"ANG DAAN TUNGO SA KALIGTASAN"

Disclaimer: we are not the owner of this photo

Paano ka magiging Muslim?

Inihanda ni : Faisal bin Sukait As-Sukait

Isa sa mga kasapi ng Kagawaran ng Pagpalaganap at Patnubay ng Islam.

Nawa’y ang kapatawaran ng Allah ay mapasakanya, sa kanyang mga magulang at sa lahat ng mga Muslim.

Sa ngalan ng Allah, ang Mapagpala, ang Mahabagin

Katotohanan, ang lahat ng papuri at pasasalamat ay sa Allah lamang, tayo ay pumupuri at humihingi ng tulong sa Kanya, at tayo ay nagpapakupkop sa Allah laban sa mga kasamaan ng ating mga sarili, at masasamang mga gawain natin. Sino man ang patnubayan ng Allah, samakatuwid walang makapagsasadlak sa kanya sa pagkaligaw, at sino man ang isasadlak ng Allah sa pagkaligaw, samakatuwid walang makapagpatnubay sa kanya. Ako’y sumasaksi na walang diyos na karapat-dapat sambahin maliban sa Allah lamang, Siya ay walang katambal, at ako ay sumasaksi na si Muhammad ay tunay na Kanyang alipin at sugo. Ito ay isang maikling lathalain na aming ipinapapaliwanag dito ang mga pangunahing simulain ng Islam para sa sinumang nais yumakap sa Islam. Dapat mong malaman – nawa’y ang biyaya ng Allah ay mapasa iyo – na ang Islam ang siyang tunay na daan ng kaligtasan at tagumpay.

Sinabi ng Allah: إن الدين عند الله الإسلام 

[ Katotohanan, ang tunay na Relihiyon sa paningin ng Allah ay ang Islam ] Al-Imran (3): 19

At sinabi pa Niya: ومن يبتغ غير الإسلام ديناً فلن يقبل منه وهو في الآخرة من الخاسرين 

[ At sinuman ang maghangad ng iba pang Relihiyon bukod sa Islam, magkagayon kailanman ay hindi tatanggapin mula sa kanya at siya sa Kabilang-Buhay ay mapabilang sa mga talunan]. 

Al-Imran (3): 85

Magkagayon, kapag alam mo na iyon, dapat mo ring malaman na ang Islam ay naitayo sa limang haligi. Batay sa sinabi ng Sugo sa wastong Hadith: [Ang Islam ay naitayo sa limang haligi: Ang pagsaksi na walang diyos na karapat-dapat sambahin maliban sa Allah at si Muhammad ay tunay na Sugo ng Allah, ang pagtaguyod sa Salah (pagdarasal), ang pagbigay ng Zakah (obligadong kawang-gawa), ang pag-ayuno sa buwan ng Ramadhan, at ang pagsagawa ng Hajj sa Ka’bah (sagradong bahay ng Allah)]. Isinalaysay ni Al-Bukhari at Muslim.

1- Shahadatu an laa ilaha illa Allah wa anna Muhammadan rasuulullah. Ang iyong pagsaksi na walang diyos na karapat-dapat sambahin maliban sa Allah lamang at si Muhammad ay tunay na Kanyang alipin at sugo.

A. Ang pagsaksi na walang diyos maliban sa Allah: Ang kahulugan nito: Walang karapat-dapat sambahin maliban sa Allah lamang, at ito’y nagtatakwil sa pagkatunay na diyos ng iba maliban sa Allah at nagpapatunay sa katotohanan ng kaisahan ng Allah.

Sinabi ng Allah: ذلك بأن الله هو الحق و أن ما يدعون من دونه هو الباطل 

{Iyon ay dahil sa ang Allah ay Siya ang Katotohanan, at ang anumang tinatawagan nila bukod sa Kanya ay siya ang huwad }. 22: 62

Ang ibig sabihin nito: Hindi ipinahihintulot ang pag-alay ng anumang uri ng pagsamba maliban sa Allah lamang. Sinabi ng Allah: 

ومن يدع مع الله إلهاً آخر لا برهان له به فإنما حسابه عند ربه إنه لا يفلح الكافرون 

{At sinuman ang tumawag sa ibang diyos bilang katambal ng Allah nang wala siyang anumang katibayan tungkol dito, magkagayon ang kanyang pakikipagtuos ay nasa kanyang Panginoon. Katotohanan, hindi nagtatagumpay ang mga tumatangging sumampalataya }. 

Al-Mu’minun (23): 117

Ang dakilang salita na ito ay hindi magdulot ng kabutihan sa nagwika nito, ni hindi ito makapagpalabas sa kanya mula sa kabilugan ng Shirk (pagtambal sa kaisahan ng Allah) maliban kung kanyang alam ang kahulugan nito, isinagawa at pinaniwalaan ito. Ang mga Ipokrita ay bumibigkas nito subalit sila ay nasa pinakailalim ng Impiyerno dahil sila ay hindi naniwala rito at hindi isinagawa ang mga ipinag-uutos nito. at ganoon din yaong mga sumasamba sa mga libingan, sila ay bumibigkas nito subalit kanilang sinasalungat ito sa pamamagitan ng kanilang mga salita at mga gawa. Kaya nga naman hindi nagdudulot ito sa kanila ng kabutihan dahil sa sinasalungat nila ito.

Ang mga kondisyon nito ay walo, ito ay ang mga sumusunod:

1- Ang kaalaman sa kahulugan nito na nagtatakwil ng kamangmangan.

2- Ang katiyakan na nagtatakwil sa pag-aalinlangan, samakatuwid para sa kanya na nagpapahayag nito ay kailangang magkaroon ng katiyakan na ang Allah lamang ang Siyang karapat-dapat sambahin.

3- Ang kadalisayan – ito ay ang pag-ukol ng buong kadalisayan ng isang alipin sa kanyang Panginoon sa lahat ng uri ng pagsamba.

4- Ang katapatan na nagtatakwil ng kasinungalingan, samakatuwid kailangan lamang na magkasundo ang kanyang dila sa kanyang puso, at ang kanyang puso sa kanyang dila.

5- Ang pagmamahal – ang kahulugan nito ay ang pagmamahal sa Allah, samakatuwid kung kanyang binigkas ito samantalang hindi siya nagmamahal sa Allah, siya ay naging isa nang tumatangging sumampalataya.

6- Ang pagsuko – ito’y nangangahulugan na kanyang sambahin ang Allah lamang, at magpasailalim sa Kanyang Batas at paniwalaan na ito’y katotohanan.

7- Ang pagtanggap – ito’y nangangahulugan na kanyang tanggapin ang anumang itinuturo nito, tulad ng pagsamba sa Allah lamang at pagtalikod sa anumang huwad na diyos bukod sa Kanya.

8- Ang pagtakwil sa anumang sinasamba bukod sa Allah. At pagkalas sa pagsamba sa iba bukod sa Allah, at paniwalaan na ito’y huwad.

B. Ang pagsaksi na si Muhammad ay Sugo ng Allah : 

Tayo ay sumaksi at maniwala na si Muhammad صلى الله عليه و سلم  ay isang alipin ng Allah at Kanyang Sugo at siya ang اhuli sa  mga Propeta at mga Sugo. At dapat tayong manatili sa pagsunod sa kanya sa anumang ipinag-utos niya at paniwalaan natin siya sa anumang ipinahayag niya at iwasan natin ang anumang ipinagbawal niya at ikinagagalit. At na huwag tayo sumamba sa Allah maliban ayon sa anumang itinakda niya at ipinag-utos.

2- Ang Salah (Islamikong pagdarasal): Itinakda ng Allah sa Kanyang mga alipin ang limang Salah sa buong araw at gabi. Ito ay ang: ( Fajr – 2 rak-a/ Dhuh’r 4 rak-a/ Asr – 4 rak-a/ Maghrib – 3 rak-a/ Isha – 4 rak-a ).

Bago magsagawa ng Salah, kailangang maging nasa kalinisan ang muslim, at kapag siya ay nasa tinaguriang maliit na dumi (Hadath Asgar) kagaya ng pag-ihi o pagdumi, magkagayon kailangan siyang maglinis ng tubig sa bawat may lumabas mula sa dalawang pinaglalabasan ng dumi. At pagkatapos siya ay magsagawa ng Wudu’ (paghugas ng ilang bahagi ng katawan). At sa kung siya ay nasa tinaguriang malaki na dumi ( Hadath Akbar ) kagaya ng Janabah o pakikipagtalik – na siyang nagaganap sa pagitan ng mag-asawa – o buwanang dalaw o kapapanganak lamang, sila ay kailangang magsagawa ng Ghusl (pagligo) at pagkatapos ay isunod ang Wudu’.

Kailangang isagawa ang Salah sa takdang oras nito nang sama-sama sa mga Masjid, ito’y partikular na tungkulin ng mga kalalakihan, at hindi siya puwedeng lumiban sa sama-samang pagdarasal maliban sa matuwid na dahilan, kagaya ng pangamba o sakit. Pagkatapos, kailangan niyang malaman kung paano isinasagawa ang Salah mula sa Takbiratul Ihram (ang unang binibigkas na Takbeer “Allaahu Akbar”) hanggang sa katapusan ng Salah (sa pamamagitan ng pagbigkas ng “Assalamu Alaikum Warahmatullah”). At hindi puwedeng ipagpaliban ang Salah sa takdang oras nito sa anumang kalagayan, bagkus kanyang isasagawa ito sa takdang oras nito ayon sa kanyang kasalukuyang kalagayan. Para sa babae, ang kanyang pagdarasal sa loob ng kanyang pamamahay ay higit na mainam para sa kanya. At dapat mo ring malaman – nawa’y ang biyaya ng Allah ay mapasa iyo – na siya na nagsasagawa ng Salah ay Muslim at sinuman ang hindi nagsasagawa ng Salah ay hindi Muslim.

Tungkol naman sa babae, kapag dumating sa kanya ang buwanang dalaw o panganganak dapat siyang huminto sa pagdarasal at kapag siya’y malinis na, siya ay maligo at isasagawa ang Salah.

3- Ang Zakah (obligadong kawanggawa): Ito’y kayamanan na sapilitang kinukuha sa mga mayayaman at ibinibigay sa mga mahihirap. Ito’y 2.5 % kapag umabot sa Nisab (wastong halaga o takda) at inabot ng isang taon.

4- Ang pag-aayuno sa buwan ng Ramadhan: Ito ay ang pagpigil ng Muslim sa pagkain, inumin at pakikipagtalik na may layuning pagsamba sa Allah, magsimula sa bukang-liwayway hanggang sa paglubog ng araw.

Sa mayroong buwanang dalaw at kapapanganak lamang, sila ay titigil sa pag-aayuno at pagdarasal, at kapag sila’y malinis na dapat silang maligo, pagkatapos sila ay mag-umpisang mag-ayuno at magdasal. At pagkalipas ng buwan ng Ramadhan, dapat nilang pag-ayunohan ang mga araw nito na kanilang nasira bago mag-umpisa ang susunod na Ramadhan.sinumang nakatulog o nakautot, siya ay magsagawa ng Wudu’ lamang. At kung siya ay nasa tinaguriang malaki na dumi ( Hadath Akbar ) kagaya ng Janabah o pakikipagtalik – na siyang nagaganap sa pagitan ng mag-asawa – o buwanang dalaw o kapapanganak lamang, sila ay kailangang magsagawa ng Ghusl (pagligo) at pagkatapos ay isunod ang Wudu’. Kailangang isagawa ang Salah sa takdang oras nito nang sama-sama sa mga Masjid, ito’y partikular na tungkulin ng mga kalalakihan, at hindi siya puwedeng lumiban sa sama-samang pagdarasal maliban sa matuwid na dahilan, kagaya ng pangamba o sakit. Pagkatapos, kailangan niyang malaman kung paano isinasagawa ang Salah mula sa Takbiratul Ihram (ang unang binibigkas na Takbeer “Allaahu Akbar”) hanggang sa katapusan ng Salah (sa pamamagitan ng pagbigkas ng “Assalamu Alaikum Warahmatullah”). At hindi puwedeng ipagpaliban ang Salah sa takdang oras nito sa anumang kalagayan, bagkus kanyang isasagawa ito sa takdang oras nito ayon sa kanyang kasalukuyang kalagayan. Para sa babae, ang kanyang pagdarasal sa loob ng kanyang pamamahay ay higit na mainam para sa kanya. At dapat mo ring malaman – nawa’y ang biyaya ng Allah ay mapasa iyo – na siya na nagsasagawa ng Salah ay Muslim at sinuman ang hindi nagsasagawa ng Salah ay hindi Muslim.

