Ang Babae sa Islam

      Ang Aklat na ito ay may Kaugnayan sa mga sumusunod na Ang kalagayan ng mga kababaihan mula noong unang panahon: Ang mga Babae noong panahon bago dumating ang Islam sa Arabong Lipunan; Ang mga taga India; Ang mga taga Tsina; Ang mga taga Griyego; Ang mga taga Romano; Ang mga Tradisyunal na lipunan ng mga Hudyo; Sa mga Tradisyunal na lipunan ng mga Kristiyano; at mula sa mga Modernong Lipunan na walang kaugnayan sa relihiyon.Sa mga bagay kung saan ang mga Lalaki at mga Babae ay pantay-pantay sa Islam; Sa mga saligan ng Sangkatauhan; Sa pagsasagawa ng mga Tungkulin; Sa mga gantimpala at kaparusahan sa mundong ito at sa kabilang buhay; Sa mga ari-arian at ang kalayaan sa pakikipag-unawaan sa pananalapi; Sa mga pangangalaga ng dangal at kadakilaan; Sa mga sapilitang pag-aaral; Ang pagbabata sa mga pananagutan para sa pagbabago ng lipunan. Ang mga katayuan at karapatan ng mga Babae sa iba’tibang larangan ng buhay sa Islamikong lipunan: bilang sanggol, sa pagkabata, sa pagdadalaga, bilang dalaga, bilang asawa, bilang ina, bilang kapamilya o kamag-anak, bilang kapitbahay at bilang babae sa pangkalahatan. Ang maling pagkaunawa tungkol sa mga karapatan ng mga Kababaihan at ang kanilang mga tungkulin sa Islam at ang pagpapabulaan sa mga ito; Sa poligamya o maramihang pag-aasawa; Sa pamumuno at pananagutan; Sa Kontrata sa pag-aasawa at ang Tagapangalaga; Sa pananakit sa asawa; Sa pagpatay ng may dangal; Sa diborsyo; Sa pagpatotoo; Sa pagmamana; Sa pagbayad ng salapi sa napatay na tao; Sa pagtatrabaho; Sa paggamit ng ‘Hijab’ (pantakip sa ulo at mukha). mga Katanungan at mga Pinagtatalunan:

