 3. Ang lalaslasin ang lalamunan (na siyang daanan ng hangin papuntang baga), ang esopago (na siya namang daanan ng pagkain at inumin), at ang isa sa dalawang malaking ugat sa leeg. 4. Ang sambitin ang Allaahu Akbar pagkatapos ng Bismillaah. 5. Ang sambitin ang Pangalan ng Allah bago tuluyang katayin ang Udhiyyah nang ganito : "Bismillaahi wallaahu Akbar, allaahumma minka wa laka `anni, allaahumma taqabbal minni".

Kung ito'y para sa kanya, at kung para sa iba ay ganito : " Bismillaahi wallaahu Akbar, allaahumma minka wa laka `an fulan, allaahumma taqabbal min fulan." Ang Mga Makrooh (di kanais-nais) Sa Pagkakatay:

1. Ang pagkatay sa pamamagitan ng mapurol na patalim. 2. Ang gumawa ng isang gawaing nakasasakit dito (sa kinakatay) pagkatapos ng pagkatay, tulad halimbawa na ang leeg nito ay babaliin, balatan o putulin ang isang bahagi nito bago malagutan ng hininga.

Isinalin sa Tagalog ni: Muhammad Taha Ali

Ang Babae sa Islam

      Ang Aklat na ito ay may Kaugnayan sa mga sumusunod na Ang kalagayan ng mga kababaihan mula noong unang panahon: Ang mga Babae noong panahon bago dumating ang Islam sa Arabong Lipunan; Ang mga taga India; Ang mga taga Tsina; Ang mga taga Griyego; Ang mga taga Romano; Ang mga Tradisyunal na lipunan ng mga Hudyo; Sa mga Tradisyunal na lipunan ng mga Kristiyano; at mula sa mga Modernong Lipunan na walang kaugnayan sa relihiyon.Sa mga bagay kung saan ang mga Lalaki at mga Babae ay pantay-pantay sa Islam; Sa mga saligan ng Sangkatauhan; Sa pagsasagawa ng mga Tungkulin; Sa mga gantimpala at kaparusahan sa mundong ito at sa kabilang buhay; Sa mga ari-arian at ang kalayaan sa pakikipag-unawaan sa pananalapi; Sa mga pangangalaga ng dangal at kadakilaan; Sa mga sapilitang pag-aaral; Ang pagbabata sa mga pananagutan para sa pagbabago ng lipunan. Ang mga katayuan at karapatan ng mga Babae sa iba’tibang larangan ng buhay sa Islamikong lipunan: bilang sanggol, sa pagkabata, sa pagdadalaga, bilang dalaga, bilang asawa, bilang ina, bilang kapamilya o kamag-anak, bilang kapitbahay at bilang babae sa pangkalahatan. Ang maling pagkaunawa tungkol sa mga karapatan ng mga Kababaihan at ang kanilang mga tungkulin sa Islam at ang pagpapabulaan sa mga ito; Sa poligamya o maramihang pag-aasawa; Sa pamumuno at pananagutan; Sa Kontrata sa pag-aasawa at ang Tagapangalaga; Sa pananakit sa asawa; Sa pagpatay ng may dangal; Sa diborsyo; Sa pagpatotoo; Sa pagmamana; Sa pagbayad ng salapi sa napatay na tao; Sa pagtatrabaho; Sa paggamit ng ‘Hijab’ (pantakip sa ulo at mukha). mga Katanungan at mga Pinagtatalunan:

Ang Paunang Salita ng Tagasalin

Ikaw at Ang Makamundong Pagnanasa

Sinabi ni Bishr bin Harith رحمه الله

"ِAng Tamis nang Pagsamba ay hindi matatagpuan, Hanggat Hindi mo nilalagyan ng Harang ang Pagitan ng iyong Sarili mula sa Makamundong Pagnanasa"

[As-Siyar, 10/473]

Hostage Taking as Warfare Tactics

Kidnapping and hostage taking are not an invention of our modern times. They go back far in history. But they have become more and more frequent these days because of the grave injustice suffered by weak and oppressed communities at the hands of powerful countries seeking to impose their will on them. Moreover, these oppressed communities seldom have adequate means and weapons to repel aggression. Since some Muslims are resorting to such methods at an increasing rate, thus going beyond the limits of what is lawful, we wish to make the issue surrounding this very clear. This ruling, or fatwa, sums up all the Islamic rules that apply to such acts:

1. Kidnapping is a form of aggression against others, whether they are Muslims or non-Muslims. It is a type of transgression which Allah has prohibited, as He says in the Qur'an: "Allah enjoins justice, kindness to all, and generosity to one's kindred; and He forbids all that is shameful, reprehensible conduct and all transgression." (An-Nahl 16: 90) It is well known that the order to ensure justice extends to kindness and being generous to one's kindred and it is not limited to Muslims only. Similarly, the prohibition of what is shameful, and reprehensible conduct and transgression applies to all humanity. By nature, man is keen to repel any aggression directed at him, but Allah permits the repelling of aggression by similar means only. This is stated in the Qur'an: "If anyone commits aggression against you, attack him just as he has attacked you. Have fear of Allah, and be sure that Allah is with those who are Allah-fearing." (Al-Baqarah 2: 194) "Fight for the cause of Allah those who wage war against you, but do not commit aggression. Indeed, Allah does not love aggressors." (Al-Baqarah 2: 190) Allah also makes it clear that religious differences do not justify aggression against anyone, even though they may reach the stage of open conflict: "Do not let your hatred of people who would debar you from the Sacred Mosque lead you into aggression." (Al-Ma'idah 5: 2)

Ang mga kasambahay ng Propeta Muhammad (صلى الله عليه وسلم)

1. Khadeejah bint Khuwaylid ( رضي الله عنها )

Ang Propeta ( صلى الله عليه وسلم) ay nag-asawa sa kanya nang siya ay dalawampu't limang taong gulang.Siya ay nagsilang sa lahat ng mga naging anak ng propeta ( صلى الله عليه وسلم) maliban kay Ibraheem,at siya lamang ang aswa ng propeta habang siya ay nabubuhay.Siya ay namatay sa edad na 65 sa buwan ng Ramadhan,sampung taon matapos ang propeta (saw) ay magsimula ng kanyang misyon.Siya ay inilibing sa Hajoon.

2.Saudah bin't Zam'a ( رضي الله عنها )

Siya ay una nang napangasawa ng kanyang pinsan na si sakran bin amr.Ang mag-asawa ay yumakap sa Islam at nangibang -bayan sa Abyssinia.Sa kanilang pagbalik sa Makkah,si Sakran ay namatay.Ang Propeta ( ( صلى الله عليه وسلم) ) ay nag-asawa kay Saudah sa buwan ng Shawwal,isang buwan matapos na pumanaw si Khadeejah.Siya ay namatay noong Shawwal/taong 54 AH.

3.Aisah Siddeeqah bint Abu Bakr Siddeeq ( رضي الله عنها )

Siya ay pinangasawa ng Propeta ( صلى الله عليه وسلم)sa buwan ng Shawwal,isang taon matapos niyang pangasawahin si Saudah.Si Aisah lamang ang tanging birhen na napangasawa ng Propeta (saw) at siya ang itinuturing na pinakamahal ng propeta sa kanyang mga asawa.Siya ang pinakamaalam sa mga babaeng Muslim na dalubahasa sa batas sa kasaysayan (ng Islam).Siya ay namatay noong ika-17 ngRamadhan,57 AH at inilibing siya sa Baqi.

4.Hafsah bint Umar bin Khattab ( رضي الله عنها )

Siya ipinangasawa kay Khunays bin Hadhafah,na namatay sa kanyang sugat na (kanyang) natamo sa digmaan ng Badr.Ang propeta  ( صلى الله عليه وسلم)  ay nag-asawa sa kanya sa buwan ng Sha'ban 3 AH,matapos ang kanyang pamimighai.Siya ay namatay sa Madinah noong buwan ng Sha'ban,45 sa gulang na 60, at inilibing siya sa Baqi.

5.Zaynab bint Khuzaymah ( رضي الله عنها )

Siya ang biyuda ni Ubaydah bin Harith (raa) na naging martir sa digmaan ng Badr.Ayon sa iba,siya ay dating asawa ni Abdullah bin jahsh (raa) nanaging martir sa digmaan ng Uhud.Pinangasawa siya ng propeta  ( صلى الله عليه وسلم) noong 4 AH sa panahon ng mga Araw ng Kamangmangan,at siya ay kilala bilang "Umm Al Masaakeen" (ina ng mga naghihikalos) dahilan sa kanyang pagiging mapagmahal sa mahihirap.Siya ay namatay noong buwan ng Rabi' Al-Akhir,4 AH,matapos ang walong buwan mula nang ikasal siya sa Propeta  ( صلى الله عليه وسلم) .Ang Propeta  ( صلى الله عليه وسلم)  ang namumuno sa kanyang panglibing na dasal at siya ay inilibing sa Baqi.