Tungkol naman sa babae, kapag dumating sa kanya ang buwanang dalaw o panganganak dapat siyang huminto sa pagdarasal at kapag siya’y malinis na, siya ay maligo at isasagawa ang Salah. Sa mayroong buwanang dalaw at kapapanganak lamang, sila ay titigil sa pag-aayuno at pagdarasal, at kapag sila’y malinis na dapat silang maligo, pagkatapos sila ay mag-umpisang mag-ayuno at magdasal. At pagkalipas ng buwan ng Ramadhan, dapat nilang pag-ayunohan ang mga araw nito na kanilang nasira bago mag-umpisa ang susunod na Ramadhan. At hindi dapat pag-ayunohan ang mga nasirang araw na obligadong bayaran sa unang mga araw ng Eidul-Fitr at Eidul-Adh-ha, ni sa mga araw ng Tashriq (11, 12, 13) sa buwan ng Dhul-Hijjah, at hindi dapat pag-ayunohan ang araw ng Beyernis nang nabubukod-tangi lamang. At ang pagbabayad ay tanging gaganapin lamang sa pag-aayuno, hindi sa pag-sasalah. Sa katunayan, ibinigay luwag ng Allah ang kapahintulutang kumain sa araw ng buwan ng Ramadhan sa taong may sakit o naglalakbay.

Sinabi ng Allah: فمن كان مريضاً أو على سفر فعدة من أيام أخر 

[ Subalit ang sinumang may sakit o nasa paglalakbay, magkagayon ang katumbas na bilang (ay isasagawa) sa ibang mga araw ]. Al-Baqarah (2): 184

Samakatuwid, tungkulin nilang magbayad; Ibig sabihin mapag-aayunohan ang araw na kanilang nasira sa mga araw nito na may pagpapahalaga sa mga araw na hindi ipinahihintulot ang pag-aayuno rito, kagaya sa mga unang naipaliwanag.

5- Ang Hajj [Ang pagdalaw sa sagradong bahay (Ka’bah) sa Makkah]: Ito’y itinatagubilin sa Muslim nang isang beses sa buong buhay kapag siya’y may kakayahan ( Ibig sabihin; mayroon siyang panustus na gugulin para sa kanyang sarili sa Hajj at sa paglalakbay o mga katulad nito, gaya ng sasakyan o eruplano). Kapag iyon ay maluwag para sa kanya, itinagubilin sa kanya ang Hajj, maging lalaki man o babae, subalit para sa babae hindi itinatagubilin sa kanya ang Hajj maliban kung mayroon siyang makakasamang Mahram gaya ng ama, asawa, kapatid na lalaki o anak.

Sinabi ng Allah: ولله على الناس حج البيت من استطاع إليه سبيلاً 

[ At isang tungkulin na pananagutan ng tao sa Allah ang (pagsasagawa ng) hajj sa (sagradong) bahay (Ka’bah) sa sinumang may kakayahang maglakbay dito]. Al-Imran (3): 97

At sinuman ang magnais na isagawa ito muli o sa ikatlong pagkakataon, samakatuwid mapapasa kanya ang malaking gantimpala, subalit ang tungkulin ay isang beses lamang.

Ito ang mga haligi ng Islam kasama ang buod na paliwanag dito.

Paalaala: Inaakala ng mga Kristiyano na si Hesus – nawa ay mapasa kanya ang pagpapala at kapayapaan – ay diyos, na siya ay ikatlong bahagi ng trinidad, na siya ay anak ng Allah. Ganoon din kanilang inaakala na siya ay pinaslang at naipako sa krus, itong lahat ay kasinungalingan. Bagkus ang totoo, siya ay isang alipin ng Allah at Kanyang Sugo. Siya ay tao, ang katulad niya’y gaya ng kanyang mga kapatid na Sugo, siya ay walang anumang katangian sa pagka-diyos at pagka-panginoon. At siya ay hindi napatay, ni hindi naipako sa krus bagkus siya ay itinaas ng Allah sa ikalawang palapag ng kalangitan noong sandaling nais siyang paslangin ng mga Hudyo. At siya ay bababa kapag nalalapit na ang katapusan ng mundo sa kapahintulutan ng Allah at kanyang sisirain ang krus at papatayin ang baboy. At hindi siya magdala ng bagong batas, bagkus siya ay huhukom ayon sa batas ng ating Propeta na si Muhammad , at pagkatapos siya ay mananatili hanggang sa ninais ng Allah. Pagkatapos noon siya ay mamamatay, at pagkatapos siya ay babangon muli kasama ng lahat ng mga nilalang sa Araw ng pagbangon muli.

Ang mga haligi ng Pananampalataya:

1-Ang paniniwala sa Allah. 

2-Ang paniniwala sa mga Anghel. 

3-Ang paniniwala sa mga Aklat. 

4-Ang paniniwala sa mga Sugo. 

5-Ang paniniwala sa Huling-Araw. 

6-Ang paniniwala sa Itinakdang Kapalaran.

1- Ang paniniwala sa Allah : Tayo ay maniwala na ang Allah ay nag-iisa, Siya ang Panginoon (Tagapaglikha, Tagapangalaga atbp.) wala Siyang anumang katambal, ni anumang katulong. Siya ang Tagapaglikha, Tagatustus, Tagapagkaloob ng kabutihan, Tagapagdulot ng kapinsalaan, ang Tanging karapat-dapat sambahin lamang, wala Siyang anumang katambal, wala Siyang anumang kahalintulad, at Siya ang Nakaririnig, ang Nakakakita.

2- Ang paniniwala sa mga Anghel : Ang mga Anghel : Isang daigdig na hindi nakikita, tayo ay naniniwala sa kanila sa kabila nang hindi natin pagkakita sa kanila, sila ay mararangal na mga alipin, hindi sila sumusuway sa Allah sa anumang ipinag-utos sa kanila at kanilang ginagawa ang anumang ipinag-uutos sa kanila. Wala silang anumang katangian sa pagka-panginoon, ni pagka-diyos. Sila ay nilikha ng Allah mula sa liwanag at sila’y napakaraming nilalang. Walang nakababatid sa dami nila maliban sa Allah.

Ang paniniwala sa mga Anghel ay binubuo ng apat na bagay :

1- Ang paniniwala na sila’y umiiral. 

2- Ang paniniwala sa mga nalaman nating mga pangalan nila, tulad ni Jibreel, Mikaail at Israafeel. At ang hindi natin alam ang kanyang pangalan, tayo ay naniniwala pa rin sa kanila sa pangkalahatang pananaw. 

3- Tayo ay naniniwala sa mga nalaman nating mga katangian nila, tulad ng katangian ni Jibreel, at sa katunayan siya ay nakita ng Propeta sa tunay na anyo ng pagkalikha sa kanya, siya’y may anim na daan na pakpak at halos natatabingan ang himpapawid. 

4- Ang paniniwala sa mga nalaman nating mga gawain nila, ang iba sa kanila ay inatasan sa rebelasyon ng Allah na siyang ipinapadala ng Allah sa mga Propeta at mga Sugo tulad ni Jibreel, at ni Mikaail na siyang inatasan sa ulan at mga pananim sa kautusan ng Allah at ni Israfeel na siyang inatasan sa pag-ihip ng trumpeta sa sandaling itatayo ang Oras ng paghuhukom. At ang iba sa kanila ay si Malakal Maut na siyang inatasang tagakuha ng mga kaluluwa sa oras ng kamatayan sa kautusan ng Allah.

3- Ang paniniwala sa mga Aklat:
Ito ay ang mga Aklat na ibinaba ng Allah sa Kanyang mga Sugo bilang tagahayag sa katotohanan at gabay sa sangkatauhan.

Ang paniniwala sa mga Aklat ay binubuo ng mga sumusunod:

1- Tayo ay maniwala na ang mga ito’y totoong binaba mula sa Allah.

2- Tayo ay maniwala sa mga nalaman nating mga pangalan nito, tulad ng Qur-an na ibinaba sa Propeta nating si Muhammad , Tawrah na ibinaba kay Musa (Moses), Zabur na ibinaba kay Daud (David), at ng Injeel na ibinaba kay Eisa (Hesus). At tungkol sa mga hindi natin alam dito, tayo ay naniniwala pa rin dito sa pangkalahatang pananaw.

3- Pagpapatotoo sa mga nilalaman nito, tulad ng mga nakasaad sa Qur-an at mga balitang hindi nabago sa mga naunang aklat. 

4- Ang pagsagawa sa mga naiparating ng Qur-an, kalulugdan at tanggapin ito, maging alam man natin ang tunay na layunin dito o di natin alam. Ang Qur-an ay pinawalang bisa ang mga naunang Kasulatan.


Sinabi ng Allah: و أنزلنا إليك الكتاب بالحق مصدقاً لما بين يديه من الكتاب و مهيمناً عليه


[ At Aming ibinaba sa iyo ang Aklat (Qur-an) na may katotohanan, tagapatotoo sa mga naunang aklat at tagasaksi nito]. Al-Maidah (5): 48


Samantala, ang ibang mga aklat ay nabago, tulad ng Tawrah (Torah) at Injeel (Ebanghelyo), ito’y sinalin ng mga Hudyo at Kristiyano. Ang mga tanyag at kilalang kopya sa mga ito ay apat: Mateo, Lukas, Markus at Juan. Ang apat na kopya na ito ay magkakaiba at magkakasalungat. Bagkus ang iba sa mga kopyang ito ay nilimbag ng maraming kopya at ang mga ito ay magkakaiba rin sa bawat isa. Samantala, ang Qur-an ay iisang kopya, nilimbag ito ng milyon-milyong kopya at ipinamahagi sa lahat ng sulok ng daigdig, subalit walang matagpuang pagkakaiba sa isa’t isa, ito ay isang malaking himala.




Sinabi ng Allah: إنا نحن نزلنا الذكر و إنا له لحافظون 


[ Katotohanan, Kami ang nagbaba sa Dhikr (Qur-an), at katotohanan, Kami ang Tagapangalaga nito ].Al-Hijr (15): 9




4- Ang paniniwala sa mga Sugo: Sila ay mga tao, subalit sila’y pinalamang ng Allah sa pamamagitan ng mensahe, at ipinahayag sa kanila ang batas na siyang ipinag-utos sa kanila na ipalaganap ito, tulad ni Nuh (Noa), Ibrahim (Abraham), Musa (Moses), Eisa (Hesus) at ng sagka ng mga Propeta at Sugo na siyang Propeta natin na si Muhammad - nawa’y mapasa kanilang lahat ang pagpapala at kapayapaan – .


Ang paniniwala sa mga Sugo ay binubuo ng mga sumusunod : 


1- Ang paniniwala na ang kanilang mga mensahe ay totoong nagmula sa Allah. kaya’t sinuman ang nagtakwil ng isang mensahe, tunay na kanyang itinakwil ang lahat. 


2- Tayo ay maniwala sa mga nalaman nating mga pangalan nila, ganoon din sa hindi natin alam ang kanyang pangalan, tayo ay maniwala sa kanila sa pangkalahatang pananaw. 


3- Ang pagpatotoo sa mga napatunayang mga balita na nauukol sa kanila. 


4- Ang pagsagawa sa batas ng sinumang ipinadala sa kanila sa atin, ang kanilang sagka na siyang Propeta natin na si Muhammad . Siya ay pinadala sa lahat ng sangkatauhan.
• 
  

  Sinabi ng Allah : فلا وربك لا يؤمنون حتى يحكموك فيما شجر بينهم ثم لا يجدوا في أنفسهم حرجاً مما قضيت ويسلموا تسليماً 

  
  

  [ Datapuwa’t hindi, sumpa sa iyong Panginoon, hindi sila sumasampalataya hangga’t hindi ka nila ginagawang tagahatol (O Muhammad ) sa anumang pinagtalonan sa pagitan nila, at pagkatapos sila’y walang nakikita sa kanilang sarili na anumang pagtutol sa anumang naipasiya mo, at kanilang tinatanggap ito nang may buong pagsuko]. An-Nisa’ (4): 65

  
  

  5- Ang paniniwala sa Huling-Araw: Ito ay ang Araw ng pagbangon muli (mula sa libingan), pababangonin ng Allah sa araw na ito ang mga tao para sa paglilitis at paggawad ng gantimpala. Ito’y tinagurian sa pangalang ito, dahil ito ang katapusan ng mga araw ng mundong ito. Kaya’t pababangonin muli ng Allah ang sinumang nasa loob ng mga libingan at pupunta ang mga maninirahan ng Paraiso sa kanilang mga tirahan sa kapahintulutan ng Allah, at ganoon din ang mga maninirahan ng Impiyerno pupunta sa kanilang mga tirahan sa kapahintulutan ng Allah.

  
  

  Ang paniniwala sa Huling-Araw ay binubuo ng mga sumusunod: 

  
  

  1- Ang paniniwala sa pagbangon muli: ibig sabihin, katotohanan na muling pababangonin ng Allah ang sinumang nasa loob ng mga libingan. Samakatuwid ang lahat ng mga patay ay lalabas mula sa kani-kanilang libingan sa kapahintulutan ng Allah, magmula sa unang araw ng mundong ito hanggang sa katapusan nito.