Ang Paunang Salita ng Tagasalin

            Ako ay nagsisimula sa Ngalan ng Allah, Ang Mahabagin, ang Maawain. Lahat ng papuri ay nauukol lamang sa Allah, ang Dakila. Nawa'y purihin at itampok ng Allah ang pagbanggit sa Propeta at iligtas siya at ang kanyang pamilya, ang kanyang mga kasamahan, at ang lahat ng mga tumatahak sa kanilang landas na ligtas mula sa anumang kasamaan at ipagkaloob sa kanila ang katiwasayan sa Araw ng Muling Pagkabuhay. Tinatalakay sa aklat na ito ang natatanging katayuan ng mga babae sa relihiyong Islam at ipapaliwanag ang mga ibang maling pagkakaunawa at maling pagpapalaganap sa pamamagitan ng paglalathala ng mga ignoranteng tao ng may masamang hangarin. Sa Islam ang mga lalaki at mga babae ay pantay sa kanilang pagkatao, at sa kanilang mga saligang pananagutan at karapatan, ang pagkakakilala bilang likas na bago sa mundo kung ikumpara sa ibang kabihasnan sa panahon ng pagdatal ng Islamikong mensahe sa pamamagitan ni Propeta Muhammad (صلى عليه وسلم) at nananatili sa mga maraming tao sa buong mundo hanggang sa ngayon. Sa Islam ang mga kalalakihan at ang mga kababaihan ay mayroong tungkulin na ginaganap o pinupunan ng bawa’t isa sa lipunan. Ang mga ito ay kasukat ng kani-kanilang likas na pangangatawan, pangkaisipan at pagkiling sa lipunan at ang mga di-pagkakasundo. Ang mga katangian ng mga babae ay maaaring maging ganap kung ang mga ito ay mabigyan ng katuparan ang pagkakaugnay niya sa mga lalaki. Gayon din ang katangian ng pagkalalaki ng mga kalalakihan ay hindi magiging ganap kung hindi mabigyan ng halaga ang pakikipag-ugnayan niya sa mga babae sa lipunan. Malaking kawalan ng katarungan ang mangyayari kung sapilitang hahanapin sa kanila ang pagkakapantay ng katangian ng bawa’t isa dahil sila ay likas na hindi pareho datapwa’t sila ay kapupunan ng bawat isa. Kung pipilitin nating sila ay hindi magkapantay, sila ay ating hinahamak, dahil sila ay tunay na magkapareho. Ang Allah, ang Makapangyarihan at ang Tagapaglikha na Nakababatid ng lahat ng bagay, lamang ang Walang Kapintasan Tagapatnubay sa tama at pinong landas, na walang pagkukulang at pagmamalabis. Dahil ang mga karapatan ay laging nauugnay sa kakayahan, tungkulin at pananagutan, ang walang katulad na pananaw ng Islam tungkol sa mga karapatan ng mga babae ay nararapat na lubos na mailagay sa nilalaman ng alituntunin ng kagandahang-asal at ayon sa batas ng Islamikong paniniwala, kabutihang asal at sa pagbabatas. Ang sangkatauhan ay mananatili at magtatagumpay lamang kung nananatili at umuunlad ang bawa’t pamilya, kalakip ng pagsasagawa ng mga tungkulin at natatanggap ang karapatan ng bawa’t miyembro ng pamilya, habang nagpapasakop sa katanggap-tangap na kabanalan o kabutihan sa lahat ng dako (ng daigdig), kasama sa mga ito ang pananampalataya, kadalisayan, kahinhinan, paggalang, ang magandang pag-uugali o kabaitan at katapatan ng moralidad. Tunay na ang mga iba't ibang lipunan at kultura ay maglalarawan ng ibang pananaw sa mga ganitong paksa Sa mga ipinanaog na kapahayagang Islamiko, maraming mahusay na pagpapakilala at tumutukoy sa pagkapantaypantay ng babae sa lalaki, at ang natatanging ugnayang bumibigkis at namamagitan sa pagitan ng lalaki at babae. Halimbawa ang Allah, ang Maharlika, ay nagsabi; 

“Katiyakan, ang mga lalaking nagpapasakop at ang mga babaeng nagpapasakop, ang mga sumasampalatayang lalaki at mga sumasampalatayang babae, ang mga masunuring lalaki at mga masunuring babae, ang mga matatapat na lalaki at mga matatapat na babae, ang mga matitiyagang lalaki at mga matitiyagang babae, ang mga mababang-loob na lalaki at mga mababang-loob na babae, ang mga mapagkawanggawang lalaki at mga mapagkawanggawang babae, ang mga mapag-ayunong lalaki at mga mapag-ayunong babae, ang mga lalaki na nangangalaga sa kanilang maselang bahagi ng katawan at mga babae na nangangalaga sa kanilang maselang bahagi ng katawan, at ang mga lalaki na lagi ng nag-aalaala sa Allah at mga babae na lagi ng nag-aalaala sa Allah, sa kanila ay inihanda ng Allah ang pagpapatawad at malaking gantimpala (ang Paraiso).” 

(Qur’an 33:35)

Ang Dakilang Allah ay nagsabi; 

“…Sila ang inyong damit (saplot) at gayundin naman na kayo ang kanilang damit (saplot)…” 

(Qur’an 2:187)