6.Umm Salamah,o Hind bint Umayyah ( رضي الله عنها )

Siya ay naging aswa ni Abu Salamah (raa).Siya ay nagkaroon nang maraming anak ( sa kanya ?) habang sila ay nagsasama,ngunit namatay siya (Abu Salamah) noong buwan ng Jamad Al-Akhir,4 AH .Ang Propeta (saw) ay nagasawa sa kanya sa pagtatapos ng buwan ng Shawwal,4 AH.Siya ay mahusay at dalubhasa sa batas at isa sa pinakamatalino sa mga kababaihan ng kanyang panahon.Siya ay namata noong 59 AH sa gulang na 84 (ang ibang tala ay nag-ulat na namatay siya noong 62 AH ).Siya ay inilibing sa Baqi.

7.Zaynab bin Jahsh bin Riqab ( رضي الله عنها )

Siya ay anak ng tiyuhin ng Propeta  ( صلى الله عليه وسلم)  na si Umayma bin Abdul Muttalib.Siya ay una nang naikasal kay Zayd bin Haritha,datapuwa't ang mag-asawa ay mayroong mga problema,at dahil dito ay diniborsyo siya ni Zayd. Si Zayd ay inampon ng Propeta  ( صلى الله عليه وسلم) at ayon sa mga sinaunang kaugalian ng Arabo,hindi marapat sa isang lalaki na mapangasawa ang dati nang napangasawa ng kanyang ampong anak. Si Allah ay nag-utos sa Propeta  ( صلى الله عليه وسلم)  na kanyang pangasawahin si Zaynab upang ipakita na ang sinaunang kaugaliang ito ng Arabo ay winakasan na.Ang kasalan ay naganap noong buwan ng Dhul Qa'dah,5 AH (ang ibang tala ay nag-ulat na ito ay naganap noong 4 AH. Siya ay namatay noong 20 AH sa gulang na 53 at ang unang pumanaw sa mga nalalabi pang mga asawa ng Propeta  ( صلى الله عليه وسلم) . Si Umar ang namuno sa panglibing na dasal at siya ay inilibing sa Baqi.

8.Juwayriyah bint Al-Harith ( رضي الله عنها )

Siya ay dinala bilang isang bihag mula sa digmaan ng Banu Al-Mustaliq sa buwan ng Sha'ban,sa taong 5 o 6 AH at (siya) ay ibinigay kay Thabit bin Qays. Siya ay nagdesisyon na palayain siya kapalit ng napagkasunduang halaga.Ang Propeta  ( صلى الله عليه وسلم)  ay nagbayad kay Thabit ng gayong halaga na kanyang hinihingi,napalaya siya at kanyang pinangasawa siya. Matapos na (kanilang) mamalas ito, ang mga Muslim ay nagpalaya ng isang daang pamilya galing sa Banu Al-Mustaliq na nagsasabing sila ay mga kaanak (ayon sa batas ng pag-aasawa ng Propeta  ( صلى الله عليه وسلم) ).Kaya't kanyang napaunayan na siya ay isang pagpapala sa kanyang pamayanan.Siya ay namatay noong buwan ng Rabi'Al-Awwal,56 AH sa gulang na 65.

9.Umm Habeebah,o Ramla bunt Abu Sufyan ( رضي الله عنها )

Siya ay nakilala bilang "Umm Habeebah" (ang ina ni Habeebah) dahilan sa kanyang anak (na babae) na si Habeebah.Bilang isang anak (na babae) ng pinakamaigting na kaaway ng Propeta  ( صلى الله عليه وسلم)  na si Abu Sufyan bin Harb,siya ay gumawa nang maraming sakripisyo dahilan sa kanyang pananampalataya at siya ay lumikas sa Abyssinia na kasama ang kanyang aswa,si Ubaydullah bin Jahsh.Di naglaon si Ubaydullah ay nagpalit ng kanyang pananampalataya sa pagpasok niya sa Kristiyanismo at namatay,datapuwa't si Umm Habeebah ay nanatiling matimtiman sa kanyang pananampalataya.Nang ang Propeta (saw) ay magpadala ng kanyang kinatawan,si Amr bin Umayya Damri,hari ng Abyssinia,siya rin ay nagpadala ng alok (ng pag-aasawa) sa nabiyudang si Umm Habeebah.Siya ay ipinangasawa ng hari sa Propeta (saw),binayaran siya ng 400 dinar bilang mahr (dote), at ipinadala siya sa Propeta sa ilalim ng pagbabantay ni Shurahbeel bin Hasnah. Matapos na magbalik ang Propeta (saw) mula sa Khaybar, kanyang pinakasalan si Umm Habeebah sa buwan ng Safar o Rabi'Al-Awwal,7 AH. Siya ay namatay noong 42 o 44 AH.