  
  

  Sinabi ng Allah: ثم إنكم بعد ذلك لميتون * ثم إنكم يوم القيامة تبعثون 

  
  

  [ At pagkatapos ng araw na yaon, katotohanan! Kayo ay tiyak na mamamatay, at pagkatapos, katotohanan! Kayo ay pababangonin muli sa Araw ng pagbangon (mula sa libingan)]. Al-Mu’minun (23) : 15-16

  
  

  2- Ang paniniwala sa paglilitis at paggawad ng gantimpala, at ang Allah ay maglilitis sa gawain ng lingkod

  
  

  Sinabi ng Allah : إن إلينا إيابهم * ثم إن علينا حسابهم

  
  

  [ Katotohanan ! Sa Amin ang kanilang pagbabalik at pagkatapos, katotohanan! Sa Amin ang kanilang pagtutuos ]. Al-Ghashiyah (88) : 25-26

  
  

  3- Ang paniniwala sa Paraiso’t Impiyerno, at ito’y panghabang-panahon na hantungan ng nilalang. Ang Paraiso ay tahanang walang hanggang kaligayahan na inihanda ng Allah sa mga mananampalatayang may banal na takot. Sila yaong sumampalataya sa Allah at gumawa ng anumang ipinag-utos sa kanila ng Allah at ng Kanyang Sugo nang buong katapatan sa Allah, sumusunod sa Kanyang Sugo.

  
  

  Sinabi ng Allah : إن المتقين في جنات و نهر في مقعد صدق عند مليك مقتدر 

  
  

  [Katotohanan! Ang Muttaqun (mga may banal na takot sa Allah) ay mapupunta sa mga Harden at mga ilog (Paraiso). Sa tunay na luklukan, malapit sa Haring Makapangyarihan]. Al-Qamar (54) : 54

  
  

  Ang Impiyerno naman ay tahanan ng kaparusahan na inihanda ng Allah sa mga tumatangging sumampalataya at gumagawa ng kawalan ng katarungan.

  
  

  Sinabi ng Allah : وقل الحق من ربكم فمن شاء فليؤمن ومن شاء فليكفر إنا أعتدنا للظالمين ناراً أحاط بهم سرادقها وإن يستغيثوا يغاثوا بماء كالمهل يشوي الوجوه بئس الشراب وساءت مرتفقاً 

  
  

  [ At ipagbadya: “Ang katotohanan ay mula sa inyong Panginoon.” Kaya’t sinuman ang may nais (sumampalataya), siya ay sumampalataya at sinuman ang may nais (tumalikod sa katotohanan), siya ay tumalikod. Katotohanan, Kami ay naghanda ng Apoy para sa mga gumagawa ng kawalan ng katarungan, sila’y napapalibotan ng mga bakod nito (na apoy). At kapag sila’y hihingi ng saklolo (maiinom), sila’y bibigyan ng tubig na tulad ng kumukulong mantika na susunog ng kanilang mga mukha. Katakot-takot na inumin at napakasamang Tirahan]. Al-Kahf (18): 29

  
  

  Ang paniniwala sa Huling Araw ay binubuo ng mga sumusunod: 

  
  

  1- Ang paniniwala sa pagsubok sa libingan: Ito’y ang pagtatanong sa patay pagkatapos ng kanyang libing tungkol sa kanyang Panginoon, Pananampalataya at Propeta. Patitibayin ng Allah ang mga mananampalataya sa pamamagitan ng matatag na Salita, kaya’t kanyang maisasagot sa pamamagitan ng pagsabi niya : “ Allah ang aking Panginoon at Islam ang aking Pananampalataya at si Muhammad ang aking Propeta”. Samantala, ang mga gumagawa ng kawalan ng katarungan, tumatangging sumampalataya ay magsasabi: “ Ah, Ah, hindi ko alam”. At sasabihin naman ng mga mapagkunwari o yaong mga nagdududa sa kanilang pananampalataya: “Hindi ko alam, aking nadinig sa mga tao na nagsasabi ng tungkol sa isang bagay at ito rin ang sinabi ko”.

  
  

  2- Ang paniniwala sa kaparusahan sa libingan at kaginhawaan nito: Ang parusa sa libingan ay para sa mga gumagawa ng kawalan ng katarungan mula sa mga tumatangging sumampalataya at mapagkukunwari.

  
  

  Sinabi ng Allah: ولو ترى إذ الظالمون في غمرات الموت والملائكة باسطوا أيديهم أخرجوا أنفسكم اليوم تجزون عذاب الهون

   [ At kung lang nakikita mo sa sandaling ang mga gumagawa ng kawalan ng katarungan ay nasa pag-aagaw buhay sa kamatayan, habang ang mga Anghel ay nakaabot ang kanilang mga kamay (nagsasabi): “Ilabas ninyo ang inyong mga kaluluwa! Ngayong Araw kayo’y pagkakalooban ng parusang mapanghamak]. Al-Anam (6): 93

  
  

  6- Ang paniniwala sa itinakdang Kapalaran: Sadyang ipinahiwatig nang hayagan ng mga tumpak na talata mula sa Qur-an at Sunnah (kaparaanan, gawain, salita at kapahintulutan ng Propeta ) ang pagka-obligado ng paniniwala sa itinakdang kapalaran, maging ang mabuti nito at masama. At ito ay isa sa anim na saligan ng Pananampalataya na hindi nagiging ganap ang pagka-muslim ng isang alipin, ni ang kanyang pananampalataya maliban sa pamamagitan nito.

  
  

  Sinabi ng Allah : ألم تعلم أن الله يعلم ما في السماء والأرض إن ذلك في كتاب إن ذلك على الله يسير 

  
  

  [ Hindi mo ba alam na ang Allah ay nalalaman ang anumang nasa kalangitan at kalupaan? Katotohanan, ang (lahat ng) yaon ay nakatala sa Aklat. Katotohanan, iyon ay madali para sa Allah ]. Al-Hajj (22): 70

  
  

  At sinabi pa Niya: ما أصاب من مصيبة في الأرض ولا في أنفسكم إلا في كتاب من قبل أن نبرأها إن ذلك على الله يسير 

  
  

  [ Walang sakunang nagaganap sa lupa, ni sa inyong sarili maliban na ito’y nakatala sa Aklat bago Namin likhain ito. Katotohanan, iyon ay madali para sa Allah ]. Al-Hadid (57): 22

  
  

  At sinabi pa Niya: إن كل شيء خلقناه بقدر 

  
  

  [ Katotohanan! Aming nilikha ang lahat ng bagay na may wastong takda ].

   Al-Qamar (54): 49

  
  

  At sa katunayan, ang mga pantas ng Islam – nawa’y kahabagan sila ng Allah – ay bumanggit ng mga antas ng paniniwala sa itinakdang kapalaran:

  
  

  1- Ang kaalaman: Ito ay ang paniniwala na ang Allah ay alam ang lahat ng bagay bago ang pagkaroon nito batay sa Kanyang walang hanggan na Kaalaman, at Kanyang alam ang mga wastong takda nito, mga panahon at takdang taning nito. Ganoon din ang mga takdang panahon ng mga alipin, ang kanilang mga panustus at ang lahat ng bagay. Maging sa kabuuan at detalye, pananatili at hangganan.

  
  

  2- Ang pagsulat: Ang paniniwala na ang Allah ay naitala ito sa Al-Lauh Al-Mahfoud (Talaan ng mga gawain). Sinabi ng Allah: ألم تعلم أن الله يعلم ما في السماء والأرض إن ذلك في كتاب إن ذلك على الله يسير 

  
  

  [ Hindi mo ba alam na ang Allah ay nalalaman ang anumang nasa kalangitan at kalupaan? Katotohanan, ang (lahat ng) yaon ay nakatala sa Aklat. Katotohanan, iyon ay madali para sa Allah ]. Al-Hajj (22): 70

  
  

  3- Ang paniniwala na ang Allah ay hindi naglilikha sa Kanyang kaharian ng anumang hindi Niya nais, ni walang anumang bagay na nagaganap sa kalangitan at sa kalupaan maliban sa kapahintulutan ng Allah.

  
  

  Sinabi ng Allah: لمن شاء منكم أن يستقيم و ما تشاؤون إلا أن يشاء الله رب العالمين 

  
  

  [ Sa sinumang may nais sa inyo na gumawa ng matuwid; Subalit hindi ninyo kayang loobin maliban kung nais ng Allah, ang Panginoon ng Alamin ( tao, jinn at lahat ng nilalang )]. At-Takwir (81): 28-29

  
  

  4- Ang paniniwala na ang Allah ang Siyang Tagapaglikha at Tagapag-iral ng lahat ng mga nilalang at mga daigdig. Samakatuwid ang lahat ay nilikha ng Allah at ang lahat ng bagay ay nagaganap batay sa Kanyang kapahintulutan at kapangyarihan.

  
  

  Sinabi ng Allah: الله خالق كل شيء وهو على كل شيء وكيل

  
  

  [ Ang Allah ang Tagapaglikha ng lahat ng bagay at Siya ang Tagapangalaga ng lahat ng bagay ]. Az-Zumar (39): 62

  
  

  Ito ang buod ng mga haligi ng Islam at Pananampalataya. At sinuman ang may nais na palawakin ang kaalaman, mangyaring sumangguni sa mga aklat ng mga pantas na nagbigay ng detalyeng pagpapaliwanag sa mga haliging ito.

  
  

  Bilang pangkatapusan, kami’y nagbibigay ng payo sa sinumang pumasok sa dakilang pananampalatayang ito, na matakot sa Allah at maging matatag sa pananampalataya. At kanyang palagiang idalangin sa Allah ang pagiging matatag sa pananampalatayang ito, at kanyang purihin at pasasalamatan ang Allah sa pagpatnubay sa kanya sa Islam. Aming ipinapayo rin sa kanya ang pagbabasa at pag-unawa sa mga katuruan ng Islam lalong-lalo na ang banal na Qur-an – partikular ang mga maiikling pagkakasalin nito, katulad ng Tafseer ni ibn Saad’ey – nawa ay kahabagan siya ng Allah.

  
  

  Ang puso ng tao ay katulad ng halaman na palagiang nangangailangan ng tubig, upang uusbong at tutubo ang gulay, prutas at mga katulad nito sa kapahintulutan ng Allah. Na kung mananatili nang walang tubig, ito’y mamamatay. Gayon din ang puso nabubuhay sa paggunita sa Allah at pagbabasa ng Qur-an, at namamatay sa pagligta at pagtakwil sa paggunita sa Allah. Aming ipinapayo rin sa kanya na hikayatin sa Islam ang kanyang asawa, mga anak, magulang, at mga kapatid na lalaki’t babae. At dapat malaman na ang bawat tao na yumakap sa Islam sa pamamagitan mo, napapasa iyo dahil dito ang isang dakilang gantimpala.

  
  

  Sinabi ng Propeta : [ لأن يهدي الله بك رجلاً واحداً خير لك من حمر النعم ]

  
  

  [ Na kung ang isang lalaki ay patnubayan ng Allah dahil sa iyo, ito ay higit na mainam para sa iyo kaysa mga kamelyong madalang matagpuan at mamahalin ].

  
  

  Kaya’t huwag ipagkait ito sa iyong sarili; ang mabuting salita, sulat-kamay at tape ay binibigyan ng Allah ng malaking pakinabang. Maraming lalaki na o babae na nasa kanyang bansa at dumating sa kanya ang isang sulat o tape mula sa isang kamag-anak na yumakap sa Islam dito sa Kaharian ng Saudia, kanyang hinikayat ito tungo sa Islam, kaya sa pamamagitan ng pagbabasa ng sulat o pakikinig ng tape nagsimula ang kanyang puso na hinahanap ang Islam, at pagkatapos ay kanyang niyakap ito – ang papuri at pasasalamat ay sa Allah lamang. At maaaring pagkatapos noon, sa pamamagitan naman niya ay yumakap sa Islam ang kanyang mag-anak at kababayan, at maaaring yumakap sa Islam ang isang buong baryo, na kung nagkagayon mapapasa inyo ang malaking gantimpala.

  
  

  Ganoon din aming binibigyan ng payo ang mga kapatid naming lalaki’t babae na pinagkalooban ng Allah ng biyaya sa pamamagitan ng pagyakap sa Islam, na sila’y magpapayohan sa isa’t isa tungkol sa pagkabanal ng takot sa Allah, at sikaping makisama sa mga mabubuting kaibigan nang sa gayon ang bawat isa sa kanila ay magiging tagatulong ng kanyang kapatid sa kabutihan at tagapayo sa katotohanan.

  
  

  Mayroong isang mahalagang bagay na dapat bigyan ng pansin. Maaaring may mapansin sa ilang masasamang mga gawain ng ibang mga muslim, - tulad ng mga employer o ng iba, maging sa bansang ito o sa iba – na kasinungalingan, masasamang mga kaugalian at hindi maayos na pakikitungo sa kapwa. Ang mga ito ay mga gawaing hindi inayunan ng pananampalatayang Islam. Ang Islam ay ipinag-uutos ang lahat ng mabuti at ipinagbabawal ang lahat ng masama. Ang mga pagkakamali ay iniaanib sa mga taong gumagawa nito at hindi sa Islam. Aming sinasabi: “Kapatid naming muslim na lalaki’t babae, sa sandaling magkaroon ng anumang suliranin, maging ito’y nauukol sa mga katuruan ng Islam o bukod doon na mga suliranin, mangyaring tumawag sa mga tanggapang nagpapalaganap ng Islam (Islamic propagation office) upang makatamo ng wastong payo at matugonan ang kalutasan ng mga suliraning ito sa kapahintulutan ng Allah.