Ang mga damit at mga kasuutan ay kinakailangan upang mainitan, pagsanggalang, pangsaplot, at palamuti; sa ating mga kasuutan ay may ginhawa, kapanatagan, kasiyahan at pagkakakilanlan. Ang mga lalaki at babae ay kailangan nila ang bawat isa katulad ng katawan ng tao na hubo ay nangangailangan ng damit upang harapin ang kanyang likas at panlipunan kapaligiran. Ang Islamikong lipunan ay may sariling pananaw na magpapakilala, na paglalarawan na ito ay siyang maaaring pinakamataas na uri sa pagpapahalaga sa tao na matatamo dahil ito ay batay sa banal na kapahayagan at sa patnubay mula sa nag-iisang Tagapaglikha, ang Diyos ng Sangkatauhan, ang Allah ang Mapagbigay, ang Matalino, ang Dakila at Nakababatid ng lahat, alam Niya ang lahat ng mga pangangailan ng Kanyang mga nilikha. Ipinadala Niya ang Kanyang huli at sagka ng mga Propeta sa sangkatauhan, si Muhammad ibn Abdullah (صلى الله عليه وسلم). Binigyan siya ng Dakilang Allah ng inspirasyon sa pamamagitan ng kapahayagan at katuruan na naging lubos na patnubay at halimbawa sa mga matatapat na mananampalataya, na nag-akay sa mga alipin ng Dakilang Allah sa pagiging matapat at masunurin, sa lahat ng uri ng pagkakataon at sa lahat ng kalagayan ng buhay. Sa kababaang-loob ng paglilingkod ni Muhammad, ang Sugo ng Allah (صلى الله عليه وسلم), na nagdala ng mensahe at isinagawa ang malaking pananagutan ng kanyang misyon na may kabaitan at awa. Ang kanyang pamilya at tagasunod, kahima’t tao na hindi sakdal na siyang tanda ng kahinaan ng tao, ay sumunod sa kanyang halimbawa, sa katatagan ng pagiging mabuti at kahit na hindi binibigyan ng halaga ang kanyang kabaitan. Pagkatapos ng mga halimbawa ng mga Propeta ng Allah, kasama na rito sina Noe (Noah), Ibrahim (Abraham), Moises (Moses) at si Hesus (Jesus), (Nawa'y purihin at itampok ng Allah ang pagbanggit sa kanila), sila ang nagpakita sa atin ng pinakamagandang halimbawa. Ang mga ibang humaliling henerasyon na mga Muslim ay nagpakita ng iba’t-ibang kaugalian, at ang iba ay nakakalungkot na lumihis ng tunay na nakakasindak sa pinakamababang grado ng pagkaligaw, pagkakasala at kriminal na kaasalan. Magkagayon pa man, ang mga ibang Muslim ay nanatiling masigasig at hindi nasiraan ng loob dahil walang panahon na dumaan na hindi mababanaag ang pamumula ng ibang ilaw ng karunungan, ng matatapat at mababait na mga Muslim na lalaki at babae, na nagpakita ng kabaitan mula sa ipinakilala at ipinamalas ng Islamikong mensahe at misyon.

        Ang aklat na ito ay unang nailathala na may pamagat na ‘Ang Babae sa Pananaw ng Relihiyong Islam,’ at kami ay nagsumikap na iangkop ang pagsasalin nito para sa ikabubuti ng mga mahilig magbabasa ng malawakan (tungkol sa Islam). Kami ay dumudulog sa Allah, ang Dakila, na sana ay tanggapin ang aming hamak na pagsusumikap at patawarin kami sa aming pagkakamali.Dahil ang Dakilang Allah ang Siyang tumutugon sa mga pagdarasal at tumatanggap ng mga mabubuting gawain. 

Abu Salman Deya-ud-Deen Eberle

abusalman102@yahoo.com

Paunang Salita ng may Akda

        Ang lahat ng papuri ay para lamang sa Allah, ang Dakila. Nawa'y purihin at itampok ng Allah ( ang pagbanggit sa Kanyang Propeta (Muhammad, ) at ang kanyang pamilya at pangalagaan sila mula sa anumang masamang bagay'.Ako ay naniniwala na hindi ko mailahad ang mga bagong impormasyon tungkol sa mga paksa na may kinalaman sa mga karapatan at ang katayuan ng mga babae sa Islam. Samakatuwid, nagtangka akong mag-ipon, isaayos at likumin ang mg ibang mahalagang impormasyon sa paksa na ito at ipahayag para sa kapakinabangan ng mga mambabasa. 