10.Safiyah bint Huyayy bin Akhtab ( رضي الله عنها )

Siya ay anak ng pinuno ng Hudyong tribu ng Banu Nadir at mula sa angkan ni Propeta Haroon (Aaron).Siya ay naging bihag sa Khaybar at siya ay ibinigay sa Propeta dahil sa kanyang estado ( ng angkan o pamilya).Ang Propeta (saw) ay humiling sa kanya na yumakap sa Islam at ito ay kanyang ginawa.Pagkatapos nito ay kanyang pinalaya siya at pinakasalan siya noong 7 AH sa gabi nang paglupig sa Khaybar.Ang kanyang kamatayan ay naitala na maaaring sa taong 36,50 at 50 AH.Siya rin ay inilibing sa Baqi.

11.Maymoona bint Harith Hilaliya ( رضي الله عنها )

Siya ay kapaid ng asawa ni Abbas,si Umm Al-Fadl Lababa Al-kubra bint Harith Hilaliya.Ang Propeta  ( صلى الله عليه وسلم) ay nag-asawa sa kanya noong buwan ng Dhul Qa'dah ,7 AH.Siya ay pumaroon sa Propeta  ( صلى الله عليه وسلم) bilang kanyang mapapangasawa sa Sarf,mga siyam na milya ang layo sa labas ng Makkah.Siya ay namatay rin sa Sarf (na maaaring) sa petsang 38,61 o 62 AH at inilibing (din) doon.Ang kanyang libingan ay nakikilala pa magpahanggang sa ngayon.

Walang pagdududa na ang labing isang babaeng ito ay napangasawa ng Propeta   ( صلى الله عليه وسلم).Magkagayunman,ang ilang mga pantas ay may pagkakahidwa tungkol sa naging kalagayan (o estado) ni Rayhana bin Zayd; ang iba ay nagsasabi na siya ay naging asawa ng Propeta  ( صلى الله عليه وسلم)  sa buwan ng Muharram,6 AH.Siya mula sa (tribu) ng Banu Nadir at naging asawa ng isang tao ng Banu Quraydha,at ang Propeta  ( صلى الله عليه وسلم)  ang pumili sa kanya para sa kanyang sarili.Sinasabi rin na siya ay hindi pinalaya sa Propeta  ( صلى الله عليه وسلم)  at kanyang pinanatili siya bilang isang katulong.Siya ay mula sa kanyang panghimakas na pilgrimahe at inilibing siya ng Propeta  ( صلى الله عليه وسلم)  sa Baqi...

"Madrasa ng Markaz Ginagawa Na"

Alhamdulillaah nagsisimula na po ang pag gawa ng Madarash ng Markaz

"Maging Katulad ng Bundok"

Kapag ikaw ay nakikitungo sa ibang tao, ang katotohanan nito ay gumagawa ka rin ng sarili mong personalidad. Ikaw mismo ang gumuhit ng isang imahe na anumang meron ka sa kanilang isipan. Batay sa ganitong palagay, sila ay magpapasiya kung papaano ka pakikitunguhan, kung kanila ka bang igagalang o hindi. Tiyakin lamang na ang puno ay matibay ang mga ugat nito at ito ay hindi basta basta malilipol ng anumang hangin, gaano man ito kalakas. katulad din ito ng isang oras na pagtitimpi ay magbubunga ng isang tagumpay. Habang ikaw ay tumatalino, ay nababawasan naman ang iyong kamangmangan. Habang nadagdagan ang iyong pakinabang, nababawasan naman ang pagiging bugnutin mo. Na tulad ng karagatan na hindi natitinag ng ano man. Maging katulad ng bundok at walang anumang hangin ang aalog sa’yo!

~Dr. Muhammad ‘Abd Al-Rahman Al-’Arifi

source : [http://clive-chanel.tumblr.com]