  
  

  Ating hilingin sa Allah, سبحانه وتعالى  na nawa’y tanggapin sa amin at sa inyo ang mga gawain nating mabubuti. Ang Allah ang higit ng Nakaaalam sa lahat ng bagay. Ang pagpapala at kapayapaan ay mapasa Propeta natin na si Muhammad صلى الله عليه وسلم

  
  

  ISINALIN SA TAGALOG NI: EISA REAL
• 
  

SHIAH ISSUE!!! "ANG MGA TUNAY NA KAGANAPAN SA KARBALAH"

ANG KARBALA AT ANG MAIKSING KASAYSAYAN NITO SA PANANAW NG AHLUS SUNNAH WAL JAMA'AH

Ang 'ashura ay araw ng pag-aayuno para sa ating mga muslim subalit ito ay isang paggunita at pagdiriwang para sa mga ligaw na tao na nagpapakilalang mga muslim na nakikilala natin bilang mga shi'ah. Ang araw na ito ay araw diumano ng pagluluksa at patunay ng pang-aapi ng mga sahabah sa ahlul bayt. Narito ang maiks...ing tala ng mga pangyayari ayon sa tunay na kasaysayan ng mga kaganapan sa Karbala at kamatayan ni Al Husain.

ANO ANG KARBALA?

Ang Karbala ay isang lugar na matatagpuan sa 'Iraq na kung saan ay naganap ang labanan sa pagitan nina Al Husain bin 'Ali at Hukbo ni Yazid bin Mu'awiyah sa pamumuno si 'Omar bin Sa'd.

SINO SI YAZID BIN MU'AWIYAH?

Siya ay anak ng sahabah na si Mu'awiyah bin Abi Sufyan na isa sa mga tagapagtala ng Qur'an noong nabubuhay pa si Propeta Muhammad. Si Mu'awiyah ang sumunod na khalifah kay 'Ali bin Abi Talib. Nang siya ay namatay ay pumalit sa kanya ang kanyang anak na si Yazid na nakikilala sa pagiging mabisyo. Nauulat sa mga kasaysayan na pinahintulutan ni Mu'awiyah si Yazid na mamuno matapos siya matapos itong sumumpa na magiging pinuno na tulad ni 'Omar bin Al Khattab. Ito ay hindi nagkatotoo dahil siya ay nanatiling mabisyo at palalo sa kanyang pamumuno kaya marami sa mga sahabah ang tumanggi na kilalanin siya bilang khalifah at kabilang dito si Al Husain bin 'Ali.

SINO SI AL HUSAIN BIN 'ALI?

Siya ay anak ni 'Ali bin Abi Talib at Fatimah na anak ni Propeta Muhammad.

ANG PANLILINLANG NG MGA TAGA KUFAH

Si Husain bin 'Ali ay inimbitahan ng mga taga-Kufah, 'Iraq upang kanilang maging pinuno sa pag-asa na pamunuan sila nang naaayon sa Islam na taliwas sa pamunuan ni Yazid. Sa umpisa ay nagpadala ng mga liham ang mga taga-Kufah na naglalaman ng pangako ng kanilang suporta. Dumating kay Al Husain ang mga liham na ito kasama ang mga taga-Kufa na personal na tumungo sa kanya. Subalit habang siya ay naglalakbay tungo sa Kufah sa kabila ng pagtutol dito ng marami sa mga sahabah ay nagbago ang mga pangyayari sa Kufah. Ang mga unang nangako ng suporta ay tumalikod sa pangako. Ito ay agad napansin ni Muslim bin 'Aqil na pinadala ni Al Husain bilang mensahero subalit siya ay napatay na bago pa siya makapagbabala kay Al Husain.

Ang mga sahabah ay tumutol dahil sinabi ni la na ang mga taga-Kufah ay mapanlinlang at sila ang tunay na nanlinlang at pumatay sa kanyang ama na si 'Ali bin Abi Talib at kapatid na si Al Hasan.

Ang bagong gobernador ng Kufah na si Ubaydullah bin Ziyad na pumalit kay Nu'man bin Bashir na isang sahabah ang siyang nagpakita ng kalupitan sa usapin ng pagdating ni Al Husain. Si Ubaydullah ang nag-utos na patayin ang mensahero na isinugo ni Al Husain na si Muslim bin 'Aqil na pinsan ni Al Husain na anak ni Aqil na kapatid ni 'Ali bin Abi Talib. Pinapatay din niya ang iba pang nagpakita ng suporta sa kanya.

SI HUR BIN YAZID

Si Hur bin Yazid ay pinadala upang pigilin ang pagpasok nina Al Husain sa Kufah. Si Hur ay may lubos na paggalang kay Al Husain subalit siya ay inutusan na pigilan na makapasok si Al Husain sa Kufah.

SI 'OMAR BIN SA'D

Si Ubaydullah ay nagpadala ng mas malaking hukbo sa pamumuno ni 'Omar bin Sa'd. Ilang ulit silang nagkaroon ng dialogo ni Al Husain at napagkasunduan nila na huwag nang tumulak si Al Husain sa Kufah at bumalik na lamang sa Makkah at sumama na lamang sa mga hukbo na nagji-jihad. Siya ay nagpadala ng sulat kay Ubaydullah bin Ziyad at pumayag si Ubaydullah sa mga nais mangyari ni Al Husain.

ANG PANUNULSOL AT ANG HULING UTOS

Isa sa mga malalapit kay Ubaydullah na si Shimar bin Zil Jawshan ang nagsulsol na kung hahayaan niya si Al Husain na bumalik ng Makkah ay magiging mas malakas ito. Dahil dito ay inutusan niyang puksain ni 'Omar bin Sa'd si Al Husain at huwag hayaang umalis.

ANG SAGUPAAN SA KARBALAH AT ANG KAMATAYAN NI AL HUSAIN

Nagsimula ang paglaban nina Al Husain sa hukbo ni 'Omar bin Sa'd dahil sila ay pinigilan bumalik ng Makkah at kahit pati pagkuha ng tubig ay ipinagbawal sa kanila. Ang sagupaan ay nagsimula sa mga duwelo sa pagitan ng mga piling mandirigma ng dalawang panig hanggang sa maubos na ang mga kasama ni Al Husain. Si Hur bin Yazid ay pumanig kay Al Husain at namatay sa labanan.

Namatay din ang kanyang mga kasama na kabilang sa kanyang malalapit na mga kaibigan at mga kamag-anak kasama na ang kanyang mga anak. Ito ay naganap noong ika-10 ng Muharram 61 AH.

ANG KARBALAH BA AY BANAL?

Ang mga pinuno ng shi'ah ay nagsasabi na ang Karbalah daw ay banal at ang kabanalan nito ay higit pa sa kabanalan ng Ka'bah. Ito ay walang katotohanan bagkus ay produkto lamang ng kanilang imahinasyon at pagkaligaw. Walang nababanggit sa Qur'an o hadith ukol sa pagiging banal ng Karbala o ng lupa nito.

ANO ANG PANANAW NG AHLUS SUNNAH SA KAGANAPAN SA KARBALA?

Ang kaganapan sa Karbalah ay isang malungkot na kaganapan ng pagsasagupaan ng mga muslim.

Hindi totoo na pinagtulungan ng mga sahabah ang ahlul bayt tungo sa kanilang kapahamakan dahil marami sa kanila ang tumutol sa mga kaganapan maging sa planong pag-aaklas ni Al Husain.

Ang mga sahabah ay nagkakamali rin at nagkakaroon sila ng mga sigalot ngunit hindi layunin ng akdang ito ang maghusga at hahayaan na natin sa mga iskolar ang usaping ito.

Ang mga selebrasyon ng shi'ah tulad ng penitensiya ay walang batayan mula sa Qur'an at sunnah kahit pa isangkot nila dito ang mga kaganapan sa Karbala. Bagkus ang mga ito ay ipinagbabawal.

Ang pagmamalabis ng mga shi'ah sa kanialng pagmamahal sa ahlul bayt ang isa sa mga dahilan kung bakit itinuturing nila ang ahlul bayt bilang mga katambal ni Allah.

source[http://www.islamisip.org/karbala.htm]

حكم الصلاة خلف المسبوق

هل يجوز للمقتدي أن يصلي بمن جاء من وراءه، مثلاً: رجل لم يلحق بالمغرب إلا بركعة واحدة، ثم قام ليكمل ما بقي، وجاء رجل آخر، فهل يقتدي به أم لا، وما صحة ذلك؟

إن اقتدى به فلا بأس، و إن صلّى وحده فهو أفضل، وإن اقتدى بالمسبوق جعله إماماً له فإذا سلم وكمل ما عليه فلا حرج عليه إن شاء الله على الصحيح.

source [http://www.binbaz.org.sa/mat/16026]

        

Audio: 

Ang Pag aayuno sa Araw ng Ashura'

PINAWAWALANG SALA ANG NAKARAANG TAON NA NAUNA SA KANYA

Naiulat ni Abu Qatadah – nawa’y kalugdan siya ng Allah – kanyang sinabi: (Tinanong ang Propeta (SAS) tungkol sa Pag-aayuno sa araw ng Ashura’, At kanyang sinabi: “ Katotohanan, ang palagay ko’y karapat-dapat sa Allah na Kanyang pawalang-sala ang nakaraang taon na nauna sa kanya.”). Isinalaysay ni Muslim

ANG MGA URI NG PAG-AAYUNO SA ARAW NG ASHURA’

Nabanggit ng ilang mga Pantas, na ang Pag-aayuno sa araw ng Ashura’ ay may tatlong kalagayan:

1. Na ito’y pag-aayunuhan kasama ang araw na nasa unahan nito o ang kasunod nito.
2. Na ito lamang ang pag-aayunuhan.
3. Na ito’y pag-aayunuhan kasama ang araw na nasa unahan nito at ang kasunod nito, at ito ang pinakatumpak.

Walang sala kung ito lamang ang pag-aayunuhan.

ANG OKASYON O DAHILAN NG PAG-AAYUNO SA ARAW NA ITO

Bilang pasasalamat sa Allah sa pagkaligtas Niya kay Musa (AS) at sa kanyang mga tao mula kay Fir’aun at sa kanyang mga tao, at iyon ay sa ika-sampong araw sa buwan ng Muharram.

ANG MGA PAKINABANG SA PALIBOT NG OKASYONG ITO:

1. Makabubuting pag-aayunuhan ang araw ng Ashura’ bilang pagtulad sa Propeta (SAS).

2. Makabubuting pag-aayunuhan ang araw na nasa unahan nito o ang kasunod nito, upang mapagtanto ang pagsalungat sa mga Hudyo.. na siyang ipinag-utos ng Propeta (SAS).

3. Ang araw na ito ay may dakilang kahusayan at dating kabanalan.

4. Ito’y bilang pahayag na ang pagtatakda ng panahon ng mga unang Pamayanan ay sa pamamagitan ng pagsikat ng bagong Buwan at hindi sa mga buwan ng Gregoria, dahil ipinabatid ng Sugo e na ang araw ng paglipol ng Allah kay Fir’aun sampo ng kanyang mga kasamahan at pagligtas kay Musa at ang kanyang mga tao ay sa ika-sampong araw ng Muharram.

5. Ito ang tamang nakasaad sa Sunnah ng Propeta etungkol sa natatanging araw na ito at ang bukod dito na ginagawa, samakatuwid ito’y Bid-ah, taliwas sa patnubay ng Propeta (SAS).

At ito ay ilan sa pagpapala ng Allah sa atin, nang dahil sa isang araw na pag-aayuno ay ipinagkaloob sa atin, ang pagpapawalang-sala ng mga kasalanan sa loob ng isang taon, at ang Allah ang nagmamay-ari ng dakilang pagpapala. Kaya aking kapatid magmadali at samantalahin ang pagpapalang ito, at umpisahan mo sa pamamagitan ng pagsunod sa Allah ang iyong bagong taon, at sa pag-uunahan ng mga kabutihan, dahil (Katotohanan, ang mga mabuti ay nagpapawi ng mga masama).

[Hinango mula sa salita ni Shaikh Muhammad Al-Uthaimin sa aklat na (Ad-diya’ Allaa-mi’) at Shaikh Salih Al-Fawzan, sa aklat na (Al-khutab Al-mimbariyyah)]

Salin sa Tagalog ni Muhammad Taha Ali

"Ang mga Kondisyon sa Kasal"

1. Ang Pagsang-ayon ng Lalaki at Babae 

Hindi matatanggap na pilitin ang lalaki na mag-aasawa sa hindi niya naiibigan at hindi rin matatanggap na pilitin ang babae na mag-asawa sa hindi niya naiibigan. Ipinagbawal ng Islam na ipakasal ang isang babae nang walang pagsang-ayon niya. Kaya kapag tumanggi siyang magpakasal sa isang lalaki, hindi ipinahihintulot sa sinuman, kahit pa sa kanyang ama, na pilitin siya.