        Ako ay umaasa at dumadalangin para sa patnubay mula sa Allah, ang Dakila, na sana’y maging matagumpay ako sa aking mga layunin. Hindi magiging makatarungan na paratangan ang Islam sa mga maling gawain at pang-aapi sa mga kababaihan kung saan maraming mga salita mula sa kapahayagan ng Allah, ang Qur’an at sa mga katuruan ng Propeta () na itinanggi at ipinagkaila ang ganitong mga usapang paninirang puri. Ang Dakilang Allah ay nagsabi; 

“O Sangkatauhan! Nilikha Namin kayo mula sa isang pares na lalaki at babae, at ginawa Namin kayo sa maraming bansa at mga tribo upang makilala ninyo ang bawa’t isa. Katotohanan, ang pinakamarangal sa inyo sa paningin ng Allah ay yaong sumasampalataya na may Taqwa (kabanalan at kabutihan) at ganap na nagmamahal sa Allah. Katotohanan ang Allah ay Tigib ng Kaalaman at Lubos na Nakababatid ng lahat ng bagay.” 

(Qur’an 49:13) 

Ang Dakilang Allah ay nagsabi;

“At kabilang sa Kanyang mga Tanda ay ang paglikha Niya para sa inyo, mga kabiyak (asawa) mula sa inyong sarili, upang inyong madama ang katahimikan at pahinga sa kanila, at inilagay Niya sa inyong puso ang pag-ibig at awa sa isa’t isa. Katotohanang, naririto ang mga Tanda sa mga tao na may matiim na pagmumuni-muni.” 

(Qur’an 30:21)

Ang Propeta (صلى الله عليه و سلم) ay nagsabi; 

“Katotohanan ang mga babae ay kabiyak na kakambal ng mga lalaki.” 

(Abu Da'wood, Tirmidhi at itbp, at napatotohanan bilang makatarungan) 

Dr.Abdurrahmaan al-Sheha

Riyadh, 11535

P.O. Box 59565

Email: alsheha2@gmail.com

http://www.islamland.org

Pambungad

        Ang mga sarisaring panawagan para sa kalayaan ng mga kababaihan at pantay na karapatan sa mga lalaki ay narinig na mula sa iba’t ibang panig ng Mundo, at maraming panawagan at naimbento para sa mga pagmamartsa. Sa ibang mga lipunan ang mga babae ay nabuhay sa pagmamaltrato, pagmamalupit at walang katarungan at ipinagkait ang kaukulang karapatan bilang tao. Mayroong naman mga Muslim na pinasinungalingan ang ganitong kalakaran dahil sila ay lumabas sa turo at alituntunin ng Islamikong Prinsipyo. Sa kabilang banda, ang batas ng Islam ay sinusugan ang karapatan ng mga babae sa paraang magaang maunawaan at bilang pantay na pamamalakad at obligasyon. Ang pagsusuri ng maigi sa mga panawagang ipinalaganap ng mga kilusang pagpapalaya ng mga kabababihan ay ipinakita na ang mga ito ay umiikot sa tatlong elemento: ‘Pagpapalaya sa mga Kababaihan; ‘Pantay na Karapatan sa mga Kalalakihan’ at ang ‘Karapatan ng mga Babae’. Susuriin natin ang mga ito batay sa liwanag ng Batas ng Islam at sa mga katuruan nito, kahit ano pa ang paguugali ng mga ignorante at ng mga lumihis sa tunay na daan na mga Muslim.

        Una sa lahat, ang salitang ‘pagpapalaya’ ay nagpapahiwatig na mayroong mga tanikala, pagkasakal at pagbabawal na nangingibabaw, at pangalawa nito, ang mga babae ay inaalipin at kailangan palayain. Ito ay walang katiyakan at walang katotohanan dahil ang tunay na kalayaan ay hindi mangyayari, kahit pa sila ay mga lalaki o mga babae. Ang tao ay likas na may hangganan at maraming ipinagbabawal sapagka’t ang kanyang kakayahan at kaalaman ay may hangganan at dahil sa pangangailangan ng samahang panlipunan. Samakatuwid ang mga lalaki at mga babae, sa partikular na lipunan, ay nabubuhay sa ilalim ng batas, alituntunin at panuntunan na siyang nagpapalakad sa lahat ng kalakaran ng kanyang pamumuhay. Ang ibig sabihin ang tao ay hindi malaya at nagsasarili sa kanyang mga gawa o kaya naman ay walang pananagutan sa kanyang mga gawain? Maaari bang maging malaya ang sinuman mula sa mga likas na hangganan at sa mga pagbabawal na alinsunod sa batas? Kung sakaling sila ay mga alipin, ang tanong ay magiging kanino? Ang kalayaan samakatuwid ay may mga itinakdang hangganan na kung umaalinsunod sa anumang batas, panuntunan o regulasyong itinakda, na kung ito ay lumampas sa hangganan, hahantong sa di kanais-nais na gawain na mapapansin ng lahat na ito ay masagwa, mahalay, hindi sibilisado at napakasama. Ang batas ng Islam ay nagpanukala para sa mga lalaki at mga babae sa paghahanap ng kalayaan at pagpapalaya mula sa pagsamba sa mga diyusdiyosan, kalupitan, pagsasamantala at mula sa di makatarungan. Ang mga banal na ipinahayag na prinsipyo at batas ay nagtuturo at mahigpit na nagtatagubilin sa pagsamba lamang sa Isang Diyos (Allah), pagkapantaypantay at dakilang moralidad o kabutihang-asal. Sa loob ng balangkas na ito, ang mga lalaki at mga babae ay mayroong kanya-kanya at kapupunan o bahaging tungkulin sa bawa’t isa. Ang Islamikong batas ay nagbigay sa kababaihan ng karapatan na makitungo ng harapan sa maraming bagay sa lipunan, kaysa ipagkatiwala niya ang pagnenegosyo sa kanyang katiwala, bilang opisyal na mananagot at maging katiwala sa pamamalakad ng lahat ng kanyang negosyo, gaya ng pang-ekonomya, panlipunan, pam-pulitika at sa ibang paraan gaya ng ibang pamayanan. Para sa pagkalinga at panustos ng babae, ang kanyang ama, kapatid (na lalaki), tiyo at asawa – ang mga kalalakian – ay inuobliga at legal nilang pananagutan na pangalagaan ang kanilang dangal, ang pagtustos ng kanilang ikabubuhay at dapat sa maayos na pamumuhay sa lahat ng kalagayan, (na ang pagtustos) ay nararapat na ankop sa kanilang kakayahan, sa buong buhay niya. Ito ba ay pagmamaliit ba sa kanyang katayuan o pagpaparangal?

        Sa Islam, ipinagbabawal sa parehong lalaki at babae ang hindi disenteng pagkilos o pag-aayos sa publiko, at ang ipinapatupad ay magkaiba sa dalawang kasarian sa likas na mga kadahilanan. Lahat ay dapat pangalagaan at bantayan ang kanilang dangal o moral maging sa pribado o publiko. Ang Islamikong batas ay kinakalinga ang kababaihan mula sa pananakot at panliligalig, na sa ganitong pagkakatao o ipinagbabawal sa bawat isa (babae o lalaki) na huwag kumilos ng makamundong tila nang-aakit o nanunukso sa bawa’t isa. Sa kadahilanang ito ipinapatupad ng batas ng Islam sa mga babae na maging disente sa pagdadamit kung lumalabas sa pamamahay, at ipinagbabawal ang pakikipagbiruan at pakikihalubilo at kahit na anong uri ng pagdadaiti sa mga lalaki.

        Inilalarawan ng Islam ang konsepto ng kalayaan sa isang paraan na bawa’t kilos at pag-uugali ay hindi dapat, sa lahat ng pagkakataon, makakasakit sa kanyang sarili o sa mga ibang tao o makasisira sa kabuuang pamayanan, gaya ng pagpapaliwanag sa mga salita ng Sugo ng Allah (صلى الله عليه وسلم) ng sinabi niya sa kanyang mapananaligan tradisyon:

“Ang kahalintulad ng isang taong tumutupad sa mga ipinagbabawal na hangganan ng batas at kautusan ng Allah, at ang isang taong sumisira o sumusuway sa mga ito ay katulad ng dalawang pangkat ng mga tao na nasa isang barko at nagpasiyang maghati ng puwesto. Ang isang pangkat ay nasa itaas na parte bilang bahagi. Samantalang ang isa namang pangkat ay nasa ibabang parte bilang kanilang nakuhang bahagi. Tuwing ang mga tao sa ilalim na bahagi ay sasalok ng tubig, kinakailangang dumaan muna sila sa bahaging itaas (nakakaabala sa kanilang pagdaan). Kaya ang mga taong nasa ibaba ay nag-isip na, ‘kung tayo ay gumawa ng butas sa ating nakuhang lugar, malapit ang pagkuha natin ng tubig na hindi makaabala sa mga taong nasa bahaging itaas.’ Kung hahayaan ng mga taong nasa itaas ang mga taong nasa ibaba na gumawa ng butas upang madaling makakuha ng tubig, lahat ng tao sa barko ay mamamatay. Ngunit, kung sila ay pagbabawalan mula sa pagbutas, silang lahat ay magiging ligtas.” 

(Bukhari at ibpa.)

Si Ginoong Schopenhauer, isang kilalang Pilosopong Aleman ay nagsabi:

"Bigyan ng tunay na Kalayaan ang babae sa loob ng ISANG TAON LAMANG, at magtanong sa akin pagkaraan nito tungkol sa bunga ng gayong kalayaan. Huwag ninyong kalilimutan na kayong lahat, kasama na ako, ay magmamana ng katangian, kalinisan at magandang moral. Kung ako ay mamatay (bago ito) ay Malaya kayo sa inyong maaaring sasabihing, ‘Siya ay nagkamali!’ o ‘Nakamit niya ang katotohanan!"

Si Ginang Helesian Stansbery, isang Amerikanong tagapagbalita, na naugnay sa mahigit na 250 pahayagan, at nagtrabaho sa larangan ng peryodismo at pamamahayag ng higit na 20 taon, at naglakbay sa maraming bansang Muslim, ay nagsabi pagkaraan ng huli niyang paglalakbay sa isang bansang Muslim: 

“Ang Arabo-Islamikong lipunan ay kaaya-aya at malusog. Ang lipunang ito ay dapat magpatuloy na pangalagaan ang kanilang tradisyon na nagbabawal sa kanilang kalalakihan at kababaihan isang itinakda at makatuwirang hangganan. Ang lipunang ito ay ibang-iba kaysa sa Europa at Amerika. Ang Arabo-Islamikong lipunan ay may sariling tradisyon na nagtatakda ng mga pagbabawal at hangganan sa mga babae, paggalang at pagsunod sa mga magulang. Una at higit sa lahat, ang mahigpit na pagbabawal at may hangganang kalayaang pang-seksuwal na tunay na nagbibigay panganib sa lipunan at sa mga pamilya ng Europa at Amerika. Samakatuwid, ang pagbabawal na ipinataw ng Islamikong lipunan ay legal at nakakabuti. Ako ay matatag na nagpapayo sa inyo na kayo ay mahigpit na sumunod sa inyong tradisyon at alituntunin ng kagandahang-asal (moral). Ipagbawal ang pagsasama ng babae at lalaki sa mga paaralan. Higpitan ang kalayaan ng mga babae, o dili kaya ay magbalik sa tradisyong Purdah (pananamit ng ayon sa Islamikong Kaayusan). Tunay na ito ay makabubuti sa inyo kaysa sa kalayaang sekswal na ginagawa sa Europa at Amerika. Ipagbawal ang pagsasama sa paaralan ng mga babae at lalaki, sapagkat kami sa Amerika ay nagdusa mula rito. Ang lipunan ng Amerika ay naging masalimuot, puno ng lahat ng uri ng sekswal na kalayaan. Ang mga biktima ng kalayaang sekswal at pagsasama sa paaralan ay pumupuno sa mga kulungan, kalsada, bar at bahay aliwan. Ang maling kalayaan na aming ipinagkaloob sa aming mga anak na babae ay siyang nagtulak o nagbaling sa kanila sa bawal na gamot, krimen at pagtitinda ng katawan (prostitution). Ang ganitong kalayaan sa Europa at Amerika ay nagbigay panganib sa pamilya at winasak ang dangal at pag-uugali."