2. Ang Pagkakaroon ng Wali

Hindi matatanggap ang kasal nang walang Wali ang babae sapagkat ang sabi ng Propeta  (صلى الله وسلم): "Walang kasal kung walang Wali." Kaya kung sakaling ipinakasal ng isang babae ang kanyang sarili, ang kanyang kasal ay walang saysay—isagawa man niya mismo ang pagpapaksal sa kanyang sarili o magtalaga man siya ng kinatawan. Hindi maaaring maging Wali ng isang Muslimah ang isang Kafir. Ang pamahalaang Muslim ang tatayong Wali sa babae na walang Wali *(١)

Ang Wail ay kailangang may sapat na gulang (15 taon pataas), may matinong pag-iisip, at may hustong pag-iisip (mature) na kabilang sa mga 'Asabah (lalaking kamag-anak sa ama) ng babae gaya ng ama, pagkatapos ay ang pinagbilinan nito, pagkatapos ay ang lolo sa ama at kahit pa ang lolo sa tuhod: ang pinakamalapit sa mga ito ang pipiliin, pagkatapos ay ang anak na lalaki, pagkatapos ay ang mga anak nito at kahit pa ang mga  kaapu-apuhan nito, pagkatapos ay ang kapatid sa ama't ina, pagkatapos ay ang kapatid sa ama, pagkatapos ay ang mga anak ng kapatid na lalaki sa ama't ina, pagkatapos ay ang mga anak ng kapatid na lalaki sa ama: ang pinakamalapit sa mga ito ang pipiliin, pagkatapos ay ang tiyuhin na kapatid sa ama't ina ng ama, pagkatapos ay ang tiyuhin na kapatid sa ama ng ama, pagkatapos ay ang kanilang mga anak: ang pinakamalapit sa mga ito ang pipiliin, pagkatapos ay ang tiyuhin sa ama ng ama, pagkatapos ay ang mga anak nito, pagkatapos ay ang tiyuhin sa ama ng lolo sa ama, at pagkatapos ay ang mga anak nito. Kailangang humingi ng pahintulot ang Wali sa babae bago niya ito ipakasal.

*(1) Ang Wali ay ang kumakatawan sa babae na maaaring kanyang ama o malapit na kamag-anak o tumatayong magulang.

Ang dahilan kung bakit kailangang may Wali ang isang babae ay upang hadlangang gawing dahilan ang kasal upang gumawa ng pangangalunya

* dahil hindi imposible sa isang lalaking nagbabalak mangalunya na sabihin sa babae na: "Ipakasal mo ang iyong sarili sa akin." At ang kasal-kasalan na ito ay maaari pang saksihan ng dalawa sa kanyang mga kaibigan o ng iba pa.

3. Ang Dalawang Lalaking Saksi Ang pagkakasal ay kailangang daluhan ng dalawang saksi o higit pa, na mga lalaking Muslim na makatarungan. Kailangan ding ang mga saksing ito ay mga mapagkakatiwalaan at mga umiiwas sa mga malalaking kasalanang gaya ng pangangalunya, pag-inom ng alak, at mga tulad nito.

4. Ang Tungkuling Magbigay ng Mahr* (1) 

Ang itinatagublin sa Mahr ay dapat kaunting halaga ito at kapag lalong kaunti at maliit ay lalong mainam. Ang Mahr ay tinatawag ding (Sidiq)|Sadaaq. Sunnah na banggitin ang halaga o uri nito sa sandali ng pagkakasal at madaliin ang pagbibigay nito kasabay ng pagkakasal. Tanggap din na ipagpaliban ang pagbibigay ng Mahr o ng bahagi nito sa napagkasunduang panahon. Kung sakaling diniborsiyo ng lalaki ang kanyang maybahay bago niya nakatalik ito, kukunin nito ang kalahati ng Mahr. At kung sakali namang namatay ang lalaki bago niya nakatalik ang babae matapos na naisagawa ang kasal, may karapatan na ang babae na magmana sa lalaking ito at makakamit niya ang Mahr. 

(1) Ang Mahr ay ang tinatawag sa Pilipino na dote o bigay-kaya. Ito ay ibinibigay ng lalaki sa babaeng kanyang mapangangasawa at hindi para sa magulang o mga kamag-anak ng babae. 

Ang Paraan ng Pagkakasal Ganito ang paraan ng pagsasagawa ng pagkakasal sa Islam: 

1. Sa pagkakasal ay magsasabi ang lalaki o ang kinatawan niya sa Wali ng babae ng ganito: "Zawwijni ibnataka (wasiyataka) …" (Ipakasal mo sa akin ang iyong anak (o ang babaeng ipinakatiwala sa iyo) na si [banggitin ang pangalan ng babae].)

 2. Magsasabi naman ang Wali ng ganito: "Laqad zawwajtuka ibnati (wasiyati) …" (Tunay na ipinakakasal ko na sa iyo ang aking anak (o ang babaeng ipinagkatiwala sa akin) na si [banggitin ang pangalan ng babae].)

3. Magsasabi naman ng ganito ang lalaki: "Qabiltu zawijahi minni." (Tinatanggap ko ang iyong pagpapakasal sa kanya sa akin.) Maaaring magtalaga ang lalaki, kung hindi siya makadadalo, ng sinumang naisin niyang maging kinatawan niya sa kasal.* siya ay nagkakasala at may karapatan ang kanyang maybahay na kumuha mula sa kanyang ari-arian o salapi ng sapat na halagang panustos sa pangangailangan nito, o na mangutang sa pangalan niya at obligado siyang magbayad. Tungkulin din ng lalaking gumastos para sa Walimah o handaang gagawin ng lalaki sa araw ng kasal para sa mga taong inanyayahan niya. Ito ay Sunnah na ipinag-uutos sapagkat ginawa at ipinag-utos ito ng Propeta (SAS). *( Ang pagkuha ng marriage license at pagpapatala sa Civil Registry Office upang kilalanin ng pamahalaan na legal ang kasal ay ipinahihintulot.

Ilang Resulta ng Pag-aasawa

1. Ang Pagsusustento Tungkulin ng asawang sustentuhan sa pagkain, pananamit, at tirahan ang kanyang maybahay, ayon sa kanyang kakayahan. Kaya kung nagmaramot ang lalaki sa pagsusustento sa maybahay niya,

2. Ang Pagmamana Kapag nakasal ang lalaki sa babae ng kasal na legal sa Islam, magkakaroon ng karapatan ang isa't isa sa kanila na magmanahan sapagkat ang sabi ni Allah (4:12): "At ukol sa inyo ang kalahati ng naiwan ng inyong mga maybahay kung wala silang anak; subalit kung mayroon silang anak, ukol sa inyo ang ikaapat mula sa naiwan nila matapos ikaltas ang ukol sa habiling ihinahabilin nila o sa pagkakautang. At ukol naman sa kanila ang ikaaapat mula sa naiwan ninyo kung wala kayong anak; subalit kung mayroon kayong anak, ukol sa kanila ang ikawalo mula sa naiwan ninyo matapos ikaltas ang ukol sa habiling ihinahabilin ninyo o sa pagkakautang.…" Walang pagkakaiba kung nagtalik at nagsama man sila o hindi.

Mga Sunnah at mga Kaasalan sa Pag-aasawa 

1. Sunnah na ipagbigay-alam ang kasal (sa pamamagitan ng pagdaraos ng handaan). Sunnah din na ipanalangin ang mga bagong kasal at sabihin sa lalaki o sa babae: 

"Barakallahu lak, wa baraka 'alayk, wa jama'a baynakuma fil khayr."

 (Pagpalain ka ni Allah, panatiliin Niya ang pagpapala sa iyo, at pagsamahin niya kayo sa ginhawa.)

2. Sunnah, kapag nais nilang magtalik, na magsabi ng ganito: 

"Bismillah, allahumma jannibnash shaytan, wa jannibish shaytana ma razaqtana"

 (Sa ngalan ni Allah, o Allah ilayo Mo po sa amin si Satanas at ilayo mo pa siya sa anak na ipagkakaloob Mo sa amin.)

3. Kasuklam-suklam para sa mag-asawa na ipagsabi ang anumang nangyari sa pagitan nila na mga bagay hinggil sa pagtatalik nila. 

4. Ipinagbabawal sa lalaki na makipagtalik sa kanyang maybahay samantalang ito ay may buwanang dalaw o may Nifas at hangga't hindi pa ito nakakapaligo matapos na huminto ang buwanang dalawa o ang Nifas. 

5. Ipinagbabawal sa lalakin na makipagtalik sa kanyang maybahay sa anus nito sapagkat ito ay isa sa mga malalaking kasalanang ipinagbawal ng Islam.

6. Tungkulin ng lalaki na ibigay nang lubos sa kanyang maybahay ang karapatan nito sa pakikipagtalik. Tungkulin niya ring hindi gawin ang withdrawal method dahil sa pangangambang baka magbuntis ito maliban kung may kapahintulutan nito at kung kinakailangan.

Ang mga Katangian ng Maybahay: 

Ang pag-aasawa ay naglalayon na magdulot ng kasiyahan at bumuo ng mabuting pamilya at malusog na lipunan. Alinsunod dito, ang babaeng dapat maging asawa ay ang makatutugon sa dalawang layuning ito. Siya ay ang nagtataglay ng panlabas at panloob na kagandahan. Ang kagandahang panlabas ay ang kalubusan ng anyo. Ang kagandahang panloob naman ay ang kalubusan ng pananampalataya at kaasalan. Kung magagawang makapag-asawa ng babae na nagtataglay ng kagandahang panlabas at kagandahang panloob, ito ang tunay na kaganapan at kaligayahang kaloob ni Allah. Tungkulin ding maging masigasig ang babae sa pagpili ng mabuting lalaki at may takot sa Diyos. 

Ang mga Babaeng Bawal Mapangasawa: 

Mahram Ang mga babaeng bawal mapangasawa ng lalaki ay dalawang pangkat: 

*I -Ang mga babaeng ipinagbabawal mapangasawa kailanman 

*II-Ang mga babaeng ipinagbabawal mapangasawa sa pansamantala. 

I. Ang mga bawal mapangasawa kailanman ay tatlong uri: 

A. Ang mga babaeng ipinagbawal mapangasawa kailanman dahil sa kaugnayang batay sa dugo. Sila ay pito at binanggit ni Allah sa Qur'an (4:23): "Ipinagbawal sa inyo na mapangasawa ang inyong mga ina, ang inyong mga anak na babae, ang inyong mga kapatid na babae, ang inyong mga tiyahin sa ama, ang inyong mga tiyahin sa ina, ang mga anak na babae ng inyong kapatid na lalaki, ang mga anak na babae ng inyong kapatid na babae,…" 

1. Kabilang sa "mga ina" ang ina at ang mga lola sa ama at ina. 

2. Kabilang sa "mga anak na babae" ang mga anak na babae sa maybahay, ang mga anak na babae ng anak na lalaki, ang mga anak na babae ng anak na babae, at ang mga babaeng kaapu-apuhan nila. 

3. Kabilang sa "mga kapatid na babae" ang mga kapatid na babae sa ama't ina, ang mga kapatid na babae sa ama, at ang mga kapatid na babae sa ina.

4. Kabilang sa "mga tiyahin sa ama" ang mga tiyahin-sa-ama, ang mga tiyahin-sa-ama ng ama, ang mga tiyahin-sa-ama ng mga lolo, ang mga tiyahin-sa-ama ng ina, at ang mga tiyahin-sa-ama ng mga lola. 

5. Kabilang sa "mga tiyahin sa ina" ang mga tiyahin-sa-ina, ang mga tiyahin-sa-ina ng ama, ang mga tiyahin-sa-ina ng mga lolo, ang mga tiyahin-sa-ina ng ina, at ang mga tiyahin-sa-ina ng kanyang mga lola. 

6. Kabilang sa "mga anak na babae ng kapatid na lalaki" ang mga anak na babae ng kapatid na lalaki sa ama't ina, ang mga anak na babae ng kapatid na lalaki sa ama, ang mga anak na babae ng kapatid na lalaki sa ina, at ang mga babaeng kaapu-apuhan ng kanilang mga anak na lalaki at babae. 

7. Kabilang sa "mga anak na babae ng kapatid na babae" ang mga anak na babae ng kapatid na babae sa ama't ina, ang mga anak na babae ng kapatid na babae sa ama, ang mga anak na babae ng kapatid sa ina, at ang mga babaeng kaapu-apuhan ng kanilang mga anak na lalaki at babae. 

B. Ang mga babaeng bawal mapangasawa kailanman dahil sa kaugnayang batay sa pagpapasuso. Sila ay tulad ng mga babaeng bawal mapangasawa kailanman dahil sa ugnayang batay sa dugo. Nagsabi ang Propeta (SAS): "[Ang babaeng] ipinagbabawal mapangasawa dahil sa kaugnayang batay sa pagpapasuso ay gaya ng [babaeng] ipinagbabawal mapangasawa dahil sa kaugnayang batay sa dugo." Subalit may mga kundisyon bago magkaroon ng kaugnayan batay sa pagpapasuso. Ang mga kundisyong ito ay ang mga sumusunod:

1. Kinakailangang sumuso ang isang sanggol nang limang beses o higit pa sa isang babaeng hindi nito ina. Kaya kung sakaling sumuso ito nang apat na beses lamang o mababa pa, ang babaeng sinusuhan ay hindi magiging ina nito sa gatas..(Pagpapasuso).