        Ang katanungan na dapat bigyang kasagutan tungkol sa hangarin ng 'Pagpapalaya sa mga Babae' ay ito: Ano ang pinakamabuting pamamaraan na makakatulong at makapangangalaga sa Dangal, Puri, at Katayuan ng babae?

Ang Panawagan para sa Karapatan ng mga Kababaihan

       Ang mga kababaihan sa buong mundo ay nanawagan ng pagkakapantay na karapatan. Wala ni isang patakaran o sistema ng batas na nagpapanatili, nangangalaga sa tunay na karapatan ng mga babae ng higit sa batas ng Islam, maging sa mga nakaraang panahon o sa makabagong panahon. Ito ay ipaliliwanag at patutunayan sa mga sumusunod na bahagi ng aklat na ito. 

Si Sir Hamilton, isang kilalang Pilosopo ay nagsabi sa kanyang aklat na, ‘Islam and Arab Civilization’: "Ang mga patakaran, mga alituntunin at mga pasiya hinggil sa kababaihan sa Islam ay maliwanag, tuwiran at bukas. Pinanghahawakan ng Islam ang ganap na pangangalaga na dapat ibigay sa babae laban sa anumang bagay na nakapananakit sa kanya o makapagpapababa ng kanyang dangal o asal."

Si Ginoong Gustave Le Bon, isang kinikilalang Pilosopong Pranses, sa kanyang aklat na, ‘The Arab Civilization (p. 488)’ ay nagsabi: 

“Ang pinakamabuting gawain sa Islamikong pananaw ay hindi lamang nakatuon sa pagpaparangal at paggalang sa kababaihan bagkus maaari nating idagdag na ang Islam ay ang unang relihiyong nagbigay parangal at paggalang sa kababaihan. Mapapatunayan natin ito sa paglalarawan na ang lahat ng mga relihiyon at mga bansa, bago dumating ang Islam, ay nagbigay ng malaking pinsala at paghamak sa mga kababaihan.”

Sinabi din niya na (p. 497) ng kanyang aklat:

“Ang mga karapatan ng mag-asawa na inilagay at inilarawan sa Banal na Qur’an at ng mga tagapagsalin ng mga kahulugan ng Banal na Qur’an ay higit na mabuti kaysa sa mga karapatang ibinigay ng mga taga Europa sa karapatan ng mag-asawa (lalaki at babae).”

       Mahigit na labing apat na raang taon na ang nakararaan, ang Islam ay nagsimulang lumaganap sa buong daigdig, mula sa Makkah at pagkatapos sa Madinah, kung saan ang Propeta ng Allah, na si Muhammad bin Abdullah () ay nagturo ng kanyang mensahe. Lumaganap ang liwanag ng Islam sa pamamagitan ng mga aral mula sa Banal na Aklat ng Allah, ang Qur’an at ang mga inspirasyong Sunnah (tradisyon o Pamamaraan) ng Propeta () na ang mga ito ay di mapag-aalinlanganan bilang batayan ng batas ng Islam. Ang mga katuruan at mga batas ng Islam ay nagbigay ng masidhing impluwensya sa buhay ng mga tagasunod ng Islam, kasunod nito, ang impluwensyang ito ay nagkaroon ng bunga sa lipunan kung saan nagpunta at nanirahan ang mga Muslim. Ang Islam ay mabilis at kamangha-manghang lumaganap sa mga kilalang bansa at nag-iwan ng isang malawak na pamamaraan ng buhay na madaling maunawaan na nagbibigay ng direksyon sa lahat ng kailangan ng tao. At hindi ito sumasalungat sa anumang likas na batas, matibay at mahahalagang pangangailangan ng tao sa buhay na ito at lubhang kailangan para sa patuloy ng kanilang pamumuhay. 

       Upang maintindihan ang mga pagbabago na dinala ng Islam para sa mga kababaihan, kailangang pag-aralan natin ang katayuan ng mga babae bago dumating ang Islam sa pamayanan ng mga Arabo at ng mga ibang kabihasnan sa mundo. Ang Katayuan ng mga Kababaihan sa Kasaysayan

Ang Kababaihan sa Panahon Bago Dumating ang Lipunan ng Islam at mga ibang Kabihasnan.