2. Kinakailangang ang pagpapasuso ay bago nagdalawang taon ang sanggol. Ang ibig sabihin nito'y kailangang ang lahat ng limang pagpapasuso ay bago nagdalawang taon ang sanggol. Kaya kung ang limang beses na pagpapasuso ay matapos nagdalawang taon ang bata, o kung ang limang pagpapasuso ay sinimulan bago nagdalawang taon at natapos matapos nagdalawang taon, ang babaeng sinusuhan ay hindi nito magiging ina sa gatas.

Kapag natupad ang mga kundisyon ng pagpapasuso, ang bata ay magiging anak na ng babaeng sinusuhan at ang mga anak nito ay magiging mga kapatid niya, nauna man sila sa kanya o nahuli sila sa kanya. Ang may-ari ng gatas*(1) ay magiging ama niya at ang mga anak nito ay magiging mga kapatid niya, anak man sila ng babaeng nagpasuso sa kanya o anak sa ibang babae. Kailangang mabatid dito na ang mga kamag-anak sa dugo ng batang pinasuso, maliban pa sa mga magiging anak niya, ay walang kaugnayan sa mga naging kamag-anak niya sa gatas at walang anumang epekto sa kanila ang pagpapasuso sa kanya.

(1) Ang asawa ng babae na naging dahilan ng kanyang pagbubuntis at pagkakaroon ng gatas ay tinatawag na may-ari ng gatas sapagkat dahil dito ay nagkagatas siya. 

C. Ang mga babaeng bawal mapangasawa dahil napangasawa ng mga malapit na kamag-anak

1. Ang mga maybahay ng ama at mga lolo. Kapag nakasal ang isang lalaki sa isang babae, ang babaeng ito ay bawal nang mapangasawa ng kanyang mga anak, ng mga anak ng kanyang mga anak na lalaki at babae, at ng mga kaapu-apuhan nila, nakatalik man niya ang babaeng ito o hindi. 

2. Ang mga maybahay ng mga anak. Kapag nakasal ang isang lalaki sa isang babae, ang babaeng ito ay bawal nang mapangasawa ng kanyang ama, ng kanyang mga lolo sa ama o sa ina, at ng kanyang mga kanunu-nunuan—dahil lamang sa pagpapakasal dito at kahit pa man hindi niya nakatalik ito. 

3. Ang ina at ang mga lola ng maybahay. Kapag nakasal ang isang lalaki sa isang babae, ang ina at ang mga lola sa ama at ina nito ay bawal nang mapangasawa niya—dahil lamang sa pagpapakasal dito at kahit pa man hindi niya nakatalik ito. 

4. Ang mga anak ng maybahay, ang mga anak ng mga anak na lalaki at babae nito at ang mga kaapu-apuhan nila. Kapag nakasal ang isang lalaki sa isang babae at nakatalik niya ito, ang mga anak nito at ang mga anak ng mga anak na lalaki at babae nito at mga kaapu-apuhan nila ay naging bawal nang mapangasawa niya, walang ipinagkaiba kung sila man ay mula sa unang asawa ng kanyang maybahay o sa naging asawa nito nang nagkahiwalay sila. Subalit kung naganap ang paghihiwalay nila bago nagkaroon ng pagtatalik, hindi ipinagbabawal na mapangasawa niya sila.

II. Ang mga Bawal Mapangasawa sa Pansamantala 

A. Ang kapatid ng maybahay, ang tiyahin nito sa ama, at ang tiyahin nito sa ina hanggang hindi sila ipinaghiwalay ng kamatayan o diborsiyo at natapos na ang 'Iddah nito.

 B. Ang babaeng nasa sandali 'Iddah dahil sa dating asawa nito. Kapag ang babae ay nasa sandali ng 'Iddah dahil sa dating asawa nito na ibang lalaki, hindi ipinahihintulot sa isang lalaki na magpakasal dito hanggang hindi natatapos ang 'Iddah nito at hindi rin ipinahihintulot sa kanya na alukin ito ng kasal. 

C. Ang babaeng nasa sandali ng Ihram ng Hajj o 'Umrah. Hindi ipinahihintulot sa kanya na magpakasal dito hanggang hindi natatapos ang Ihram nito. Repasuhin ang paksa tungkol sa mga babaeng bawal mapangasawa. 

Ang Diborsiyo (Talaq) 

Kung tutuusin ang diborsiyo ay isang kasuklam-suklam na bagay. Subalit yayamang ang diborsiyo ay hindi maiiwasan kung magkaminsan dahil sa naidudulot na kapinsalaan sa babae ng pananatili nito sa piling ng lalaki o dahil sa naidudulot na kapinsalaan ng babae sa lalaki o dahil sa iba pang dahilan, bahagi ng awa ni Allah na ipinahintulot Niya ang diborsiyo sa Kanyang mga lingkod. Kaya kapag kinasusuklaman ng isang lalaki ang kanyang maybahay at hindi na niya matiis na makapiling ito, walang masama kung diborsiyuhin niya ito subalit kailangang isaalang-alang niya ang mga sumusunod:

1. Na hindi didiborsiyuhin ng isang lalaki ang kanyang maybahay samantalang ito ay may regla. Kaya kapag diniborsiyo niya ito samantalang ito ay may regla, sinuway na niya si Allah at ang Sugo (صلى الله عليه وسلم) at nakagawa siya ng isang ipinagbabawal. Kaya sa sandaling iyon, kinakailangang balikan niya ang kanyang maybahay at panatilihin ito sa kanyang piling hanggang sa matapos ang regla nito at saka niya diborsiyuhin ito kung nais niya. Ngunit lalong mainam na hayaan niya muna itong magregla sa ikalawang pagkakataon at kapag natapos na ang regla nito ay kung nais niya ay panatilihin niya ito sa kanyang piling o kung nais niya ay diborsiyuhin niya rin ito. 

2. Na hindi didiborsiyuhin ng lalaki ang kanyang maybahay sa panahong ito ay wala ngang regla ngunit nakipagtalik naman siya rito sa panahon ding ito, maliban na lamang kung naging malinaw na sa kanya ang pagdadalang-tao nito. Kaya kapag nagbalak ang isang lalaki na diborsiyuhin ang maybahay niya ngunit nakatalik niya ito matapos ang huling regla nito, hindi niya didiborsiyuhin ito hangga't hindi ito muling niregla at saka natapos ang pagreregla nito, kahit pa man tumagal ang regla. Pagkatapos niyon, kung nais niya ay diborsiyuhin niya ito bago niya ito nakatalik, maliban kung naging malinaw na sa kanya ang pagdadalang-tao nito o nagdadalang-tao na sapagkat hindi na diborsiyuhin niya ito. 

Ang Ilang Resulta ng Diborsiyo 

Yaman din lamang na ang diborsiyo ay pakikipaghiwalay sa maybahay, maraming mga alituntunin ang magiging resulta ng paghihiwalay ng ito. Ang ilan sa mga ito ay ang mga sumusunod: 

1. Tungkulin magsagawa ng 'Iddah*(1) kapag nakatalik ng lalaki ang kanyang maybahay o kinasama niya ito nang kahit walang pagtatalik. Subalit kung diniborsiyo niya ito bago niya ito nakatalik, o kinasama niya ito nang walang pagtatalik, hindi na kailangang magsagawa ito ng 'Iddah. Ang 'Iddah ng babaeng diniborsiyo ay tatlong pagreregla kung nireregla pa ang babae, tatlong buwan kung hindi na nireregla o hindi pa nireregla, at hanggang sa pagsilang ng sanggol kung nagdadalang-tao. *(2)Ang dahilan kung bakit may 'Iddah ay upang mabigyan ang asawa ng pagkakataon na makipagbalikan sa kanyang maybahay na diniborsiyo at upang matiyak din kung nagdadalang-tao ang babae o hindi. 

(1) Ang 'Iddah ay ang panahon na hindi pa muna maaaring mag-asawa ang isang babaeng diniborsiyo o namatayan ng asawa.

(2) Ang 'Iddah ng babaeng namatayan ay apat na buwan at sampung araw, o hanggang sa makapagsilang kung namatayan ng asawa habang nagdadalang-tao.

2. Bawal sa isang lalaki na muling mapangasawa ang dati niyang maybahay kung bago pa man naganap ang huling diborsiyo ay dalawang beses na niyang diniborsiyo ito. Ang ibig sabihin nito ay kung diniborsiyo niya ang babae sa unang pagkakataon at saka binalikan ito sa panahon ng 'Iddah o pinangasawa niya ito pagkatapos ng 'Iddah, at pagkatapos ay diniborsiyo na naman niya ito sa ikalawang pagkakataon at saka binalikan ito sa panahon ng 'Iddah o pinangasawa niya ito pagkatapos ng 'Iddah, at pagkatapos ay diniborsiyo na naman niya ito sa ikatlong pagkakataon, ang babae ay hindi na ipinahihintulot na mapangasawa niya matapos ang ikatlong diborsiyo hanggang hindi ito nakakasal sa ibang lalaki nang kasal na legal sa Islam, kinatalik nito ito, inayawan nito ito at pagkatapos ay diniborsiyo nito ito. Pagkatapos nito ay ipinahihintulot na naman ang babae na mapangasawa ng unang lalaki. Ipinagbawal ni Allah na muling mapangasawa ng lalaki ang dati niyang maybahay na diniborsiyo niya nang tatlong beses bilang awa sa mga babaeng sa pang-aapi ng kanilang mga asawa.

Ang Khula' 

Ang Khula' ay ang paghingi ng diborsiyo ng babaeng umayaw sa kanyang asawa sa pamamagitan ng pagbigay rito ng kabayaran upang ito ay sumang-ayon. Kung ang asawa naman ang umayaw at siya ang nagnanais na makipaghiwalay sa babae, wala siyang karapatan na tumanggap ng kabayaran mula sa babae. Kailangang pagtiisan o diborsiyuhin na lamang niya ang kanyang maybahay. Hindi dapat na humingi ng Khula' ang isang babae maliban na lamang kung siya ay nagdurusa sa piling ng kanyang asawa at hindi na niya matiis na manatili pa sa piling nito. Hindi rin naman pinahihintulutan ang lalaki na sadyang pagdusahin ang kanyang maybahay nang sa gayon ay humiling ito ng Khula'. Kapag naganap ang Khula', makabubuting hindi kukuha ang lalaki sa babae ng halagang higit pa sa ibinigay niya rito bilang Mahr. 

Ang Khiyar

Ang Khiyar ay ang karapatan ng mag-asawa na panatilihin ang kanilang kasal o pawalang-bisa dahil sa paglitaw ng isa sa mga kadahilanan. Halimbawa ay kinakitaan ng asawa ang kanyang maybahay o kinakitaan ng maybahay ang asawa nito ng sakit o kapinsalaan sa katawan na hindi nilinaw sa lalaki o sa babae habang idinadaos ang kasal, kapag nagkaganito, ang walang sakit o walang kapinsalaan ay ang may karapatang magpasya kung pananatilihin ang kasal o pawawalang-bisa ito. Ilan pang halimbawa: 1. Kung ang isa sa kanila ay baliw o dinapuan ng karamdaman na siyang dahilan kung bakit hindi matamo nang lubusan ng isa sa kanila ang lubos na karapatan bilang asawa o maybahay, ang hindi baliw o ang walang sakit ay may karapatang humiling na pawalang-bisa ang kasal. Kung ang pagpapawalang-bisa ay bago nakapagtalik, may karapatan ang lalaking bawiin ang Mahr na ibinigay niya sa babae. Kung ang pagpapawalang-bisa naman ay matapos nakapagtalik, wala nang anumang mababawi sa Mahr. Ayon naman sa ibang Iskolar ng Islam, babawiin ng lalaki ang katumbas na halaga ng Mahr sa taong kapamilya ng babae na nanlinlang sa kanya gayong nalalaman nito ang kapintasan ng babae.

2. Ang kawalang-kakayahan ng lalaki na ibigay ang Mahr sa takdang panahon. Ang babae ay may karapatang humiling na pawalang-bisa ang kasal kung bago nakapagtalik; ngunit pagkatapos na nakapagtalik ay wala na siyang karapatang hilingin iyon.*(1)

(1) Maaari siyang humiling ng Khula' kung nais pa rin niyang makipaghiwalay sa kanyang asawa dahil nabigo itong magbigay ng Mahr.

3. Ang kawalang-kakayahang sumustento. Kung nawalan ng kakayahan ang isang lalaki na sumustento sa maybahay niya, maghihintay ang kanyang maybahay ng ilang panahon hanggang sa makakaya nito at pagkatapos nito ay may karapatan na ito na humiling ng pagpapawalang-bisa ng kasal sa pamamagitan ng hukuman.

4. Kapag nawala ang asawa at hindi malaman ang kinaroroonan niya at hindi siya nag-iwan ng pangsustento sa kanyang maybahay, hindi rin siya nagbilin sa isang tao na maaaring sumustento sa kanyang maybahay habang wala siya, wala ring sinumang sumusustento rito at wala rin itong maisusustento sa sarili na masisingil naman nito sa kanya (sa pagbalik niya), ang kanyang maybahay ay may karapatan na na humiling na pawalang-bisa ang kasal sa pamamagitan ng hukom ng hukom ng Shari'ah.

Ang Pag-aasawa ng Hindi Muslim 

Hindi ipinahihintulot sa babaeng Muslim na mag-asawa ng lalaking hindi Muslim. At hindi rin ipinahihintulot sa isang babae, kapag yumakap na siya sa Islam bago yumakap ang asawa niya, na ipaubaya ang sarili niya rito bago ito yumakap sa Islam. Ang mga ito ang ilang mga patakaran hinggil sa kasal ng mga hindi Muslim: 

1. Kapag sabay na yayakap sa Islam ang mag-asawang Kafir, mananatili silang mag-asawa sa dati nilang kasal, kung walang mga hadlang ayon sa Shari'ah sa pananatili nila bilang mag-asawa. Ang halimbawa ng hadlang na ito ay kung ang babae ay Mahram ng kanyang lalaki o hindi ipinahihintulot ang lalaki na maging asawa niya. Kung may hadlang ay paghihiwalayin sila. 

2. Kung yumakap sa Islam ang asawa ng isang babaeng Kristiyano o Hudyo, mananatili silang mag-asawa sa dati nilang kasal. 

3. Kung yumakap sa Islam ang isa sa mag-asawang kapwa hindi Kristiyano o Hudyo bago sila nakapagtalik, kaagad na mawawalan ng saysay ang kanilang kasal. 

4. Kung yumakap sa Islam ang maybahay ng lalaking hindi Kristiyano o Hudyo o maging ano pa man ang kinaaanibang relihiyon nito bago sila nakapagtalik, kaagad na mawawalan ng saysay ang kanilang kasal sapagkat ang babaeng Muslim na ay hindi ipinahihintulot na maging maybahay ng lalaking hindi Muslim. 

5. Kung yumakap sa Islam ang maybahay ng isang lalaking hindi Muslim matapos na nakapagtalik na sila, magsasagawa ng 'Iddah ang babae at mapapagpasyahan ang kahihinatnan ng kanilang kasal pagkatapos ng 'Iddah. Mawawalan ng saysay ang kanilang kasal pagkatapos ng 'Iddah kung hindi yumakap sa Islam ang lalaki at may karapatan ang babae na magpakasal sa kanino mang lalaking Muslim na naisin niya. Kung mahal ng babae ang lalaki ay maaari niyang hintayin ito na yumakap sa Islam, subalit wala siyang mga obligasyon dito bilang maybahay sa panahon ng paghihintay at wala rin itong awtoridad sa kanya. Kung yayakap sa Islam ang lalaki siya ay maybahay niya ayon sa Islam nang hindi na kailangan pang ulitin ang kasal, kahit pa man maghintay siya ng mga taon. Ganoon din ang patakaran kung yumakap sa Islam ang asawa ng babaeng hindi Kristiyano ni Hudyo. 

6. Kung tatalikod sa Islam ang maybahay bago sila nakapagtalik, mawawalan ng saysay ang kanilang kasal at wala siyang karapatan sa Mahr. At kung ang lalaki naman ang tumalikod sa Islam, mawawalan ng saysay ang kanilang kasal at kailangang ibigay niya ang kalahati ng nagpagkasunduang Mahr. Kung ang isa sa kanila na tumalikod sa Islam ay yumakap uli sa Islam, mananatili na may bisa ang kanilang unang kasal hangga't walang naganap na diborsiyo. 

7. Kung yumakap sa Islam ang lalaki at babaeng magka-live in o kahit ang lalaki lamang, kailangan nilang magpakasal sila ng kasal ng Islam, kung ang babae ay Kristiyano o Hudyo, kung nais pa nilang magsama. Ang mga naging anak nila, bago pumasok sa Islam, ay ituturing na mga lehitimong anak. Ang mga Disbentaha ng Pag-aasawa ng Kristiyano o Hudyo Si Allah, nang ipinahintulot Niya ang pag-aasawa, ay naglalayon na pabutihin ang kaasalan, na linisin ang lipunan sa mga bisyo, na pangalagaan ang moralidad, na magtatag ng isang dalisay na sistemang islamiko para sa lipunan, at na magpalitaw ng isang sambayanang Muslim na sumasaksi na walang ibang Diyos kundi Siya at si Muhammad ay Sugo Niya. Hindi maisasakatuparan ang mga layuning ito kung hindi makapag-aasawa ng babaeng Muslim na matuwid na relihiyosa, marangal, at nagtataglay ng mabuting kaasalan. Tungkol naman sa maaaring mga maging bunga at mga disbentaha ng pag-aasawa ng isang lalaking Muslim sa babaeng Kristiyano o Hudyo, ating bibigyang-buod ang mga ito sa mga sumusunod:

1. Sa loob ng pamilya. Sa loob ng maliit na pamilya, kung ang asawa ay may malakas na personalidad, ito ay mayroong impluwensiya sa kanyang maybahay. Ang pinakamalamang na palagay ay mahihikayat ang maybahay sa Islam. Ngunit maaari ring mangyari ang kabaligtaran dahil maaaring ang maybahay ay manatili sa relihiyon nito at gagawin nito ang inaakala nitong ipinahihintulot ng relihiyon nito gaya ng pag-inom ng alak, pagkain ng baboy, at baka pati ang pakikipagkalaguyo. Sa pamamagitan nito ay malalansag at makakalas ang isang pamilyang Muslim at lalaki ang mga bata sa paraang salungat sa Islam. Maaaring masahol pa rito ang mangyari kapag sinadyang isama ng panatiko at nagmamatigas na maybahay ang mga anak nito sa simbahan at masasanay naman silang makakita ng mga pagsambang Kristiyano. Ang lumaki sa isang bagay ay masasanay rito. 

2. Ang mga epekto sa lipunang Muslim. Ang pagdami ng mga asawang Kristiyano o Hudiyo sa loob ng lipunang Muslim ay isang mapanganib na bagay. Ang panganib nito sa loob ng lipunang Muslim ay kung sakaling nanghihina ang sambayanang Muslim, na siyang nangyayari ngayon, kaalinsabay ng pagtaas ng antas ng pamumuhay ng mga bansang Kristiyano. Ang mga babaeng ito sa ganitong kalagayan ay nagsisilbing mga sugo ng mapanganib na pananalakay pangkaisipan sa loob ng sambayanang Muslim, ng pagkalansag at pagkabulok na bubuntut-buntot sa sambayanan, at ng ginagawa nilang mga kaugaliwan Kristiyano na ang pangunahin sa mga ito ay ang paghahalubilo ng mga kalalakihan at mga kababaihan kalakip na rito ang mga halos hubad na mga kasuutan at mga gawaing salungat sa mga katuruan ng Islam.

SOURCE:

Isinalin ng: Zulfi Foreigners' Guidance Office P.O. Box: 182 Zulfi 11932 Saudi Arabia Tel.: 06 4225657 Fax: 00966 4224234

"Magtiwala sa kapwa Muslim at iwasan ang pag-iisip ng masama"

Bismillaahir Rahmanir Raheem

Tuwirang Inutos sa Islam ang Pag iwas ng pag-isip ng masama at Dapat tayo ay magtiwala sa  ating Kapwa Muslim.

Ayon sa Sugo ng Allaah (صلى الله عليه و سلم):

“Iwasan ang hinala. Ang panghihinala ang siyang pinakamalaking kasinungalingan. Huwag ninyong siyasatin ang mga masamang balita, mga pagkukulang at kapintasan ng inyong kapatid. Huwag maniktik sa inyong mga kapatid. Huwag makipagpaligsahan (ng may masamang pag-iisip at layunin) laban sa iyong kapatid. Huwag kamuhian ang iyong kapatid. Huwag kang lumayo mula sa iyong kapatid (sa oras ng kanyang pangangailangan at pakikiramay). O, mga alipin ng Allah, maging mabuting magkakapatid kayo sa isa’t isa katulad ng kautusang ipinag-aanyaya sa inyo. Ang Muslim ay nararapat na maging makatarungan sa kanyang kapatid na Muslim. Hindi niya ito hinahamak at inaalipusta. Hindi niya ito dapat ilagay sa anumang kapahamakan o panganib. Lahat ng bagay na pag-aari ng isang Muslim ay ipinagbabawal na gamitin ng kapwa Muslim (na walang pahintulot) o abusuhin ito (ng walang karapatan). Ang kabutihan (at maging ang kabanalan) ay naririto, itinuro niya ang kanyang dibdib (para sa puso). Sapat na kasamaan ang ilagay ang isang kapatid na Muslim sa kapahamakan. Lahat ng bagay na pag-aari ng isang Muslim ay ipinagbabawal sa kapwa niya Muslim, ang kanyang dugo (pagpatay sa kanya), ang kanyang dangal at pamilya at yaman. Katotohanan, hindi tinitingnan ng Allah ang inyong mga katawan, anyo at ayos kundi Kanyang tinitingnan ang iyong puso, ugali at kilos.” 

[Hadith Muslim]

Isa pang patnubay ang ipinagkaloob ng Sugo ng Allaah (صلى الله عليه و سلم) ng ipahayag niya na:

“Ang Muslim ay hindi maaaring maging tunay na mananampalataya hanggang hindi niya nais para sa kapwa niya Muslim ang nais para sa kanyang sarili.” 

[Hadith Bukhari]

Bukas na Liham: Paano ang Paghugot ng Kaluluwa ni Anghel ng Kamatayan

Para po sa inyo: mga kamag-anak , Ka Kilala, at Kaibigan

Kaming mga Muslim po naniniwala na ang kamatayan natin ay hindi magkakapareho... marahil po sasabihin nyong tama naman talaga hindi magkakapareho dahil may namamatay sa kahit anumang sakuna, sa malubhang sakit,o kaya sa sobrang tanda.

Subalit Hindi po yan ang tinutukoy kong kamatayan Kundi po ang paraan ng pag kuha ng kaluluwa ni anghel ng kamatayan, kayo po bilang ahlul kitab (people of the book eg: cristian and jews) ay naniniwala na may anghel din po ng kamatayan na humuhugot sa kaluluwa ng isang tao kapag ito ay patay na. dahil sa kami po ay naniniwala (kaisahan) sa Allaah (Dios) tinatawag po kaming Mananampalataya.

Kapag dumating na ang kanyang kamatayan sa isang Mananampalataya, ang anghel po ng Kamatayan ay pupumunta sa kanya na nasa magandang anyo at may mabangong amoy. At may mga Anghel pong dumarating na kasama, ito ang mga anghel ng awa na magpaparating sa kanya ng nakalulugod na balita ng pagpasok sa Paraiso. Sinabi ng Allaah (subhanahu wata'alaa):

إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا 

تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ

"Tunay na ang mga nagsabing, ang Allaah ang aming Panginoon, at pagkatapos ay nananatiling matuwid, magsisibabaan sa kanila ang mga Anghel sa sandali ng kamatayan upang magsabi na'Huwag kayong mangamba at huwag kayong malungkot, at tanggapin ninyo ang nakalulugod na balita ng pagpasok sa Paraiso na sa inyo noon ay ippinangako." 

[Qur'an 41:30]

Bilang Muslim nakalulugod pong isipin na sa pag hugot pa lang ng kaluluwa sa katawang Lupa ay may sasabihin ng magandang balita. at yon po ay ang Makakapasok sa Paraiso. sapagkat ang lahat po ng Tao na sumasampalataya sa Kaisahan ng Allaahu ta'alaa at namatay na pinandigan nya ang kaisahan (ng Allaah) ay mananahan po sa paraiso.

Sinabi naman ng Sugo (salallaahu alaihi wasalaam ):

"Sumasaksi ako na walang Diyos kundi ang Allaah at na ako ay Sugo ng Allah. Walang makikipagtagpo kay Allaah na isang taong hindi nagdududa sa dalawang [pagsasaksing] ito nang hindi papasok sa Paraiso."

At ang mga Hindi sumasampalataya sa Allaah o tumangging sumampalataya at namatay ay pupuntahan po siya ng Anghel ng Kamatayan na may Nakakatakot na Anyo at Maitim ang Mukha. At ang Anghel ng Parusa ay darating na kasama nito na may dalang balita sa Taong hindi sumampalataya at sasabihin ang pagdurusang tatamuhin nya.

Sinabi ng Allaah:

وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ قَالَ أُوحِيَ إِلَيَّ وَلَمْ يُوحَ إِلَيْهِ شَيْءٌ 

وَمَن قَالَ سَأُنزِلُ مِثْلَ مَا أَنزَلَ اللَّهُ ۗ وَلَوْ تَرَىٰ إِذِ الظَّالِمُونَ فِي غَمَرَاتِ 

الْمَوْتِ وَالْمَلَائِكَةُ بَاسِطُو أَيْدِيهِمْ أَخْرِجُوا أَنفُسَكُمُ ۖ الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ 

بِمَا كُنتُمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ غَيْرَ الْحَقِّ وَكُنتُمْ عَنْ آيَاتِهِ تَسْتَكْبِرُونَ

"At kung nakikita mo sana kapag ang mga lumalabag sa katarungan ay nasa mga hapdi ng kamatayan samantalang ang mga Anghel ay nag-aabot ng kanilang mga kamay habang nagsasabi: "Ilabas ninyo ang inyong mga kaluluwa; ngayon ay gagantihan kayo ng pagdurusa ng kahihiyan dahil sa kayo noon ay nagsasabi hinggil kay Allah ng hindi totoo at kayo noon sa Kanyang mga Kapahayagan ay nagmamalaki." 