       Bago dumating ang mensahe ni Propeta Muhammad (), ang mga babae ay nagdanas ng lubhang di-makatarungan at di-pantay na pakikitungo at sila ay hayagang inalispusta at iba't-ibang paghamak. Ang mga babae ay itinuring bilang isang bagay na pag-aari na puwedeng itapon o ipamigay sa kapritso ng kanyang lalaking katiwala o tagapag-alaga. Ang mga babae ay walang karapatang magmana mula sa kanilang magulang o asawa. Ang mga Arabo ay naniniwala na ang pamana ay iginagawad lamang sa mga may higit na kakayahan, gaya ng mga marunong sumakay ng kabayo, makipaglaban, nagwagi ng laban sa digmaan at tumulong sa pangangalaga ng kanilang tribo o angkan at nasasakupan. Sa dahilang wala sa kanya (babae) ang mga ganitong pangkaraniwang kakayahan, siya mismo ay maaaring manahin gaya ng isang materyal na bagay pagkaraang mamatay ang kanyang asawang maraming utang. Kung ang babae na may asawang namatay na may mga anak na lalaki sa mga naunang pag-aasawa, ang pinakamatandang anak na lalaki ay maaaring kuhanin (ang nabalo ng kanyang ama) at ibilang na isa niyang pag-aari sa kanyang pamamahay, katulad ng isang anak na nagmana ng kayamanan ng kanyang namatay na ama. Siya (babae) ay hindi maaaring umalis ng bahay ng kanyang anak na lalaki sa unang asawa (stepson) hangga’t hindi siya magbabayad ng pantubos. Bilang pangkalahatang pag-uugali, ang mga lalaki ay may kalayaang mag-asawa kahit ilan na walang hangganan. Walang makatarungang batas na maaaring pumigil sa lalaki mula sa pakikitungung hindi makatarungan o di-pantay sa kanyang mga asawang babae. Ang kababaihan ay walang karapatang pumili o kahit na bigyan lamang ng pahintulot sa pagpili ng kanyang magiging asawa; sila ay para lamang ipinamigay. Higit sa lahat, sila ay hindi pinapayagang magasawa ulit kung sila ay diniborsyo. Bago dumating ang Islam sa pamayanan ng Arabia, ang mga Arabo ay di nasisiyahan sa pagkakaroon ng anak na babae sa kanyang pamilya. Ang mga iba ay itinuturing ito bilang masamang pangitain. Ang Dakilang Allah ay inilarawan sa Qur’an ang pagtanggap ng isang ama tungkol sa pagsilang ng anak na babae:

“At kung ang balita (ng pagsilang) ng isang babae ay ipinarating sa sinuman sa kanila, ang kanyang mukha ay nagiging madilim at ang kanyang kalooban ay napupuspos ng pagkapoot! Ikinukubli niya ang kanyang sarili sa mga tao dahilan sa kasamaan ng ibinabalita sa kanya. (Na nagiisip) na kanya bang pananatilihin ang batang babae na magbibigay ng kahihiyan sa kanya, o kanyang ililibing sa lupa? Katotohanang karumal-dumal ang kanilang pasya.”

(Qur’an 16:58-59)

       Ang mga babae ay hindi man lang nabigyan ng mga likas na karapatan katulad ng pagkain ng ibang uri ng makakain. Ang ibang uri ng pagkain ay ipinahihintulot lamang sa mga lalaki. Ang Dakilang Allah ay nagsabi:

 “At sila ay nagsasabi: ‘Kung ano ang nasa sinapupunan ng gayong bakahan (kahit na gatas o bilig) ay para sa mga kalalakihan lamang at ipinagbabawal sa aming kababaihan, datapwa’t kung ito ay patay ng ipinanganak,kung gayon ang lahat ay may kabahagi rito...”

(Qur’an 6:139)

                                                            click ito   ---> para sa karugtong basahin sa pahina 20