[Qur'an 6:93]

Ganyan po ang pagkakaiba ng Kamatayan ng mga Sumasampalataya  at Hindi Sumasampalataya sa Allaah. (ang tunay at nag iisang Dios).

Malugod po namin kayong inaanyayahan na magsaliksik patungkol sa Islam.

Gumagalang, 

InshaAllaah Jannah 

MUSIKA: TUGTOG NI SATANAS!

Kapatid na Muslim at Muslimah:

Naipakita na ang mga ebidensiya sa Qur’an at sa mga nakasulat sa Hadith na nagbabanggit ng pagiging kasuklam-suklam ng musika, mga iba’t ibang makinang pang-aliw (mga radyo o component na ginagamit lamang sa pagpapatugtog ng musika), at gayon din ay dumating na ang babala laban sa musika, at ang paliwanag sa pagkaligaw na idinudulot nito. Sinabi ng Allah:


At mayroon sa mga tao ang bumibili ng walang kabuluhang pag-uusap (musika at pagkanta), upang iligaw ang iba sa landas ng Allah ng walang kaalaman, at nagtataguri rito (ibig sabihin ay sa mga talata ng Qur’an o sa landas ng Allah) sa mapangutyang paraan: para sa kanila ay may nakahanda na kahiya-hiyang kaparusahan (sa impiyerno). (Luqman:6)


At ipinapaliwanag ng maraming ‘Ulama (mga taong may mataas na pinag-aralan sa Islam at may tamang pananaw sa mga katuruan nito), mula sa sinabi ni Abdullah bin Masoud na ang tinutukoy na walang kabuluhang pag-uusap ay ang mga kanta, at ang mga instrumento nito, at anumang tunog na naglalayo sa tao sa katotohanan. At ang Musika ay kaguluhan lamang sa puso, at nag-aakit sa tao patungo sa masama, at naglalayo sa kabutihan, at ginawang kasuklam-suklam ng Allah ang Musika, at ipinangako niya ang kahiya-hiyang parusa para sa sinumang gumagawa nito, sinabi ni Propeta Muhammad.


Lilitaw mula sa aking ummah (ang pamayanan ng mga Muslim) ang mga grupo ng mga tao na pahihintulutan nila ang illegal na pakikipagtalik, pagsusuot ng lalaki ng seda (damit na pambabae), ang alak, at ang Ma’azif (musika at mga walang kabuluhang pagkanta). (Iniulat ni Imam Bukhari)

Ang Ma’azif ay ang pagkanta, mga instrumentong pangmusika at pananalitang mapanukso, at kasama sa pagbabawal dito ay kinasusuklaman ang sinumang gumagawa nito o nagpapahintulot nito katulad ng kung paano natin kasuklaman ang nagpapahintulot sa alak at zina (ilegal na pakikipagrelasyon).

At ayon sa ating nalalaman na kapag ang tao ay nakarinig ng musika, ito ay nagiging dahilan ng pagbawas ng kanyang pag-iisip, nakakabawas ng kanyang hiya, nakakapagpababa ng kanyang kagandahan, nakakatanggal ng kanyang katapangan,nakakabawas ng kanyang dignidad, nakakapagpahina ng kanyang Eeman (pananampalataya), nakakaimpluwensiya sa kanyang emosyon at pag-iisip, nagpapahirap para sa kanya (upang makabisado) ang Qur’an, nagiging dahilan upang matuwa sa kanya ang satanas na lagi niyang kasama, pinapaganda para sa kanya ang kalaswaan, ang paggawa ng bisyo at mga kasalanan.

Ang Musika ay may kakayanang baguhin ang pag-iisip at damdamin ng tao. Kapag ang tao ay nakakarinig ng musikang masaya ang tono o tema, siya ay masaya. Kapag ang tao ay nakarinig ng malungkot na musika siya ay nagiging malungkot. At ganoon din ang reaksiyon ng tao kapag nakarinig siya ng musika na mapanukso o nang-aakit sa tao sa ilegal na pakikipagrelasyon o musika na puno ng galit o pagkamuhi. At matatagpuan natin sa kultura ng mga hindi muslim ang mga kaguluhan na mismong nababanggit sa kanilang musika, dahil ang musika ay nagiging instrumento ng pagkalat ng mga kabulukang panlipunan. At ang tao ay nagiging alipin ng musika.

Subhanallah kung ihahambing natin, mas kaunti ang mga Muslim na nagpapakamatay at napatunayan na malaki ang kinalaman ng Musika sa mga kasong ganito. At ang karamihan ng mga Muslim na nakikita nating nalulubog sa kabulukan ay ang mga Muslim na sumusuway sa utos ng Allah lalo na tungkol sa Musika.

Ang Allah ay nag-utos lamang ng mabubuti at nagbabawal ng mga bagay na puro masasama.

Napag-isipan mo na ba, Oh Alipin ng Allah? Na ito ang katotohanan at walang silbi ang pagtanggi dito sa pamamagitan pangangatwiran o pagpapalusot. At walang silbi sa kanyang pagsuway ang kapangitan ng gawaing ito, dahil ibababa sa puso niya ang takip na magsasara rito; dahil ikaw ay haharap sa nakakaalam ng tukso sa iyong mata at ng itinatago ng iyong puso at sa Siyang magtutuos (magtitimbang) ng kung anumang pinakikinggan ng mga tainga. Sinabi ng Allah:

۝يومئذٍ تعرضون لا تخفى منكم خافية۝ (الحاقة:18)

Sa Araw na yaon kayo ay ihaharap sa pagsusulit at walang anumang lihim ang inyong maikukubli. (Al-Haqqah:18)

Mag-ingat kayo mula sa Musika, dahil ito ay nakakabawas sa inyong relihiyon, pag-iisip, at hiya, nakakasira ng mabuting pag-uugali, naglalayo sa pag-aalaala sa Allah at sa Salah, at nagiging dahilan upang tanggihan ng tao ang parusa ng Panginoon, ang Allah, ang Makapangyarihan.

Nagtanong si Al Qasim bin Muhammad - kaawaan nawa siya ng Allah - tungkol sa Musika: Kung Pangingibabawin ng Allah sa Araw ng Paghuhukom ang Katotohan kaysa sa Mali, alin sa kanilang dalawa ang tao na nakikinig o gumagawa ng Musika?

Siya ay sumagot: Siya ay kasama ng Mali! Sinabi ng Allah:


At matapos ang Katotohanan, ano pa ang malalabi rito maliban sa pagkaligaw?
(Yunus:32)

Kaya kapatid na Muslim walang mawawala sa atin kung susundin natin ang Allah at ang kanyang Sugo, at wala tayong mapapala kung susuwayin natin Sila. Walang iniutos ang Allah kundi ang kabutihan at wala Siyang ipinagbawal kundi ang kasamaan. Hindi natin maaaring ikatwiran na nakikita natin ang gawaing ito sa iba. Dahil tayo ay kanya-kanyang mananagot sa ating mga sarili.
Gabayan nawa tayo ng Allah.

Mga Gawaing Kapaki-pakinabang kapalit ng Pakikinig ng Musika

1. Pagbabasa ng qur’an
2. Pagbabasa ng mga babasahing Islamiko.
3. Pakikinig ng mga lecture
4. Pakikinig ng mga awiting islamiko na walang halong musika sa limitadong pagkakataon (ang sobrang pakikinig ng mga tula at mga awitin bagama’t walang musika hindi rin kanais-nais).
5. Pagsasagawa ng boluntaryong salah sa bakantaeng oras o tahajjud sa gabi.
6. Pgmumuni-muni (Tafakkur) sa kadakilaan ng mga nilikha ng Allah katulad ng langit, mga bituin, ang araw, ang buwan, ang iba pang nilikha)
7. Pag-aalaala sa Allah sa pamamagitan ng mga Dhikr na nababanggit sa Qur’an at Sunnah.
8. Pagpapakupkop sa Allah laban sa tukso nito.
9. Pagsasagawa ng Da’wah (Pag-aanyaya tungo sa Allah).

Tinipon at isinalin sa Wikang Filipino Ni Mujahid Navarra

Ang Ihi ng sanggol na Babae at Lalake

وَعَنْ أَبِي السَّمْحِ - رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ - قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ - صَلَّى اللَّهُعَلَيْهِ وَسَلَّمَ - «يُغْسَلُ مِنْ بَوْلِ الْجَارِيَةِ، وَيُرَشُّ مِنْ بَوْلِ الْغُلَامِ»

[أَخْرَجَهُ أَبُو دَاوُد وَالنَّسَائِيُّ، وَصَحَّحَهُ الْحَاكِم]

Naiulat ni Abe Assam'h (رضي الله عنه) kanyang sinabi: Sinabi ng Propeta (صلى الله عليه وسلم):

"Huhugasan ang ihi ng sanggol na babae, at wiwisikan ng tubig ang ihi ng sanggol na lalake"

[Hadith Abu Dawud , at Annasa'ey Sahih ayon kay Al-hakem]

قَالَ قَتَادَةُ رَاوِيهِ: «هَذَا مَا لَمْ يَطْعَمَا فَإِذَا طَعِمَا غُسِلَا»

Naiulat ni Qatadah ( رضي الله عنه) sa salaysay niya:

"Yan ay kung ang dalawang sanggol ay hindi pa kumakain, at kapag sila'y kumain na ay huhugasan na ang kanilang ihi"

"The Threat of Fitnah"

Abu Huraira -May Allah be pleased with him- has related that the Prophet (Sallahu alaihi wa salam) said,

“Hasten to do good deeds; (there will be) fitnah like a portion of a dark night, wherein an individual wakes up as a believer and begins the night as a disbeliever or he begins the night as a believer and wakes up as a disbeliever. He sells his religion for a portion of the dunya (this worldly life).”

[Imam Muslim ]

The explanation of the hadith.

This hadith is related to fitnah, which is of two types:

The first type is the fitnah of As Shubuhaat (doubts). What is meant by this type of fitnah is that fitnah which is connected to the religion/deen. This type of fitnah is more severe than the fitnah of As shahawaat (base desires) because it (may) expel an individual from the purity of At Tawheed and cause him to enter into the filth of As Shirk (polytheism), Al Kufr (disbelief), Al Ilhaad (atheism or misguidance with regards to Allah’s names and attributes), or Az Zandaqa(hypocrisy) and cause him to exit from the light of the Sunnah and cause him to enter into the darkness of bid’ah and misguidance.

This type of fitnah appears from time to time. It may also increase at one particular point in time and decrease at another. Also, those people who call to this type of fitnah increase and multiply at one particular time or another. This type of fitnah could be present in newspapers, magazines, books, tapes, TV channels, the internet, or from arguing or debating an atheist or with a person of bid’ah.

An individual could be a person who has the correct and unaltered aqeedah, love of at tawheed and as sunnah, honor of the salaf and then draw himself into listening to an atheist or a person of bid’ah or even reading their books, thereby exposing himself to doubts which could essentially misguide him and eventually cause him to be destroyed.

This type of fitnah could be related to Allah the Most High, His names and Attributes or His actions, or it could be concerned with the Messengers and Prophets, the companions, al Qadr (Allah’s divine decree), the Last Day and what happens therein, and affairs of the unseen. Also, it could be concerned with at tawheed and as Shirk, as Sunnah and al Bid’ah or some of the obligatory affairs, prohibitions or even some of the supplications that have been narrated in the Sunnah.

The second type of fitnah: The fitnah of lust and desires.

What is meant by this type of fitnah is the fitnah of the desires which leads to and encourages one to engage in and commit sins or disobedience to Allah.

This type of fitnah is very dangerous especially in our times because of the fact that this type of fitnah is more appealing and closer to those who have weak souls. Thus, the (weak) individual gives in the first time, then gets drawn in to this type of fitnah and establishes a strong foothold in committing sins. Thus, his iman (faith) weakens or even leaves.

Some examples of this type of fitnah are: the desire for wealth, immoralities, amusement, food and drink, clothes, and the desire to imitate the kuffar and sinners. For example, the lust for wealth leads to falling into numerous sins like the bloodshed which emanates between warring countries or between tribes, breaking into people’s homes and businesses or their cars, embezzling people’s money by unlawful means or prohibited means like fraud or selling things which are prohibited.

Lust for immoralities leads to committing unlawful acts like rape, fornication or adultery, homosexuality, masturbation, luring minors or weak minded individuals into committing inappropriate acts. It also leads to watching pornographic channels, videos, on the internet or magazines. It also leads to harassing or following women in shopping malls or with video enhanced networking devices like that are included in mobile phones and computer cameras. In addition to these vices, this type of fitnah leads to lethargy with regards to performing the obligatory actions in addition to leniency with regards to them and even leads to eventually leaving them completely, not performing them at all. An individual may be chaste, have fear of Allah, be religious and then open the door to this type of fitnah and as a result become corrupt and then be destroyed.

Excerpt from source  [http://salaf-us-saalih.com/2012/05/24/hasten-to-do-good-deeds-there-will-be-fitnah-like-a-portion-of-a-dark-night-must-read/]